Ger gem DE kerk

[Jantjes]

...waar zij geen recht op hebben en daar dus misleid worden...

Hoe bedoel je dat? Als je het alleen mag hebben over dingen waar je bij de Heere recht op hebt, dan kun je het toch ook niet meer over genade hebben?

Er zijn geen rechten aan de mens zijde.
Wij hebben nergens recht op, ook niet op Gods belofte, waar wij wel op mogen pleiten.
Als er dus gezegd wordt dat wij Christus moeten aannemen is dat een onmogelijke zaak, Hij komt naar je toe door een besneden hart die door de wet bewerkstelligd wordt.

Er zijn nog steeds mensen die een bijzondere werking van de Heilige Geest verwachten, waardoor hen dan duidelijk gemaakt zou worden dat zij God toebehoren.

Als deze quote dus verkondigd wordt op de jongeren avonden, waar wij weldegelijk op moeten wachten, pakken wij met onze vuile handen Christus aan en is het genade aspect een leugen. ) Omega lees je ook mee.

Ps 130 Ik verwacht den HEERE*; mijn ziel verwacht, en ik hoop op Zijn Woord**. Mijn ziel wacht op den HEERE, meer dan de wachters op den morgen; de wachters op den morgen. Israël hope op den HEERE; want bij den HEERE is goedertierenheid, en bij Hem is veel verlossing. En Hij zal Israël verlossen van al zijn ongerechtigheden.

*De zin is: Omdat ik weet dat de Heere zo goedertieren is, daarom verwacht ik met een vast vertrouwen, dat Hij mij, naar zijne belofte, mijne zonden vergeven en mij uit alle ellenden verlossen zal.

**Dat is, ik wacht op hetgeen Hij in zijn woord allen gelovigen beloofd heeft en mij in het bijzonder.

[sela]

op het moment dat een besneden oog, door de wet bewerkstelligd dit leest en persoonlijk opvat is het menselijkerwijs toch een aannemen, terwijl het vanuit Gods perspectief wellicht anders geformuleerd wordt, dat wil zeggen dat God het van eewigheid zo gewild zou kunnen hebben:

Bidt, en u zal gegeven worden; zoekt, en gij zult vinden; klopt, en u zal opengedaan worden. Want een iegelijk, die bidt, die ontvangt; en die zoekt, die vindt; en die klopt, dien zal opengedaan worden. Of wat mens is er onder u, zo zijn zoon hem zou bidden om brood, die hem een steen zal geven? En zo hij hem om een vis zou bidden, die hem een slang zal geven? Indien dan gij, die boos zijt, weet uw kinderen goede gaven te geven, hoeveel te meer zal uw Vader, Die in de hemelen is, goede gaven geven dengenen, die ze van Hem bidden!

Mattheüs 7

[leclerc]

Jantjes, wat praat je weer onzin.
Dat is niet de leer van de remonstranten. Ik ken TKF als een behoudend HHK-jongetje en zekerlijk niet neigend naar het Remonstrantisme.

Als je toch over de zo door jou aanbedeb geboden wilt hebben. Het grote gebod is God liefhebben boven alles en je naaste als jezelf.

daar wil ik twee dingen over zeggen die mij opvallen in de context van alle dingen die hier gezegd zijn.

1. God liefhebben boven alles is een uiting van verlossing en dankbaarheid in mijn ogen. dus ook de geboden wijzen ernaar dat men niet in de ellendekennis moet blijven zitten, maar je moet uitstrekken naar de Verlosser en in dankbaarheid te leven. Ook de berijmde versie van de 10 geboden spreekt over "Om die te doen uit dankbaarheid". Of zing je die regel nooit mee?

2. Je naaste liefhebben als jezelf. Ik proef uit een flink aantal reacties een soort van het niet gunnen aan de ander om zich verlost te weten. En in feite ook niet aan jezelf. In principe volg je dat gebod van naastenliefde perfect op: Ik heb mijzelf niet lief want "ik elllenig mens"
Ik denk dat de Heer andere liefde predikt, lees psalm 8 er maar op na.

zou je hier ook nog op in willen gaan?

[Flower23]

Marnix schreef:

Al deze oorzaken zou je samen kunnen vatten in één hoofdoorzaak: Velen zoeken de zekerheid van het geloof bij en in zichzelf en niet bij Christus en Zijn beloften.

Dit is niet juist en misleidend.

De zekerheid van het geloof ondervind je weldegelijk bij jezelf.
Natuurlijk is de rechtvaardigmaking buiten ons zelf, maar de heiligmaking geschied in ons en gaat aan de rechtvaardigmaking vooraf.

Wacht even hoor, dit snap ik even niet. Hoe kan je de zekerheid van het geloof in jezelf ondervinden? Ik ben het er wel mee eens dat het in je moet plaatsvinden. Immers, God werkt de genade niet via het hart van je buurman als Hij het voor jou bedoeld heeft; dat zal Hij persoonlijk in je eigen hart gaan openbaren.
Maar zekerheid van het geloof kan je toch niet in jezelf zoeken? Want dan zou het werk van Christus nutteloos zijn geweest. Dan zou Hij voor niets hebben geleden en zijn gestorven. Want alleen door het lijden en sterven van Christus is het door God mogelijk gemaakt dat wij genade kunnen ontvangen. Christus is de zekerheid, niet wij. Wij zijn van God afgekeerd, wij hebben die keuze gemaakt om God buiten ons leven te zetten en ons leven wel eens zelf te gaan regelen. En als Christus er niet tussen komt, maken wij keer op keer exact diezelfde keuze. Dus waarom kan je dan de zekerheid van het geloof in jezelf vinden? Stellen wij daarmee niet weer opnieuw God buiten kijf? Nogal een arrogante levenshouding van ons...

[Jantjes]

Sela schreef:

op het moment dat een besneden oog, door de wet bewerkstelligd dit leest en persoonlijk opvat is het menselijkerwijs toch een aannemen, terwijl het vanuit Gods perspectief wellicht anders geformuleerd wordt, dat wil zeggen dat God het van eewigheid zo gewild zou kunnen hebben:

De Bijbel zegt het meer zo over ‘aannemen’: Spreuken 2: Mijn zoon! (Mijn dochter!) zo gij mijn redenen aanneemt, en mijn geboden bij u weglegt; Om uw oren naar wijsheid te doen opmerken; zo gij uw hart tot verstandigheid neigt; Ja, zo gij tot het verstand roept, uw stem verheft tot de verstandigheid; Zo gij haar zoekt als zilver, en naspeurt als verborgen schatten; Dan zult gij de vreze des HEEREN verstaan, en zult de kennis van God vinden.

Tevens wordt er in de Bijbel, wat betreft aannemen, gezegd dat wij het ‘Woord’ moeten aannemen. Met dat ‘Woord’ wordt indirect de wet bedoeld maar direct Christus die wij door een besneden hart (of oog, zoals jij wil) krijgen toegevoegd (genade).
Een oprecht volk leert bukken en buigen voor God en zegt niet meer dat hij Christus aanneem. Dat volk kijkt achterom en ziet zijn zondigen pad en krijgt een Verlosser nodig, daar gaat hij om bidden en smeken omdat hij de dood in zichzelf ziet. Als God in Christus dan over wil komen zegt hij genade, genade en nog eens genade Efe 1:5 Die ons te voren verordineerd heeft tot aanneming tot kinderen, door Jezus Christus, in Zichzelven, naar het welbehagen van Zijn wil (uitverkiezing).

[Klaas]

Natuurlijk is de rechtvaardigmaking buiten ons zelf, maar de heiligmaking geschied in ons en gaat aan de rechtvaardigmaking vooraf.

No way. God maakt ons niet heilig om ons vervolgens rechtvaardig te maken. Het evangelie gaat over zondaren die rechtvaardig gerekend worden. Niet uit iets wat ze in zichzelf of van zichzelf hebben, maar enkel in Jezus Christus.

Als je gaat stellen dat de heiligmaking voorafgaat aan de rechtvaardiging ben je ver van het pad van de reformatie afgeweken. Dat je dat doet moet je zelf weten maar noem je dan a) niet reformatorisch en houdt b) niet andere mensen weg bij Christus. Een leer die dat doet is nl. geen evangelie maar vergif.

[Raido]

zonder ellendekennis is er geen plaats (behoefte) voor verlossing, en dus ook geen dankbaarheid. Waar zou je van verlost moeten worden als je geen ellendekennis hebt (al is het maar een klein beetje). Dit komt zeer geregeld terug in de Bijbel.
Psalm 130
1 Een lied Hammaaloth. Uit de diepten roep ik tot U, o HEERE!
2 HEERE! hoor naar mijn stem; laat Uw oren opmerkende zijn op de stem mijner smekingen.
3 Zo Gij, HEERE! de ongerechtigheden gadeslaat; HEERE! wie zal bestaan?
4 Maar bij U is vergeving, opdat Gij gevreesd wordt.
5 Ik verwacht den HEERE; mijn ziel verwacht, en ik hoop op Zijn Woord.
6 Mijn ziel wacht op den HEERE, meer dan de wachters op den morgen; de wachters op den morgen.
7 Israel hope op den HEERE; want bij den HEERE is goedertierenheid, en bij Hem is veel verlossing.
8 En Hij zal Israel verlossen van al zijn ongerechtigheden.

Job is ook een mooi voorbeeld.
En de rijke jongeling is juist het omgekeerde voorbeeld, die leerde nooit zijn ellendige staat, voor hem was dus ook geen verlossing...

Zonder ellendekennis is er geen waarachtige bekering geweest. Je zet ellendekennis nu neer als noodzakelijk voor je bekering terwijl dit een vrucht is.

[caprice]

Zonder ellendekennis is er geen waarachtige bekering geweest. Je zet ellendekennis nu neer als noodzakelijk voor je bekering terwijl dit een vrucht is.

Zijn vruchten niet noodzakelijk dan? Als de Heere ware ellendekennis komt te leren, is dat dan niet ná de wedergeboorte?

[Race406]

Zonder ellendekennis is er geen waarachtige bekering geweest. Je zet ellendekennis nu neer als noodzakelijk voor je bekering terwijl dit een vrucht is.

Zijn vruchten niet noodzakelijk dan? Als de Heere ware ellendekennis komt te leren, is dat dan niet ná de wedergeboorte?

Tuurlijk is ellendekennis noodzakelijk, maar hier wordt heel vaak gesteld dat ellendekennis voor de bekering aan moet gaan. Zo gaat het altijd, en een andere manier is er niet. Dat kan dan geen echte bekering zijn. Maar de Bijbel zwijgt over de manier van bekeren en de volgorde waarin de 3 stukken aan de orde komen. Men plakt een stramien over God heen, en vindt dat God zo moet werken. Dat is het grote probleem. Het is al in eerdere topics aan de orde gesteld, maar op het moment dat wordt gevraagd naar teksten waaruit blijkt dat God altijd eerst mensen in de ellende brengt en ze daarna pas bekeert, dan blijft het steeds weer akelig stil..........

[Raido]

Zonder ellendekennis is er geen waarachtige bekering geweest. Je zet ellendekennis nu neer als noodzakelijk voor je bekering terwijl dit een vrucht is.

Zijn vruchten niet noodzakelijk dan? Als de Heere ware ellendekennis komt te leren, is dat dan niet ná de wedergeboorte?

Exact wat ik dus zei.

Als er geen ellendekennis is, is er geen waarachtige bekering geweest. Als wij dit echter systematisch benaderen kun je stellen dat er binnen een aantal kerken de ellendekennis vóór andere dingen gezet wordt. Pas na beleving van ellende mag men bijvoorbeeld pas deelnemen aan het Avondmaal, ookal weet de persoon in kwestie al, gered te zijn.

De ellende is één van de vruchten, in de HC wordt er maar een miniem stukje gewijd aan de ellende, de verlossing en de dankbaarheid zijn leidend. Iets wat ik vrij weinig terug zie in de bevindelijke sector. Bevinding.. het weten en ervaren een zondaar voor God te zijn, God als Rechter in het hier en nu te leren zien, en door ellende niets te kunnen.

Maar de bekering ging daaraan vooraf. Iemand zonder ellendekennis kan zeker geloofszekerheid hebben (bijvoorbeeld op grond van innerlijke overtuigingen, of op grond van openbaring/verbond). Zekerheid staat niet gelijk aan ellendekennis.

[caprice]

De Heere werkt een droefheid naar God, die een onberouwelijke bekering tot zaligheid werkt.

[Gerdien B.]

De Heere werkt een droefheid naar God, die een onberouwelijke bekering tot zaligheid werkt.

ik zou er van willen maken:

De Heere werkt een hartelijk verlangen naar God, die een onberouwelijke bekering tot zaligheid werkt

[Raido]

De Heere werkt een droefheid naar God, die een onberouwelijke bekering tot zaligheid werkt.

Iets wat ik nooit zal ontkennen. Maar die droefheid naar God is een vrucht, zoals er nog veel meer vruchten zijn waaruit je ook zekerheid mag kennen.

Mensen die niet ziek zijn hebben de Heelmeester niet nodig, maar... de Heelmeester heeft jou al lang benaderd als jij het idee krijgt die Heelmeester nodig te hebben.

[caprice]

De Heere werkt een droefheid naar God, die een onberouwelijke bekering tot zaligheid werkt.

ik zou er van willen maken:

De Heere werkt een hartelijk verlangen naar God, die een onberouwelijke bekering tot zaligheid werkt

Dat doet geen recht aan 2 Korinthe 7:10, want ik mis de droefheid in jouw vertaling. En die is toch zeer kennelijk aanwezig waar het ware werk gevonden wordt.

[Raido]

*knip*