Psalm 82 hoe verstaan gij dit?

[Elimelek]

Geachte Forumgangers

Ik hebben een eenvoudige vraag. Hoe verstaan jij Psalm 82? Wie zijn de goden in de psalm?

Ingesloten, mij rouwe Afrikaanse vertaling:

’n Mizmōr van Asaf

«’e!lohīm» (God) staan in die samekoms van «’ēl» (God);
in die midde van [die] «’elohīm» (gode) lewer hy uitspraak «špt».

‘Tot wanneer sal julle onregverdig / verdorwe / oneerlik regeer «špt»;
en [hoe lank] sal julle die gesigte van [die] boosdoeners optel? SELA
Lewer uitspraak «špt» [oor die] arme / magtelose en [die] vaderlose;
[die] arme en [die] behoeftige moet julle regverdig verklaar / behandel.
Bevry [die] magtelose en behoeftige;
uit die hand van [die] boosdoeners moet julle hulle red.’

Hulle het nie begryp (geweet) nie en hulle verstaan nie.
In donkerte wiebel hulle rond;
al die fondamente van [die] aarde wankel.

‘Ek het gesê: «’elohīm» (gode) is julle;
en seuns van «‘elyōn» (die Hoogste) is elkeen van julle.
Nogtans, soos ’n mens sal julle sterf;
en soos een van die heersers sal julle val.’’

Staan tog op «’elohīm» (God), regeer «špt» die aarde;
want U sal besit neem oor al die volke.

Groet


Elimelek

[elbert]

In 1 van de twistgesprekken met de Farizeeen en Schriftgeleerden, beroept Jezus Zich op deze psalm:

Johannes 10:33 De Joden antwoordden Hem: Wij stenigen U niet vanwege een goed werk, rmaar vanwege godslastering, namelijk omdat U, Die een Mens bent, Uzelf God maakt.
34 Jezus antwoordde hun: Is er niet geschreven in uw wet: *Ik heb gezegd: U bent goden?
* Ps. 82:6
35 Als de wet hén goden noemde tot wie het woord van God kwam, en aangezien de Schrift niet gebroken kan worden,
36 zegt u dan tegen Mij, Die de Vader geheiligd en in de wereld gezonden heeft: U lastert God, omdat Ik u gezegd heb: Ik ben Gods Zoon?

De goden van psalm 82 zijn heersers, koningen en rechters, zie ook de kanttekeningen bij de SV. In die zin worden de oversten van het volk hier indirect als zodanig aangesproken: op basis van hun door God gegeven bediening worden ze "goden" genoemd. Jezus verwijt hen, dat ze niet handelen naar hun bediening en dat ze het gevaar lopen om onder het oordeel van Ps. 82 te vallen. Hij verwijt de oversten van het volk dan ook dat ze niet opkomen voor het recht van de wees en de arme (Ps. 82:2-4, vgl. met Matth. 23:14 e.v.) en dat ze in duisternis wandelen. Daar komt nog eens bij dat Psalm 82:1 zegt, dat God in de vergadering Godes staat. Dat is in Johannes 10 zo in de Persoon van Jezus: Hij, de Zoon van God, staat midden tussen de Farizeeen en schriftgeleerden en Hij spreekt recht tegen de blinde leidslieden van het volk, ook al valt het definitieve oordeel later.
Dat het hier om de betiteling "goden" op basis van de toebedeelde bediening gaat (dus een bediening van Godswege) wijst Jezus bovendien aan, als Hij het over Zijn eigen bediening heeft (Joh. 10:36): Hij is door de Vader geheiligd en in de wereld gezonden en daarom heeft Hij alle recht om Zich Gods Zoon te noemen.

[Raido]

Goden wordt ook wel eens toegepast op 'engelen' of 'zaligen' naar ik ergens vaag nog weet. In hoeverre dit altijd vast te houden is weet ik niet.

Overigens zijn er bepaalde christelijke tradities (weet niet welke) die achter de afgoden een demon zien, elke afgod 'bedacht door mensen' is een demon. Aangezien demonen ook ex-engelen zijn kun je misschien daar ook wat met 'goden' doen.

Overigens is er ook ergens een tekst te vinden in de Bijbel waar staat dat God sprak in de 'raad der goden'. *of iets dergelijks*

[Elimelek]

Geachte elbert en Raido

(Apologie voor de zwak Nederlands - eerder een middel weg tussen Afrikaans en Nederlands.)

Kunnen ik noch een mogelijkheid voorstellen. Ik denken dat de goden wel in het psalm "goden" zijn. De psalm zijn een polemische gedicht waarin de dichter (Asaf) God in de middel van de Kanaänitischer goden pantheon laat plaatst nemen. (De "samenkomst van 'El" is een technische term die betekend zijn in de Ugaritiese taal - een mogelijke voorouder van Hebreeuws.) De dichter gebruikt een bekende idee uit de leefwereld van de mensen rondom hom, namelijk goden die over zekere landen regeren. De Hebreeuwse woord «’elohīm» betekent beide "God" en "gode." De woord word in beide betekenissen in de psalm gebruikt.

God word vergelijk met de goden. Wijl de aanvankelijke situatie een idee voortbrengen dat er vele goden ben en dat God een van hen is, word God op de daad onderscheid van de ander goden. Hij act als de hoofdgod en waarschuw vooreerst de ander goden om niet ongerechtigheden te laat geschied. Hullen reactie zijn echter een van onkunde. De psalmdichter geven de volgende commentaar:

Hulle het nie begryp (geweet) nie en hulle verstaan nie.
In donkerte wiebel hulle rond;
al die fondamente van [die] aarde wankel.

Wegens de goden se ongehoorzaamheid en zijn onbegrip plaatst hen de kosmos in gevaar. Zijn eigen onkunde maak dat hen kunnen niet regeren over de kosmos.

God grijpt in en veroordeel hen:

‘Ek het gesê: «’elohīm» (gode) is julle;
en seuns van «‘elyōn» (die Hoogste) is elkeen van julle.
Nogtans, soos ’n mens sal julle sterf;
en soos een van die heersers sal julle val.’’

"Zonen voor de Allerhoogste" ben een technische term voor goden ook in die Ugarities. God verminder de goden tot diezelfde als de mensen. De dood word geïntroduceerd aan hen - een heel menselijke eigenschap.

Zo als de kosmos niet meer goden hebben om over de landen te regeren dreig de kosmos steeds om tot niet te gaan. Dus roept de dichter God op met de woorden:

Staan tog op «’elohīm» (God), regeer «špt» die aarde;
want U sal besit neem oor al die volke.

Deur God binnen een scenario van de veelgodendom te plaatst, de dichter wijzen hoe Hij alleen werkelijk God is. Niemand anders kan een god wees.

Groet


Elimelek

[jmpauw]

Kunnen ik noch een mogelijkheid voorstellen. Ik denken dat de goden wel in het psalm "goden" zijn. De psalm zijn een polemische gedicht waarin de dichter (Asaf) God in de middel van de Kanaänitischer goden pantheon laat plaatst nemen. (De "samenkomst van 'El" is een technische term die betekend zijn in de Ugaritiese taal - een mogelijke voorouder van Hebreeuws.) De dichter gebruikt een bekende idee uit de leefwereld van de mensen rondom hom, namelijk goden die over zekere landen regeren. De Hebreeuwse woord «’elohīm» betekent beide "God" en "gode." De woord word in beide betekenissen in de psalm gebruikt.

Een paar jaar geleden heb ik een artikel geschreven over deze psalm waarin ik ook de uitleg verdedig en beargumenteer, waarom het hier in psalm 82 echt over goden (d.w.z. afgoden) moet gaan.

Bij de interpretatie goden=rechters/vorsten blijven namelijk een aantal moeilijkheden bestaan. Zo wordt het antwoord van Jezus in Joh. 10:34vv erg zwak. Samengevat zou Hij dan zeggen: 'is het niet zo dat in het OT mensen soms goden genoemd worden? Als dat zo is, dan is het toch niet erg dat Ik Mezelf ook God noem? Als rechters goden genoemd mogen worden, moeten jullie het geen godslastering noemen als Ik mezelf ook God noem'.
Dit is wel een heel zwakke redenering: alsof Jezus Zichzelf God mag noemen, omdat mensen soms ook 'goden' genoemd worden! Nee, wat Jezus hier zegt, is juist dat Hij Zichzelf God mag noemen, omdat Hij God IS. En om dát te bewijzen, citeert Hij psalm 82, omdat deze psalm een criterium aanreikt waarmee je 'goden' kunt herkennen: kijk maar naar hun werken: in psalm 82 doen de 'goden' geen werken die bij 'goden' passen en daarom rekent de dichter op poëtische wijze met deze goden af. Jezus doet echter wél de werken die bij God horen (zie Joh. 10:25, 32, 37, 38, maar ook Joh. 5 en nog een aantal passages - zie artikel). En omdat Jezus dezelfde werken doet als de Vader, dáárom mag Hij Zichzelf God noemen en dáárom spreekt Hij dus geen godslastering als Hij dat zegt.

Meer uitleg op: http://www.jmpauw.nl/artikelen.html --> Psalm 82