Maar het blijven moeilijke situaties, omdat het tegen je gevoel indruist.
je hebt ook gelijk m.b.t de opleiding. Het wordt je geleerd dat overlijden van mensen normaal is, en om het 'cru te zeggen, dood is dood"of familie er bij is of niet.
Je moet er niet te veel bij stil staan, en gewoon weer doorgaan.
Harm-J schreef:Gisteren greep jouw tekst mij aan, nu weer..
Nee, niet te veel denken, relativeren is mij niet vreemd.
Toch denk ik nu (Ik schrijf even uit de losse pols)daar sta je dan met je Christen gedachten
goed. Waar kan je terecht met je gedachten, Je collega's het thuisfront morgen?
Nu sta jij er alleen voor met jouw gedachten...Je bent ook getraint om te relativeren. Bij de
opleiding is helaas niet altijd rekening gehouden met een Christelijke achtergrond. De oplei-
ding leert simpelweg na het leven komt de dood. Daar moet je het maar mee doen..
Wat als in deze nacht zijn tijd gekomen is, waarop de Here zegt het is jouw tijd tegen de
patient... ? Je collega's tja...vermoedelijk zullen die het afdoen met het was zijn tijd... Moge-
lijk zal er nog wat gesproken worden over de man en zijn familie en hoe die de zaak besloten
hebben. Daar sta je dan met jouw gedachten over naastenliefde.
Het is mogelijk een gesprek tussen jou en God geworden....Weet dan, dat het God ook is die
jouw gedachten draagt....! Om met God te spreken hoef je niet altijd te bidden, zeg zijn naam
in jouw gedachten en hij zal er zijn...sterker nog Hij was er al.
Mijn inkt droogt op...Dit waren zomaar wat gedachten...
