Zo zong ze, maar niet voor lang, want prompt kwam er een boze beer aangelopen, moeizaam, op hoge poten en wild gebarend. Geen normale gebaren voor beren, maar onzedelijke gebaren waar bepaalde honden soms geen brood van lusten.
En die beer maar gebaren, dacht ze. En maar lekker obsceen doen. Kun je wel he, domme rotbeer. Vieze gebaren maken naar zingende meisjes. Ga andere beren lastig vallen als je een grote beer bent. Maar nee, dan weet je dat ze je binnen de korste keren een hoogst terechte schop onder je dikke berenreet verkopen. Spot als beer nooit met andere beren.
De beer was inmiddels genaderd tot op vijftien meter, maar het meisje verzette geen stap. Liever nog eet ik mijn schoen op, dacht ze, dan dat ik een stap verzet voor een mislukkeling als deze beer hier.
Nog geen half uur later kluifde de beer aan de laatste resten van het meisje. Mooi werk, dacht hij bij zichzelf; sommige mensen laten zich vangen door ze in een val te lokken, bij anderen werkt het beter om op ze af te stiefelen onder het maken van onzedelijke gebaren. Wat dat betreft kon hij prima op zijn intuïtie vertrouwen, en dat had hem al die jaren van voedsel voorzien, ondanks zijn handicap: een mank poot. Het was hem nimmer aan komen waaien, ook niet toen hij nog goed liep, maar dankzij zijn VOC-mentaliteit was hij de beer die hij was. En hij was er trots op.
In het park zat een oude man. Hij las de krant. Toen hij opkeek, was het park niet meer. Alleen het ruisen van de wind in de bomen, en het knisperen van de afgevallen bladeren was nog te horen. Ook rook hij nog steeds de bloemen en de prullenbak naast het bankje. En toen was ook de oude man niet meer.
Het was dan wel dag, maar de nacht leek niet weggegaan. Dikke regendruppels vulden de leegte van deze donkere dag. Sommige negeerden, sommige doken ineen maar niemand ontkwam aan het hemelwater.
Even een stukje uit een bevlieging waar ik ooit aan begonnen ben.. Mijn naam is Haas, sprak het konijn
Typisch, typisch' sprak Haas : 'Alsof konijnen de enige wezens zijn die zich graag voortplanten. Wij doen het, jullie denken er de hele dag door aan. Zelfs als jullie slapen denken jullie daaraan. Maar ach, jullie zijn maar mensen en kunnen er dus eigenlijk ook maar bar weinig aan doen'. Hij zweeg even, ik wilde net wat gaan vragen toen hij vervolgde: 'jullie hebben geen oog voor andersoortige wezens. Of je nou religieus bent of niet, in elk systeem staat de mens bovenaan, geloof je dat je bent geschapen door God dan sta je boven alles, maar nog net onder God; zei het onder protest. Geloof je dat je gewoon zomaar bent ontstaan dan nog sta je bovenaan de evolutieboom als een soort kroonjuweel op de evolutie. Toen jullie in holen leefden, groeven wij gangenstelsels waar de Neanderthalerarchitect nog niet over durfde te dromen. Toen jullie huizen bouwden, die om de klipklap instorten of werden verwoest door de natuur of door jullie menselijke metgezellen groeven wij gangen. Wij waren al die duizenden jaren bezig met hetzelfde, bleven hetzelfde en gingen door met wat we deden. We veranderden onze systemen niet, waardoor wij veilig waren. De mens daarentegen zocht het in de hoogte, de breedte maar nooit in de diepte. De mens bouwde koepels, waar ze honderden jaren over deden en die soms weer instorten of anders wel schade opliepen door de krachten van de natuur. Dit alles is veroorzaakt door jullie eigenroem, jullie idee dat jullie de koning van de wereld zijn en daarom de natuur dienen te onderwerpen, en waar dat niet werkt het uit te roeien en het te vervangen door cultuur.
(sorry, vind hem gewoon even bijzonder humor. ok, nu terug naar de vlila filosofie)
de avond valt in, strepen licht op het behang.
stemmen en een blaffende hond
een auto, en de strepen glijden heen en weer
kleuren, geuren, beelden en geluiden
vermengen zich met gedachten
over vandaag, nu en morgen
totdat zij samen met ondefinieerbare fantasie
ineenvloeien in dromen.
De freak riep voortdurend "Shalom". Heldhaftig, dat wel. Maar Johannes Zultkop had zijn naam niet mee en dit probleem manifesteerde zich vooral bij zijn sollicitatiebrieven. Om aan dit euvel een eind te maken besloot hij zijn naam te veranderen in Henk Zultkop. Nu namen veel meer mensen hem serieus. Maar werkeloos bleef hij en de eerste communie had hij ook nog niet gedaan.
Verkiezingsprogramma's zijn naar mijn bescheiden mening bedoeld om verkiezingen mee te winnen, niet om mee te regeren. -Willem Aantjes
(sorry, vind hem gewoon even bijzonder humor. ok, nu terug naar de vlila filosofie)
