Jort schreef:Marnix schreef:Jort schreef:Abdijbiertje om 1:00 schreef:Tja, ook hier zo'n geval. 24 jaar en vrijgezel. En dan zijn er mensen die zeggen dat "het nu wel een keer tijd wordt". O? Nou, met dat gevoel heb ik wel geleefd ja. Telkens weer zag je nieuwe (jongere) stelletjes, en dan denk je op een gegeven moment even dat er voor jou niks komt. Gevolg? Achter veel dingen meer zien dan dat er in werkelijkheid is.
Met dat gevoel heb ik wel een tijd gezeten, werd veel te snel "verliefd" enzo. Gelukkig ben ik die periode voorbij. Niet dat het me niet meer interesseert, maar de druk is weg.
Precies. Het kan er ook weleens naar mijn idee mee te maken hebben hoe kritisch je bent. Er zijn veel mensen die er veel moeite voor doen....en dan worden ze ook minder kritisch en nemen ze maar wat. Prijs je dan maar gelukkig dat je kritisch genoeg was naar jezelf
Er zijn genoeg mensen die op die basis trouwen, of je dan gelukkig bent.... :
Het moet echt de ultieme vrouw zijn, wat ik gewoon niet kan omschrijven. Eerlijkheid, zuiverheid, zoiets,
maar ook weer niet iedereen die zuiver en eerlijk is.
Maar als ik dat gevoel heb (weing blijkbaar, afgelopen 5/6 jaar sinds ik studeer welgeteld 1 keer) kan ik er diret weinig mee. Ik werd althans afgelopen twee jaar geestelijk en sociaal dermate gestoord, dat ik het nooit meer hoop te hebben. Terwijl gewoon normaal en leuk ermee omgaan zoals met andere mensen op zijn minst hetzelfde resultaat had opgeleverd en mss een leuk neutraal contact
Ik geloof dat ik vrijgezel blijf.
Ik zie wel een beetje tegen eenzaamheid op (want ik wil na mijn afstuderen wel eens op mijzelf gaan wonen), maar als ik Boekenlezer zo hoor in topics over single zijn etc. kan dat best meevallen. Ik kan moeilijk omdat mijn sociale omgeving het wil en vanwege mogelijke eenzaamheid, een vrouw zoeken.
Je maakt je er veel te druk om. Misschien dat je daarom ook wel "sociaal en geestelijk gestoord" werd
En als je zo veeleisend bent blijf je denk ik inderdaad vrijgezel, ik weet niet precies wat je onder de "ultieme vrouw" verstaat maar misschien goed om je af te vragen of de vrouw van jou dromen in werkelijkheid wel bestaat. Zet het een ebetje van je af, geniet gewoon van het leven en dan kom je haar vanzelf wel een keer tegen. Of niet. Dat merk je vanzelf. Maar van tevoren gaan bedenken dat dat nooit zal gebeuren is puur inspelen op je eigen gevoelens.... en niet op de realiteit. Ik heb het me ooit ook wel eens afgevraagd, heb me er niet druk om gemaakt en toen gebeurde het opeens, plotseling. Sluit die mogelijkheid voor jezelf dus ook niet uit.... ga liever kijken hoe je ervoor kan zorgen dat je er dan ook o peen goede manier mee om kan gaan. Daarvoor moet je denk ik, als ik je reacties zo lees, je zelfbeeld, vrouwbeeld en hoe die twee ooit kunnen samengaan wat veranderen
Gedeeltelijk heb je gelijk, behalve dat mijn zelfbeeld wel goed is, alleen door mijn creatieve geest heb ik een sterk ontwikkeld angtsmechanisme.
Maar ik ben haar reeds tegengekomen (en de kans dat ik nog eens dergelijke gevoelens beleef lijkt mij minimaal
) alleen het operationaliseren van e.e.a. blijkt lastig te zijn. Vandaar. Misschien mijn vrouwbeeld ja
Maar ach, je hebt wel gelijk, niet te druk om maken. En ik zal aan mezelf werken (dagelijks)
Ik was ook 23 toen ik een meisje tegenkwam, waarbij ik het gevoel had van: dit is helemaal de ware, die moet het worden!
Ik dacht het antwoord op de vraag 'hoe moet ik mij de ware voorstellen?' gevonden te hebben. (En misschien was dat voor een behoorlijk gedeelte nog waar ook.)
Maar helaas... ze werd het niet. Ik kwam niet ver met haar.
Dan gaat het leven toch gewoon door. Ik herstelde snel van de teleurstelling.
Uit die tijd heb ik een bepaald denkpatroon overgehouden, waarvan ik inmiddels ontdekt heb dat ik daar ook maar niet te veel op af moet gaan. Ik heb ontdekt dat meisjes, waar je een bepaalde periode heel verliefd op bent, dat het best zo kan zijn dat je daar een paar jaar later van zegt: "Mwaah, waar maakte ik mij toen eigenlijk druk over? Ik vind het nogal overdreven." Opgeklopte beelden dus van een bepaald persoon, die na jaren van echte ontmoeting door de mand vallen. Toen ik erin slaagde om het contact weer terug te krijgen met iemand, waar ik ooit vreselijk verliefd op was, ontdekte ik gaandeweg dat ik een verkeerd beeld van haar geconserveerd had.
(Ik heb het nu over iemand anders dan diegene die ik op 23-jarige leeftijd tegenkwam.) Een versteend beeld vanuit de ervaring van het kwijtraken van haar, waardoor ik haar sterk geïdealiseerd heb. Ik had enorme verwachtingen van mijn gevoelens, maar ik ontdekte dat ik mij daarin stevig vergist had. En vooral dat er reden was om al die gedachten in de trant van 'zij is degene die het eigenlijk moet worden' maar helemaal los te laten.
Misschien is dat wel een heel goede manier om te kijken wat je nou echt van iemand vindt: iemand, waar je heel verliefd op was, na een paar jaar nog eens te ontmoeten.
.
