Uw wil geschiede?

[Riska]

Toch vraag ik me nog steeds af of er christenen zijn op dit forum voor wie het heel moeilijk is (geweest) zich over te geven aan God.
En zo ja, hoe zij daarmee omgaan/zijn gegaan.

Dat is voor mij gevoelsmatig heel iets anders dan: "Uw wil geschiede".
"Uw wil geschiede" - zeker zoals jij het in het begin formuleerde is: "wat er ook gebeurt, Zijn wil gebeurt altijd. Voor mijzelf heb ik dat zoals ik in een eerdere bijdrage beschreef, breder ingevuld.

Maar overgeven aan God is - voor mij - iets totaal anders. Ik knok daar al jaren mee, en het vervult me met een zekere heimwee, een zeker verlangen..., omdat overgave voor mij als het erop aankomt een te negatieve lading heeft.

[Carl]

Hoi Riska,

overgave aan God is voor mij hetzelfde als volledig vertrouwen/onbezorgdheid.
Vanuit zo'n houding ontwikkelt een mens de Vreugde zoals God die heeft bedoeld. De onbezorgde Vreugde die je alleen nog bij kleine kinderen ziet. Die Vreugde is dan ook een sprekend kenmerk van het wedergeboren zijn.
Bij een volwassene zie je die Vreugde natuurlijk niet zozeer in kinderlijk lachen, maar wel in een simpele spontaniteit en hartelijkheid naar de naaste. Er is dan met recht sprake van warmhartigheid en een aanstekelijk plezier in het leven.

je broer
Carl

[Riska]

Carl,
Laat ik het kort formuleren: als in het leven overgave "genomen worden" betekende, dan is overgave aan God een probleem van de eerste orde...

[Carl]

Ik begrijp je reactie niet, Riska.

je broer
Carl

[Riska]

Laat ook maar Carl...

[Fly29]

Carl,
Laat ik het kort formuleren: als in het leven overgave "genomen worden" betekende, dan is overgave aan God een probleem van de eerste orde...

Dag Riska,

In het begin begreep ik die zin niet. Een paar keer lezen en even wat anders doen, deed me goed. Nu begrijp ik het mogelijk.
Het kwam door dat woordje "genomen worden". Hieruit spreekt een gebroken vertrouwen. Je vertrouwen zou geschaad zijn door mooie woorden, beloftes en wat nog meer dat je voorspoed zou geven, het kwam alleen niet wat het bleek iets heel anders te zijn. De overgave van God kun je nemen, die krijg je. En omdat God jouw vertrouwen wil hebben, zal Hij je dat Geven. God zal het niet niet toelaten dat je zonder een oprecht hart Zijn vertrouwen neemd. Uit mijn persoonlijke ervaring heb ik mogen inzien dat God altijd te vertrouwen is en Hij mij nimmer in het otje wil nemen. Zijn beloftes zijn altijd gemeend. Ik zie God als Iemand die boven mij staat en het overzicht heeft over mijn leven. Ik sta onderaan en kan niet altijd boven de bomen van het leven uitkijken om te zien waar mijn pad heen leid. God daarentegen wel. Hij ziet over die hoge bomen heen en beslist andere dingen. In het bos zijn wel borden aan gegeven hoe je moet wandelen om uit dat bos te komen. de handleiding staat in de Bijbel hoe je wandelen moet. Met name dat je de dingen zoveel mogelijk in Liefde geven moet doen. Laat je niet afleiden door het idee dat je falen kan en dat fout is. Mensen bestaan uit vertrouwen maar ook uit falen. Welke kant kiezen ze.

Kort samen gevat.

God zal je nimmer bij de neus nemen! Dat gevoel krijg je als je mogelijk op iets anders je vertrouwen had staan, waarvan je dacht dat het van God kwam.

Groet,

fly29

[Riska]

Ik waardeer je poging iets te begrijpen van wat ik bedoelde.
Ik kán en mag er niet verder op ingaan. Het was een 'slip of the tongue'... het ligt in ieder geval heel veel dieper dan wat je aangeeft...

[Bloemenkind]

Carl,
Laat ik het kort formuleren: als in het leven overgave "genomen worden" betekende, dan is overgave aan God een probleem van de eerste orde...

Dat kan ik me heel goed voorstellen.
Als je vertrouwen door mensen beschaamd is, lijkt het me niet meer dan logisch dat het héél veel moeite kost om God te vertrouwen.
Áls dat al lukt.

[Bloemenkind]

@ Medina: wat mooi....
Fijn dat je jouw ervaringen wilde vertellen.
Dankjewel.

[Fly29]

Carl,
Laat ik het kort formuleren: als in het leven overgave "genomen worden" betekende, dan is overgave aan God een probleem van de eerste orde...

Dat kan ik me heel goed voorstellen.
Als je vertrouwen door mensen beschaamd is, lijkt het me niet meer dan logisch dat het héél veel moeite kost om God te vertrouwen.
Áls dat al lukt.

Beste Bloemenkind,

Waar een wil is, daar is een weg. Het is een verloren zaak wanneer je niet meer wilt. En zo is het ook met God. Wie blijft volharden door God uit het leven te houden, die kan dan ook geen hoop meer hebben op Hem.
Mijn ervaring zegt dat God nimmer iemand laat staan die om Zijn Hulp vraagt. Zijn Hulp vragen en daarbij durven zeggen: U wilt geschieden. Het lijkt soms een onmogelijke zaak en toch is het de moeite waard te leren geduldig te worden.

groet,

fly29

[Riska]

Waar een wil is, daar is een weg. Het is een verloren zaak wanneer je niet meer wilt. En zo is het ook met God. Wie blijft volharden door God uit het leven te houden, die kan dan ook geen hoop meer hebben op Hem.
Mijn ervaring zegt dat God nimmer iemand laat staan die om Zijn Hulp vraagt. Zijn Hulp vragen en daarbij durven zeggen: U wilt geschieden. Het lijkt soms een onmogelijke zaak en toch is het de moeite waard te leren geduldig te worden.

Je gaat ervan uit dat wanneer er geen sprake is van overgave je het niet wilt en dat je dan geen hoop meer hebt op Hem. Ik ben maar een eenvoudig mensenkind, met al mijn lek en gebrek, ook in de wijze van geloven.
Maar bepaalde dingen die voor de een probleemloos zijn en voor de ander (bijna) onoverkomenlijk betekenen niet dat er geen relatie met God is, dat er sprake is van een afstoten van Hem.
Ik weet dat God weet wat er in mij omgaat (Hij ziet het hart aan) en Hij is een barmhartig God.

[Fly29]

Waar een wil is, daar is een weg. Het is een verloren zaak wanneer je niet meer wilt. En zo is het ook met God. Wie blijft volharden door God uit het leven te houden, die kan dan ook geen hoop meer hebben op Hem.
Mijn ervaring zegt dat God nimmer iemand laat staan die om Zijn Hulp vraagt. Zijn Hulp vragen en daarbij durven zeggen: U wilt geschieden. Het lijkt soms een onmogelijke zaak en toch is het de moeite waard te leren geduldig te worden.

Je gaat ervan uit dat wanneer er geen sprake is van overgave je het niet wilt en dat je dan geen hoop meer hebt op Hem. Ik ben maar een eenvoudig mensenkind, met al mijn lek en gebrek, ook in de wijze van geloven.
Maar bepaalde dingen die voor de een probleemloos zijn en voor de ander (bijna) onoverkomenlijk betekenen niet dat er geen relatie met God is, dat er sprake is van een afstoten van Hem.
Ik weet dat God weet wat er in mij omgaat (Hij ziet het hart aan) en Hij is een barmhartig God.

Hoi Riska,

Niet wanneer er geen sprake is van overgave maar van het ontbreken van de wil. Soms zou je het wel willen maar kun je het niet(omstandigheden) of weet je niet hoe je je over moet geven door het gebrek aan vertrouwen. Die laatste zin doet mij toch wel goed.

Groet,

fly29

[Bloemenkind]

Beste Bloemenkind,

Waar een wil is, daar is een weg. Het is een verloren zaak wanneer je niet meer wilt. En zo is het ook met God. Wie blijft volharden door God uit het leven te houden, die kan dan ook geen hoop meer hebben op Hem.
Mijn ervaring zegt dat God nimmer iemand laat staan die om Zijn Hulp vraagt. Zijn Hulp vragen en daarbij durven zeggen: U wilt geschieden. Het lijkt soms een onmogelijke zaak en toch is het de moeite waard te leren geduldig te worden.

groet,

fly29

Waar een wil is, is een weg?
Nee, niet altijd, tenminste, dat is mijn ervaring.

En ja, momenteel ontbreekt de wil mij volledig om God te volgen.
Hou ik God daarmee uit mijn leven?
Hoogstwaarschijnlijk wel.
Dat zij dan maar zo.

[baard]

Alleen een echt kind van God kan zijn leven totaal in de handen van de Vader leggen. Wie dat niet kan is een kind van de Satan.
(dit, niet gelet op welk persoon dan ook, maar heel erg generaliserend)

[Bloemenkind]

Alleen een echt kind van God kan zijn leven totaal in de handen van de Vader leggen. Wie dat niet kan is een kind van de Satan.
(dit, niet gelet op welk persoon dan ook, maar heel erg generaliserend)

Bepaal jij dat?
Of bepaalt God dat?

En mocht het zo zijn: dan maar een kind van de satan (in wie ik overigens niet geloof).