Daphne schreef:Ik begrijp eerlijk gezegd niet zo goed, dat je de vrouw van je baas kunt bedriegen, terwijl je ook gelooft... Ik kan dat eerlijk gezegd niet met elkaar rijmen. Ik begrijp heel goed, dat je geniet van het verliefd zijn, dat is normaal. Maar ik zou er zelf niet van kunnen genieten, als ik weet dat ik daardoor een andere relatie in de war schop (ook al komt die vrouw het nooit te weten, toch komt er wat tussen je baas en zijn vrouw in te staan en dat is niet gezond).
Je zegt dat je je wel eens l*llig voelt, dat je zijn vrouw staat te beduvelen. Hoe kan je dan van jullie 'tijdelijk avontuurtje', zoals je het zelf betitelt, genieten?
De opmerking 'tijdelijk avontuurtje' deed me ook al behoorlijk schrikken, moet ik zeggen... Het komt op mij over alsof je trouw en een vaste relatie niet belangrijk vindt...
Hij zegt dat zijn relatie absotuul niet in de war geschopt wordt. Zijn vrouw komt hier niet achter. En ook vind hij dat dat zijn pakkie an is en dat ik me daar niet druk over moet maken. Makkelijk gezegd, ik weet het.
Ik snap jouw reactie ook helemaal. Absoluut. Als iemand mij een paar weken terug had gezegd dat mij dit zou overkomen, had ik hem vierkant uitgelachen. Dit overkomt mij niet. Dat laat ik nooit toe. Daar sta ik veel te sterk voor in mn schoenen. Totdat het opeens zo ver is en je er midden inzit. Ik had dit ook nooit gedacht. En trouw en een vaste relatie vind ik wel heel belangrijk. Ik kan het voor mezelf ook absoluut niet rijmen. Ik kan het ook helemaal niet combineren met mn geloof. Waarom denk je anders dat ik er mee zit? Dat ik het hier plaats? Ik ben een echte binnenvetter die alles in mn eentje uitzoek. Maar hier kom ik gewoon niet uit. Nog niet. Jullie mogen me afkeuren, me dom vinden. Vind ik heel logisch en vind ik zelf ook. Maar het gaat mij niet om de discussie goed of fout. Ik dacht: er zijn misschien nog wel meer mensen die in zo'n situatie zitten of hebben gezeten. Die missschien tips kunnen geven.
