Race406 schreef:caprice schreef:Raido schreef:Zonder ellendekennis is er geen waarachtige bekering geweest. Je zet ellendekennis nu neer als noodzakelijk voor je bekering terwijl dit een vrucht is.
Zijn vruchten niet noodzakelijk dan? Als de Heere ware ellendekennis komt te leren, is dat dan niet ná de wedergeboorte?
Tuurlijk is ellendekennis noodzakelijk, maar hier wordt heel vaak gesteld dat ellendekennis voor de bekering aan moet gaan. Zo gaat het altijd, en een andere manier is er niet. Dat kan dan geen echte bekering zijn. Maar de Bijbel zwijgt over de manier van bekeren en de volgorde waarin de 3 stukken aan de orde komen. Men plakt een stramien over God heen, en vindt dat God zo moet werken. Dat is het grote probleem. Het is al in eerdere topics aan de orde gesteld, maar op het moment dat wordt gevraagd naar teksten waaruit blijkt dat God altijd eerst mensen in de ellende brengt en ze daarna pas bekeert, dan blijft het steeds weer akelig stil..........
Bekering is iets wat je moed doen. Maar hoe moed je nu aan die bekering gaan werken? Nogmaals wat is nu een grondbeginsel waarop en mens zich moed gaan bekeren? Of kan een mens zich helemaal niet bekeren? Of moed je dan gaan kijken in welke ellende situatie een mens verkeer althans wat een mens persoonlijk een ellende vind, want ieder mens, rijk of arm, ondervind wel een ellendige situatie in zijn leven wat hij liever maar over zou slaan.
Ik merk wel ook weer in deze topic dat die ‘ellendekennis’ voor velen een moeilijk inpasbaar begrip is. Tevens komt het woord ellendekennis niet eens in de Bijbel voor.
Dat het een bepaalt stramien is (ellende verlossing dankbaarheid) ben ik met je eens en toch kan je in de geschiedschrijving van de Bijbel dat stramien ontdekken. Veel mensen, waaronder ik zelf, kunnen achteraf! dus als je achteromkijkt in je leven dat stramien constateren. Daarom raad ik ook aan dat stramien niet vooruit! te gaan volgen want dat is onmogelijk, daarom staat het ook niet in de Bijbel.
Maar wat staat er dan in de Bijbel wel over die ellende en waar is het begin?
‘Bekeert u van uw boze wegen en houdt Mijn geboden, en Mijn inzettingen, naar al de wet, die Ik uw vaderen geboden heb, en die Ik tot u door de hand van Mijn knechten, de profeten, gezonden heb’. Dit is het begin!
De volgende tekst vind ik persoonlijk het aller mooist over bekering: Jer 3:14 Bekeert u, gij afkerige kinderen! spreekt de HEERE, want Ik heb u getrouwd, en Ik zal u aannemen, een uit een stad, en twee uit een geslacht, en zal u brengen te Sion.
Voor al deze woorden ‘want Ik heb u getrouwd, en Ik zal u aannemen’.
Deze woorden moeten ‘geestelijk’ of door een ‘besneden hart’ verstaan worden vooral het woord Sion de berg Zijner heiligheid.….maar er staat als wij ons bekeren dat de HEERE ons wil trouwen en aannemen! Dus bekering, wat houden aan de wet betekend, gaat voor aanneming en dat het aannemen een inisjatief is wat van de HEERE uit gaat!
Als wij de wet steeds voor ogen houden zien wij onze ellendestaat omdat wij gebodovertreders zijn al vanaf de eerste mensen. Die geboden moeten wij bewaren waardoor de HEERE ons opnieuw wil ondertrouwen en ons als Zijn kinderen wil aannemen.
Wij kunnen de HEERE zelf niet aannemen dat wil Hij doen (van God uit) indien wij Zijn geboden bewaren: Want dit is de liefde Gods, dat wij Zijn geboden bewaren; en Zijn geboden zijn niet zwaar (1Jo 5:3).
Die ellendekennis kan je zelf niet bewerkstellen wat je zelf wel kan doen is dit: 1Jo 3:24 En die Zijn geboden bewaart, blijft in Hem, en Hij in denzelven. En hieraan kennen wij, dat Hij in ons blijft, namelijk uit den Geest, Dien Hij ons gegeven heeft. 1Jo 2:3 En hieraan kennen wij, dat wij Hem gekend hebben, zo wij Zijn geboden bewaren. Opb 22:14 Zalig zijn zij, die Zijn geboden doen, opdat hun macht zij aan den boom des levens, en zij door de poorten mogen ingaan in de stad.
Zoek niet naar ellendekennis in jezelf, want die zijn er misschien wel tiental, maar zoekt wat Hij zelf gezegd heeft ‘bewaar Mijn geboden’ en ‘volg Mij’ dat werk een heilige ellendekennis die zoekt naar hereniging met je schepper door Christus en dat zal Hij ook herstelling zoals Christus ons is voorgegaan.
Ik ben het met de eerste quote van harte eens. Er is namelijk niets bedrieglijker en arglistiger dan (het gevoel van) een mens. Zodra Het Woord niet meer op de eerste plaats komt te staan, maar het gevoelsleven, dan gaan we zoeken in onszelf. En dat is nu het probleem: er is niets in onszelf, behoudens wat goedkope emotie. Daarom rest ons niets anders dan ons vast te klampen aan Gods Woord en te vertrouwen op wat er staat. De belofte dat we door het geloof in Christus zalig worden, is geen gevoel, maar een zekerheid (een vast vertrouwen). Doen we dat niet en wachten we eerst op een bijzondere ervaring, dan is dat niets anders dan een verachten van Gods belofte. Een grote zonde dus.
