LeChat schreef:Kortom: in de kern zijn we het gewoon eens.
Mijn vader citeert weleens iemand die zei dat er mensen zijn die 'met schrik in de hemel zullen vallen'. Daarmee bedoelt hij dus dat soort mensen: die denken dat ze niet bekeerd zijn, maar het toch blijken te zijn.
Blijft voor mij echter wel moeilijk dat er eigenlijk toch een mate van geloofszekerheid zou 'moeten' zijn. Doe je God niet tekort door te stellen dat het de schuld is van de (leer in de) kerken dat er mensen 'onbewust bekeerd zijn'? Hoe valt dit te rijmen met Zijn almacht, etc?
Ik denk het niet. mensen hebben gewoon verantwoordelijkheid... en als er mensen zijn die iemand constant aanpraten dat hij/zij niet echt gelooft, zal die persoon dat best kunnen gaan geloven... hij/zij gelooft dan ook wel maar denkt dat het niet genoeg is, omdat er mensen zijn die hogere eisen aan wedergeboorte stellen. Die mensen kunnen inderdaad denken dat ze wel geloven maar niet wedergeboren zijn terwijl ze dat wel zijn. En dat kan ook een andere werking hebben, het kan mensen ook verlammen, passief maken waardoor ze Gods koninkrijk niet meer zoeken. Ook daarin zit menselijke verantwoordelijkheid, hoe raar dat sommigen misschien ook in de oren klinkt. Maar denk eens aan de farizeers en schriftgeleerden, tegen wie Jezus zegt: Wee jullie, Farizeers en de Schriftgeleerden Jullie gaan zelf het koninkrijk niet binnen maar versperren de weg daar naartoe ook voor anderen. En in het bevestigingsformulier van ouderlingen en diakenen staat dat ze rekenschap af te leggen hebben over onze zielen. En tja, de HC is op dit punt ook duidelijk genoeg als het gaat om de sleutels van het koninkrijk der hemelen. Hebben we wel in de gaten dat we meer verantwoordelijkheid van God hebben gekregen dan we vaak denken?
