Ger gem DE kerk

[Gerdien B.]

Peter... je voorbeelden kan ik volgen maar ik mis nog wel 1 punt.

In de GerGem wordt gezegt: alles wat werkt tot bekering is uit God en niet uit ons.
De ellendekennis is de weg naar bekering binnen de GerGem. Als je deze 2 leerregels van ze naast elkaar legt, moet je dan niet constateren dat de ellendekennis bij God vandaan komt?
Moet je dan niet constateren dat het begin van de ellendekennis, begin van je verlossing is?

Wij willen dat God via ellende, verlossing en dankbaarheid mensen tot zich terkt, want dan weten wij tenminste wat wij er aan moeten/ kunnen doen.
Het is enkel en alleen Gods genade werk. Als jij zegt dat God het alleen via deze weg mensen tot zich mag trekken, dan doe jij God enorm te kort. God kan op vele manieren mensen tot zich trekken en ook buiten deze regel om.

'God is zo veelzijdig, dat er miljarden mensen nodig zijn om Hem te weerspiegelen'

[Raido]

Helaas is verdere ontwikkeling sedertdien verstard in een rigide wetticisme zonder weerga.

In een aantal kerken is dat geval, maar zelfs als je de geloofsleer van de Gergem bekijkt is er zoveel ruimte, zo'n groot evangelie en zoveel verlossing in Christus. Het is makkelijk om je blind te staren op wat mensen en predikanten vinden, denken en prediken. De nadruk ligt inderdaad op de persoonlijke ervaring van God, van je ellendigheid en je onvolkomenheid.

Maar dat houdt niet in dat het vatten is met 'een verstard en rigide wetticisme', want ook de PKN, CGK, GK of GKV belijden de drie formulieren van enigheid waar de ellendekennis best in naarvoren komt. Als je verder kijkt en graaft vind je meer, dan een rigide wetticisme.

De ellendekennis is de weg naar bekering binnen de GerGem. Als je deze 2 leerregels van ze naast elkaar legt, moet je dan niet constateren dat de ellendekennis bij God vandaan komt?
Moet je dan niet constateren dat het begin van de ellendekennis, begin van je verlossing is?

De Bijbel is er duidelijk over dat God het is die mensen trekt (met touwen der liefde) en dat begint bij ellendekennis. Want wie niet ziek is, heeft de Heelmeester niet nodig.

Want onze dominee altijd zegt, als je weet dat je ziekt bent en niet naar de dokter gaat dan ben je niet doordrongen van je ziekzijn. Zo is het ook in geestelijke. De hele Gergem kronkelt rond met 'we zijn zo ellendig', dat zijn we. Maar als je écht door hebt dan vlucht je naar Hem die zegt een Verlosser te zijn. Zijn belofte staan vast, Hij zál uitredden.

[Gerdien B.]

De Bijbel is er duidelijk over dat God het is die mensen trekt (met touwen der liefde) en dat begint bij ellendekennis. Want wie niet ziek is, heeft de Heelmeester niet nodig.

Want onze dominee altijd zegt, als je weet dat je ziekt bent en niet naar de dokter gaat dan ben je niet doordrongen van je ziekzijn. Zo is het ook in geestelijke. De hele Gergem kronkelt rond met 'we zijn zo ellendig', dat zijn we. Maar als je écht door hebt dan vlucht je naar Hem die zegt een Verlosser te zijn. Zijn belofte staan vast, Hij zál uitredden.

Dit komt mij ernstig bekend voor!
Maar met de ellendekennis wordt bedoeld: die kennis waarmee we ook echt naar God gaan. Als God ons die kennis niet geeft, gaan wij ook niet naar Hem toe.

Maar hoe zit het dan met mensen die, als het ware, bij hun nekvel gegrepen zijn door God en uit de 'wereld' gegrepen zijn en in Zijn Koninkrijk zijn gezet? Die gingen hun zonden pas beseffen nadat God ze had stil gezet.
Waarom heeft Jezus het dan alleen over geloven en niet ook over de ellende, verlossing en dankbaarheid als dat de enige weg tot zaligheid is?
Hij zegt wel dat de Zooon de enige weg tot de Vader is!

[Roodkapje]

De Bijbel is er duidelijk over dat God het is die mensen trekt (met touwen der liefde) en dat begint bij ellendekennis. Want wie niet ziek is, heeft de Heelmeester niet nodig.

Want onze dominee altijd zegt, als je weet dat je ziekt bent en niet naar de dokter gaat dan ben je niet doordrongen van je ziekzijn. Zo is het ook in geestelijke. De hele Gergem kronkelt rond met 'we zijn zo ellendig', dat zijn we. Maar als je écht door hebt dan vlucht je naar Hem die zegt een Verlosser te zijn. Zijn belofte staan vast, Hij zál uitredden.

Dit komt mij ernstig bekend voor!
Maar met de ellendekennis wordt bedoeld: die kennis waarmee we ook echt naar God gaan. Als God ons die kennis niet geeft, gaan wij ook niet naar Hem toe.

Maar hoe zit het dan met mensen die, als het ware, bij hun nekvel gegrepen zijn door God en uit de 'wereld' gegrepen zijn en in Zijn Koninkrijk zijn gezet? Die gingen hun zonden pas beseffen nadat God ze had stil gezet.

Ervaringsdeskundige (ex-atheïst ) meldt zich

Ik denk eigenlijk dat als ik naar mijn eigen bekering kijk, dat ik pas door had hoe diep ik in de problemen zat door het Woord te gaan bestuderen. In eerste instantie vond ik het christendom alleen maar 'interessant' om te bestuderen, nadat ik ook al het Jodendom bestudeerd had. Meer van: interesse hebben in andere mensen, en waarom zij zo denken en waarom zij bepaalde beslissingen nemen. Dat had niks met zondebesef van doen.

Dat hele proces kwam pas op echt op gang nádat ik me had laten dopen in de gereformeerde kerk, omdat ik in eerste instantie zoiets had van: dit is waar, dit is zoals je moet leven, kortom: als je toch een overtuiging moet hebben, ben ik het het meeste eens met de gereformeerde leer.

En als je dan gaat meedraaien in de kerk, preken hoort, bijbelstudies doet met anderen, gesprekken hebt, pas toen ging het voor me leven, en pas toen had ik door voor welk onheil ik behoed was.

Dus ik denk dat het individueel verschillend is. Sommigen worden echt bij hun nekvel gepakt en 'eruit getrokken', bij anderen gaat het veel geleidelijker. Uiteindelijk is het ook alleen maar belangrijk dát het gebeurt, hóe het gebeurt boeit veel minder. Ik geloof zelf dat God je eigen karakter en persoonlijke interesses 'tegen je' gebruikt om je te krijgen waar Hij je hebben wil. En bij de een gaat dat met veel spanning en spektakel (bevindingen enzo), en bij de ander gaat dat veel rationeler.

[PeterD]

Maar hoe zit het dan met mensen die, als het ware, bij hun nekvel gegrepen zijn door God en uit de 'wereld' gegrepen zijn en in Zijn Koninkrijk zijn gezet? Die gingen hun zonden pas beseffen nadat God ze had stil gezet.
Waarom heeft Jezus het dan alleen over geloven en niet ook over de ellende, verlossing en dankbaarheid als dat de enige weg tot zaligheid is?
Hij zegt wel dat de Zoon de enige weg tot de Vader is!

Zie mijn post helemaal onderaan met de 3 voorbeelden van Manasse, de moordenaar aan het kruis en Paulus.

[Gerdien B.]

Maar hoe zit het dan met mensen die, als het ware, bij hun nekvel gegrepen zijn door God en uit de 'wereld' gegrepen zijn en in Zijn Koninkrijk zijn gezet? Die gingen hun zonden pas beseffen nadat God ze had stil gezet.
Waarom heeft Jezus het dan alleen over geloven en niet ook over de ellende, verlossing en dankbaarheid als dat de enige weg tot zaligheid is?
Hij zegt wel dat de Zoon de enige weg tot de Vader is!

Zie mijn post helemaal onderaan met de 3 voorbeelden van Manasse, de moordenaar aan het kruis en Paulus.

ik kan je ook voorbeelden van andere mensen geven bij wie het anders is gegaan. Moet ik nu maar geloven dat zij niet bekeerd zijn ondanks de getuigenissen van hun wat God voor ze heeft gedaan?

Waarom heeft Jezus het er dan niet over? Dat blijft voor mij de grote vraag!

[Raido]

Dit komt mij ernstig bekend voor! Maar met de ellendekennis wordt bedoeld: die kennis waarmee we ook echt naar God gaan. Als God ons die kennis niet geeft, gaan wij ook niet naar Hem toe.

Klopt. Kijk als God zich in zijn Woord openbaard aan je, en je ziet de beloften niet alleen met je fysiek ogen maar ook met die van je ziel, dan kan ik moeilijk voorstellen dat je denkt 'wow vet, Jezus stierf voor mij, ik ga de hemel in'. Ik kan mij levendig voorstellen dat je denkt ':shock:, hij stíerf voor mij, ik geloof het niet.. waarom zou Hij? Voor mij? Ik, zo zondig *etcetra*'..

Maar hoe zit het dan met mensen die, als het ware, bij hun nekvel gegrepen zijn door God en uit de 'wereld' gegrepen zijn en in Zijn Koninkrijk zijn gezet? Die gingen hun zonden pas beseffen nadat God ze had stil gezet.

Om het maar eens weer mooi systematisch te maken, een overzichtje

1. God zet iemand stil
2. De persoon zit zijn zonden in
3. De persoon ervaart zijn verlossing
4. De persoon is God dankbaar

*let wel, het is geen weg maar een proces wat je leven doorgaat*

Al bij punt 1 is de persoon ledemaat van de Kerk het Lichaam van Christus. Het gaat niet om het voelen of ervaren van je ellendekennis, het gaat om het werk van de Geest in je hart. Iemand die door God bij zijn lurven gegrepen is en uit de wereld in de kerk komt, ervaart hetzelfde. God zet hem stil. De rest staat hier boven

Waarom heeft Jezus het dan alleen over geloven en niet ook over de ellende, verlossing en dankbaarheid als dat de enige weg tot zaligheid is? Hij zegt wel dat de Zooon de enige weg tot de Vader is!

Als Jezus de weg is, dan zijn ellende-verlossing-dankbaarheid de stenen van die weg.

Het geloven ín Jezus gaat samen met het ervaren van je ellende, de verlossing én de dankbaarheid. Het zijn vruchten.

[Gerdien B.]

Dit komt mij ernstig bekend voor! Maar met de ellendekennis wordt bedoeld: die kennis waarmee we ook echt naar God gaan. Als God ons die kennis niet geeft, gaan wij ook niet naar Hem toe.

Klopt. Kijk als God zich in zijn Woord openbaard aan je, en je ziet de beloften niet alleen met je fysiek ogen maar ook met die van je ziel, dan kan ik moeilijk voorstellen dat je denkt 'wow vet, Jezus stierf voor mij, ik ga de hemel in'. Ik kan mij levendig voorstellen dat je denkt ':shock:, hij stíerf voor mij, ik geloof het niet.. waarom zou Hij? Voor mij? Ik, zo zondig *etcetra*'..

eens, denk dat daar niemand blij om is

Maar hoe zit het dan met mensen die, als het ware, bij hun nekvel gegrepen zijn door God en uit de 'wereld' gegrepen zijn en in Zijn Koninkrijk zijn gezet? Die gingen hun zonden pas beseffen nadat God ze had stil gezet.

Om het maar eens weer mooi systematisch te maken, een overzichtje

1. God zet iemand stil
2. De persoon zit zijn zonden in
3. De persoon ervaart zijn verlossing
4. De persoon is God dankbaar

*let wel, het is geen weg maar een proces wat je leven doorgaat*

Al bij punt 1 is de persoon ledemaat van de Kerk het Lichaam van Christus. Het gaat niet om het voelen of ervaren van je ellendekennis, het gaat om het werk van de Geest in je hart. Iemand die door God bij zijn lurven gegrepen is en uit de wereld in de kerk komt, ervaart hetzelfde. God zet hem stil. De rest staat hier boven

Vanaf welk punt was nu iemand bekeerd?
Lijkt mij vanaf punt 1. Dus voor de ellendekennis en gevoel van verlossing. Dat komt voort uit het feit dat Jezus die persoon aan Hem gebonden heeft. vanaf dat moment laat Hij je ook iet meer los en ben je bekeerd. Ook al ervaar je dat misschien nog niet op dat moment.

Waarom heeft Jezus het dan alleen over geloven en niet ook over de ellende, verlossing en dankbaarheid als dat de enige weg tot zaligheid is? Hij zegt wel dat de Zooon de enige weg tot de Vader is!

Als Jezus de weg is, dan zijn ellende-verlossing-dankbaarheid de stenen van die weg.

Het geloven ín Jezus gaat samen met het ervaren van je ellende, de verlossing én de dankbaarheid. Het zijn vruchten.

Het zijn de vruchten van de bekering en niet de daadwerkelijke bekering

[Raido]

Vanaf welk punt was nu iemand bekeerd?

Zoals ik al zei, vanaf punt 1 aangezien hij dan ledemaat is van Christus lichaam --> de kerk, zonder bekering (eigenlijk moet ik het wedergeboorte noemen) ben je daar geen lid van.

Dat komt voort uit het feit dat Jezus die persoon aan Hem gebonden heeft. vanaf dat moment laat Hij je ook iet meer los en ben je bekeerd. Ook al ervaar je dat misschien nog niet op dat moment.

:mrgreen: statelijk en standelijk hè Gerdien

Het zijn de vruchten van de bekering en niet de daadwerkelijke bekering

Aan de vruchten kent men de boom, zonder vruchten wordt de boom omgehakt en in het vuur geworpen.

[PeterD]

Nou nou Raido, volgens mij zijn we het een keer eens...

De mens zal inderdaad bij punt 1 al niet meer verloren kunnen gaan. Alleen weet die mens dat zelf niet. Die ziet zichzelf alleen maar verloren liggen in zijn van in Adam.

[Gerdien B.]

Dus komt dan eerst de verlossing en daarna de rest pas.


dus dan klopt de leer misschien toch niet helemaal

[Raido]

Het ellende, verlossing én dankbaarheid gaat over het érvaren van de wedergeboorte alszijnde het werk van God. Er zal geen predikant zijn in de Gergem die zegt dat je éérst ellende moet kennen voordat God zijn Geest zal sturen om je te verlossen zodat jij dankbaar kunt zijn.

Als die dominees er wel zijn, dan zijn het verfoeilijke dwaalleraren. De wedergeboorte komt als eerst, onwederstandelijk (mooi woord) gewerkt door de heilige Geest het moment van wedergeboorte weet het gros van de mensen niet op dat moment, en heel veel later ook niet. 'Het is zo gegroeid', net als een gewone geboorte gaat daar een hele weg aan vooraf.

God plant het zaadje en geeft 'de wasdom', je boompje van je geloof gaat groeien omdat jij het verzorgd (maar het is God die de wasdom geeft), het groeit door en krijgt vruchten..

[Gerdien B.]

Als ze het over ellende, verlossing en dankbaarheid hebben, vertellen ze er niet bij dat het alleen om het gevoel gaat maar echt om de bekering opzich.

of ik moet het verkeerd opgevat hebben, maar dan weet ik wel dat ik neit de enige ben. Dan zouden ze misschien toch is naar manier van preken moeten kijken

[PeterD]

Het ellende, verlossing én dankbaarheid gaat over het érvaren van de wedergeboorte alszijnde het werk van God. Er zal geen predikant zijn in de Gergem die zegt dat je éérst ellende moet kennen voordat God zijn Geest zal sturen om je te verlossen zodat jij dankbaar kunt zijn.

Dat mag ik hopen ja. De verlossing geschiedt door Christus, en niet door de Geest. De Geest werkt wel de zondekennis en het gemis.

Als die dominees er wel zijn, dan zijn het verfoeilijke dwaalleraren. De wedergeboorte komt als eerst, onwederstandelijk (mooi woord) gewerkt door de heilige Geest het moment van wedergeboorte weet het gros van de mensen niet op dat moment, en heel veel later ook niet. 'Het is zo gegroeid', net als een gewone geboorte gaat daar een hele weg aan vooraf.

God plant het zaadje en geeft 'de wasdom', je boompje van je geloof gaat groeien omdat jij het verzorgd (maar het is God die de wasdom geeft), het groeit door en krijgt vruchten..

Juist, en zelfs na ontvangen genade kan een wedergeborene opnieuw gaan twijfelen of het allemaal wel echt geweest is. En of hij zich niet op een verschrikkelijke manier aan het bedriegen is...

[Jantjes]

Nou nou Raido, volgens mij zijn we het een keer eens...

De mens zal inderdaad bij punt 1 al niet meer verloren kunnen gaan. Alleen weet die mens dat zelf niet. Die ziet zichzelf alleen maar verloren liggen in zijn van in Adam.

Sluit Jantjes zich bij aan en is geen 'veronderstelde wedergeboorte'.