vlila voor de armen en stof voor ieder reptiel

[Ness]

oh help, oh help, oh help. Haaien in de lucht en vogels in het water. Oh, en de zwanen, zomaar rood en zwart, met lange groene wortels.
Een hamer zwevend aan een touwtje en een bezem in mijn haar.

[Dreamster]

LAAT ME GAAN...brult de zwarte jongen, JIJ VUILE RACIST...

De man leek de verstijven...

[Aragorn]

De raaf lag echter nog immer onverstoord z'n vette joint te smoren onder de bladerloze perenboom. Maargoed, daar hadden zelfs de kabouters weleens last van, mits de zon niet vergeet onder te gaan, wat helaas nooit voorkomt als het paarse paupers regent.

[[S]]

Het was de joint die hem op een grenzenloze reis deed gaan. Het was de joint. Wat een reis. Snel nog een joint. De realiteit moest van zijn reisje afblijven.

[Aragorn]

'F*ck reality!' Schreeuwde de raaf met zijn kenmerkende schorre roze stemmetje. Ja, zijn taalgebruik werd er niet fijnzinniger op toen de kabouters ten langen leste besloten om het gevonden konijn op gruwelijke wijze af te maken.

En de bomen kropen stilletjes in een hoekje terwijl hun lichtjes almaar groener werden.

[mini]

en in hun geraas kakelden de symfonien alsmaar door elkaar heen en weer. Altijd durende onzin verdragend tot er stukjes vlees afvielen en op elkaar zich afvroegen wat zij waren. dik of dun, bestaand of niet. Hersenloze drochten circuleerden daarbij rond tot het ochtendgloren. En in dat bedompte zonlicht zag je dan de schade van de mimiek. Ernstige vervormingen met zich meedragend tot ergernissen toe.
O, hoe jammerlijk is het mij vergaan jammerde het meisje terwijl haar hersentjes op dat moment naar haar tenen zakten en zij plots besefte dat zij nooit had bestaan.

[Collateral]

De schrijver, Jozef Roerloos, grinnikte zachtjes. Uiteindelijk had hij het geflikt: een verhaal schrijven waarin een willekeurig kind tot besef komt van haar eigen vluchtigheid. Het was niet zonder moeite gegaan, maar wat is moeite? Alle dromen zijn de vrucht van moeite, bedacht hij, maar wie goed kijkt ziet alles zoals het is. En kijken kost niets.

Het meisje lag bewusteloos op de grond en Jozef dacht even na. In zijn gedachten speelde ze al zo lang hij zich kon herinneren, en hij besloot dat dat zo moest blijven. Ze had haar eigen geest opgegeven, en zou Jozefs geest ervoor terugkrijgen; een grootse beloning, maar zowel hij als het meisje hadden het verdiend. Dus haalde hij diep adem en schreef zijn laatste vijf letters:

'Einde.'

[Ness]

de ree danste door, in de armen van de wolf, terwijl haar ouders hoofdschuddend toekeken.
"dat wordt nooit wat met die twee, die eigenwijze dochter van ons moet het ook altijd verknoeien."
Maar de ree lachte zachtjes, en fluisterde in het oor van haar geliefde wolf: "wij weten wel beter he?"
En ja, de wolf wíst beter.

[leclerc]

"Gefundenes fressen", dat is het.

[baard]

na regen komt mistergreen

[Abdijbiertje om 1:00]

De kabouters waren net bekomen van de raaf toen kwartpondige kwijlende kippen keihard kwakkelende kakofonieën kakelden.

[Collateral]

Hier heb ik dus geen zin in, dacht Gijs Gans, maar hij was te lui om er iets aan te doen.

[baard]

The end.
<SCROLL DWN>
Met speciale dank aan: Col, Abd, Lec, Nes, Min.
Muziek: Raaf
Regie: De Kabouter
</SCROLL DWN>

[Dreamster]

verliefd zijn...het voelde als met limonade overgoten handen, die opgedroogd waren.

[leclerc]

De humorloze doos bleef eindeloos vervelen met Jip en Janneketaal en kansloze kiekjes. Dat was wel huilen geblazen