parsifal schreef:Ik heb het even nagekeken. Inderdaad was JacobH niet lief voor Raido. Aan de andere kant noemde Raido als favoriete of te waarderen muziek wel muziek waarvan hij later ook zelf zei dat hij het niet meer luistert. Raido geef je bij nader inzien (nu na een jaar of vier) ook niet toe dat er wat problemen zijn tussen Christen-zijn en de muziek op basis waarvan JacobH je niet als Christen zag?
Allereerst had JacobH gelijk, ik was toen geen christen.
Daarnaast ik luister nu meer metal en zwaardere stijlen dan ik voorheen deed ben op bepaalde dingen ook ruimdenkerder geworden. Muziek over seksualiteit buiten het huwelijk kan ik ook waarderen, maar wel seks uit liefde.. Hoe leuk ik Rammstein muzikaal ook vindt,
BUCH DICH, BUCH DICH luister ik niet meer. Een enkele keer wel een ander nummer als Benzin, Mutter of Spieluhr. Dat wil niet zeggen dat ik vindt dat je iemand uitmag maken voor anti-christen ook al ben je daar nog zo van overtuigd dat iemand die zegt christen te zijn (wat ik niet zei) vast geen Rammstein luisterd.
Ik vind dat je een openminded visie mag hebben, ik vind dat ik mag luisteren naar muziek waarin een mens kritiek heeft op God, vanuit zijn menselijke visie wel te verstaan. Het moge duidelijk zijn dat ik geen muziek luister die oproept tot het doden van christenen, of die God uitmaakt voor van alles en nog wat. Maar sommige muziek met van die o zo menselijke vragen als waarom God zoveel pijn, verdriet en eenzaamheid toestaat.. Dat zijn gewone, menselijke vragen (die misschien niet goed zijn, die geen zondebesef hebben maar daarmee zijn het nog geen blasfemische vragen)..
Voor mij is er dus ook verschil tussen teksten van Marduk, Wormplegm, Dimmu Borgir of 1349 en bijvoorbeeld Nick Cave of Christian Kjellvander. De eerste vier hebben geen vragen, maar enkel gruwelijke godslasteringen. Christian zingt bijvoorbeeld
Jesus, please forgive me, I don't believe in you. Take my ashes, and let them go, to all the places I want to go. Nee dat is niet christelijk... Maar is het daarmee fout?
Dat is een beetje mijn grens van wat ik luister en wat niet. Soms weet ik het ook niet, ik hou bij vlagen van black metal bijvoorbeeld Vinterriket wat tekstueel vooral gaat over ijs, sneeuw, koudheid en verlatenheid. Het is intens leeg, intens misantropisch... Ik luister het wel, ookal ben ik zelf niet zo misantropisch. Ik zie muziek dan ook deels als kunst, ik hoef de mening van de zanger niet te delen. (mij hoor je ook niet snel meezingen met muziek; enkel als ik mijn hart en ziel kan leggen in de teksten), het mee voel.
Ik zou het dus ook jammer vinden als je die dingen niet meer kunt bespreken hier, dan worden er el alternatieven gezocht, je raakt een aantal mensen min of meer kwijt die in de afgelopen 5 jaar erg belangrijk en toonzettend zijn geweest voor refoweb. Wie zijn geschiedenis kent, kent ook zijn toekomst. Ik pleit niet voor een gedoogbeleid, maar wel voor een vorm van acceptatie.. dat er in de reformatorsche gezindte ook mensen zijn die popmuziek luisteren.
Ahoewel een deel van de muziekfans-in-dat-hoekje voornamelijk christen-af is, dat mag ook gezegt worden.