Lalage schreef:Othello schreef:mini schreef:Je zou toch gaan denken dat het breekpunt dan ergens bij het kinderen krijgen ligt. Terwijl ik dat zelf niet helemaal snap. Een kind heb je samen en dat lijkt me echt iets gigantisch geweldigs, waar je dan ook héél zuinig op bent.
Ik snap het wel. De komst van kinderen gooit heel je leven overhoop. En daarmee zeg ik niets teveel, echt niet. Hoe romantisch het allemaal ook moge klinken, als ouders moet je er toch op voorbereid zijn dat je een aantal jaren tegemoet gaat waarin je jezelf vaak moet wegcijferen. Dan heb ik het niet eens over 'grote' dingen als werk en vakanties; wegcijferen zit 'm juist vaak in de kleine, alledaagse dingen. Daardoor kom je vaak niet meer aan jezelf en elkaar toe. Bovendien gaat het grootbrengen van kinderen, zeker in de eerste jaren, lang niet altijd van een leien dakje. Hoe dan ook, het legt een bepaalde druk op je relatie, op je gezin. Het brengt spanningen met zich mee, die je samen op een positieve manier moet zien te ventileren. Ik kan me héél erg goed voorstellen dat kinderen in minder stabiele relaties of bij minder stabiele persoonlijkheden het breekpunt gaan vormen. Waardoor relaties stranden, of -en dat vind ik nog erger- kinderen de dupe worden van mishandeling.
Kijk dit soort verhalen maken dat ik nog lang geen kinderwens heb. M'n hele leven overhoop, no thanx.
Sorry, maar ook die benadering is tamelijk kortzichtig. Als ik moet opsommen wat je er allemaal voor terugkrijgt, ben ik namelijk nog wel wat langer bezig. Het is absoluut waar dat je er samen klaar voor moet zijn, maar de fase die dan volgt is ook een van de mooiste en meest intense van je leven. Ik hoop voor je dat je niet van plan bent te wachten tot je 30e ofzo; hoe ouder je bent, hoe minder flexibel ook. Dan zul je het alleen maar als nog zwaarder ervaren.
Het is ook wat Sela aangeeft: als je zelf nogal 'makkelijk' in elkaar steekt, dan zal het allemaal best loslopen. Niet te krampachtig.
) besproken kunnen worden.
