Bloemenkind schreef:'Uw wil geschiede'...
Als ik die woorden lees of hoor of zeg, voel ik me ontzettend opstandig worden.
Ik wíl helemaal niet dat God bepaalt wat er in mijn leven gebeurt!
Ik wil zélf bepalen wat er in mijn leven gebeurt!
Maar helaas bepalen we dat zelf niet. Ik kan niet bepalen wanneer bij mij de stroom uitvalt, wanneer ik nat word door een regenbui, of hoe andere mensen met mij omgaan. Je kunt nog zo veel controle (denken te) hebben, het universum komt altijd wel met een verrassing waardoor je de bocht uitvliegt. Zo veel controle willen hebben is als het fijnknijpen van een tere bloem.
Al mijn hele leven kan ik er buitengewoon slecht tegen als een ander mij vertelt of denkt te kunnen vertellen wat ik moet doen.
Hoe vaak ik als kind niet heb gehoord dat ik verschrikkelijk eigenwijs was...
En nu ben ik nog steeds ontzettend eigenwijs.
Niks mis met een beetje eigenwijs zijn. Blijf vooral ook zelf nadenken. Mensen die je vragen te stoppen met nadenken kun je het beste op afstand houden. Echter, je ziet het denk ik veel te veel als dwang. Dat als een ander je iets vertelt, dat dat dan automatisch iets is wat je eigenlijk niet wil. Je kunt het ook zien als advies, door iemand die het beste met je voor heeft, iemand die meer ervaren is en die weet waar de struikelblokken liggen. Ik breng mijn fiets naar een fietsenmaken als ie stuk is omdat ik erop vertrouw dat die fietsenmaker meer van fietsen afweet dan ik. Het is dus niet wat je moet doen, maar wat je
zou kunnen doen. Wil jij iets anders, dan doe je iets anders, geen probleem
Ik laat mij niet door een ander vertellen wat ik moet doen of laten.
Ik hou er niet van me aan regeltjes te onderwerpen puur omdat het nou eenmaal regeltjes zijn/zo hoort.
Daarom is het belangrijk uit te zoeken waarom die regels zo zijn zoals ze zijn, en in bijna alle gevallen zul je merken dat die regels er zijn voor je eigen bestwil. Bijvoorbeeld "niet liegen" of "zuinig zijn op je sexualiteit" zijn er echt niet om je te pesten of om je beperkingen op te leggen, maar omdat het je er niet aan houden uiteindelijk niet goed voor je is.
Hoe kun je nou toelaten dat de wil van een ander/Ander jouw leven stuurt?
Zeker als je geen idee hebt waar dat dan op uit zal lopen?
Als je het ziet als begeleiding in plaats van sturing - je bent geen radiografisch bestuurbaar poppetje zonder eigen wil - dan is dat al een stuk makkelijker. Je weet niet waar het op uit zal lopen, maar dat weet je als je het zelf allemaal in de hand houdt ook niet. Daarom is het zo belangrijk dat je er wel met je hoofd bijblijft en je niet als een lemming een afgrond instort.
Ik heb ontdekt dat ik dat niet wil.
Ik wil zélf m'n leven invullen/bepalen/sturen.
De meeste mensen willen dat, en doen dat ook. Je maakt zelf je eigen keuzes, waar je woont, wat je eet, welke opleiding of welk werk je doet. Het is echt niet zo dat God nou voor je gaat bepalen welke kleur auto je moet kopen. Ik kan me niet voorstellen dat God het belangrijk vindt dat je een groene auto koopt als jij liever een rode wilt.
Verder is het een kwestie van vertrouwen, maar daar hebben we het al eens vaker over gehad.
Groet,
MrSokkie
