Dippie schreef:Marnix schreef:Dippie schreef:Rien67 schreef:Ansje schreef:En ik zeg ook niet dat je altijd maar in rouw gedompeld over je zonden over deze aarde moet lopen. Maar zondenbesef...en zien wie je bent voor God...ja, dat moet je m.i. toch wel krijgen.
juist, en wat is dan je reactie daarop?? bekering!
Ansje schreef:En natuurlijk zijn er dan ook de vreugdemomenten, dat je mag zien dat God naar je omziet. Maar bij veel bekeerde mensen zijn dat maar korte momenten helaas....
Daarom vind ik het best moeilijk om jaloers te worden op bekeerde mensen. Je hebt altijd maar het idee dat ze somber zijn, niet kunnen lachten, niet kunnen genieten van dingen.
Zoiets raars heb ik nog nooit gehoord!!!
Een bekeerd mens is toch blij dat zijn zonden vergeven zijn en daarom mag een bekeerd mens juist in vreugde leven! In de vrijheid van Christus!Mens, ik kan het iedere dag wel van de daken schreeuwen, zo blij ben ik daarmee!! Als ik dat niet zou weten, ja, dan zou ik somber zijn en de gansche dag in het zwart zijn gehuld. Ik zou niet weten waar ik het zoeken moest als ik niet wist dat er vergeving is voor mijn zonden!!
En in het algemeen zou ik het fijn vinden als mensen die in Christus weten dat ze bekeerd zijn, niet verweten wordt dat ze vast niet genoeg zondekennis hebben. En dus vast niet echt bekeerde mensen zijn.
Er is er maar Eén die onze harten doorgrondt, laat het maar aan Hem over om daarover te oordelen.
Idd...en zulke mensen zien dus alleen maar dat hun zonden vergeven zijn. Beseffen ze wel wie ze zijn voor God? Hoeveel pijn ze God stees weer doen met hun zonden? Als je dat écht beseft...dan roep je het niet de ganse dag uit van vreugde, maar wil je je het liefst verstoppen voor de mensen, maar vooral voor God. Want je durft dan niet eens meer aan te zien, dat God jouw heeft opgenomen in Zijn Boek. Dan besef je pas werkelijk wie je bent, en hoe zondig je bent. Dat je niets en dan ook hélemaal niets kan doen tot Gods eer!!!!!
Je denkt hier te mensgericht en dat is een grote fout. Aangezien je aangeeft niet bekeerd te zijn kan ik het je niet kwalijk nemen en dat doe ik ook niet. Ik wil graag wat uitleggen over het bekeerd zijn. Het geeft aan de ene kant een afkeer van je eigen oude ik. Tegelijkertijd geeft het enorm veel bevrijding. Ja, je doet God veel pijn met je zonden... en dat leidt ook tot oprechte schuldbelijdenis. Maar dan mag je je ook weer vergeven worden. Door die vergeving en reiniging besef je weer wie je bent voor God. Geen vuile en smerige slaaf, maar een geheiligd kind van God. En dan wil je je niet voor God verstoppen. Dan wil je juist dicht bij Hem zijn, dicht bij Hem leven , niet langer voor Hem wegvluchten maar naar Hem toegaan met je zonden, gebreken, vuiligheid en je schoon laten maken en Hem prijzen om zijn liefde en genade die je niet verdient maar wel krijgt, elke dag weer.
En zullen we wedden dat een christen die zich vergeven en geheiligd weet en in wie de Geest is komen wonen, dingen tot Gods eer kan doen.
Daar hoef/wil ik niet om wedden. Ik weet zeker dat je uit jezelf niets tot Gods eer kan doen, ook een bekeerd mens niet. Van nature zijn we allemaal zondig. Overal, elke seconde doen we zonde tegen God. Tijdens het lezen uit je Bijbel, tijdens het zingen van een psalm, tijdens het bidden, tijdens het danken, tijdens je werk en ga zo maar door. Je wordt afgeleid, denkt ergens anders aan, bent te veel eisend, of noem maar op. De duivel is er óók nog! Er is geen trouwere kerkganger dan de duivel. Hij is er ook altijd is jouw gebed, in jouw kamer, waar je ook bent gaat hij met je mee. De andere Hij gaat ook met je mee, maar aan jouw de vraag of je de duivel steeds weer opzij kan zetten. Nee, niet uit jezelf en zo doe je dus vanuit jezelf niets, maar dan ook niets tot Gods eer. En een écht bekeerd iemand zal zich hierin herkennen.
Als je goed had gelezen had je gezien dat ik het niet over het "vanuit jezelf" had. Ik had het over vergeven en gereinigde/geheiligde mensen. Ze vergeven zichzelf niet, ze heiligen zichzelf niet, ze reinigen zichzelf niet. Het is God die dit doet. Daarom ook komen de werken der dankbaarheid waarvan God zeker de eer krijgt niet uit hun eigen hart van hun oude mens, maar uit hun nieuwe hart, het door God vernieuwde hart. Maar daarom doen ze nog wel dingen tot Gods eer. Of dacht je dat al die psalmen waarin staat dat God geeerd wordt, niet goed zijn... omdat God er niet door geeerd zou worden? Ik durf mezelf bekeerd te noemen maar herken me niet in je verhaal. Wat je daar voor waardeoordeel aan ophangt is jou keuze.... Een bekeerd iemand richt zich juist niet op zichzelf , de Geest woont in hem waardoor hij dingen tot Gods eer kan doen. En natuurlijk lopen bekeerde mensen tegen hun beperkingen, tekortkomingen, gebreken, zonden aan..... maar ze zoeken hun vergeving, heil en reiniging bij Christus en niet in zichzelf. En dan krijgt God zeker wel de eer van wat bekeerde mensen doen.... Want Hij geeft mensen wat ze nodig hebben om Hem te eren. Als mensen niet bekeerd zijn en zelf proberen God te eren, dan is het inderdaad een ander verhaal, dat heb je goed gezien.
Poesje schreef:Nee, dat is niet de reden. Denk eens aan Gods besluit(en). Hij heeft onderscheid gemaakt waar het niet is. Hij heeft besloten mensen zalig te maken door Zijn genade. Maar Hij heeft ook besloten mensen te verwerpen en in de zonde te laten. Het hangt niet van je vragen en kloppen af. Een verworpene zal nooit tot de zaligheid komen. (En een uitverkorene zal de zaligheid niet ontvallen.)
Tja, makkelijk. Hoef je dus niets te doen. Ben je uitverkoren, dan kom je er wel, word je vanzelf in beweging gezet. Ben je dat niet, dan hoef je ook niets te doen want het heeft geen zin. Ik snap dat je dit niet bedoelt, maar uiteindelijk komt het er toch op neer. Het probleem is dat je probeert op grond van uitverkiezing/verwerping iedere vorm van verantwoordelijkheid die wij hebben probeert weg te redeneren. Uiteindelijk is je redenatie namelijk: je bidden, zoeken en kloppen heeft geen zin, je bent uitverkoren of niet, in het ene geval doet God open en in het andere geval niet. En dat klopt dus niet met wat Jezus zegt. En vooral niet met wie Hij is.
Je vragen over bidden en kloppen..hm, wie zegt dat ik dat niet doe? Het gaat gebrekkig, en vaak samen met zonde..maar ik doe het wel.
Maar God geeft het me niet. En terecht!! Ik ben het ook niet waard, dat God naar me luistert. En dat Hij me zomaar geeft zonder dat ik het verdien. Nee, God doet wat Hij moet doen..en geeft me wat m'n verdienste is.
Tja, en wat mist er hier in je verhaal? Jezus.
Niemand is het waard dat God zomaar naar ons omziet. Terecht, we hebben schuld tegenover God en maken de schuld alleen maar groter.
maar blijkbaar vond God ons wel heel veel waard, ondanks onze zonden. Want Hij stuurt Jezus naar de aarde, en offert zijn Zoon op om ons te redden. We zijn kostbaar in Gods ogen, Hij wil ons veranderen, vrijmaken van de schuld, vrijkopen uit de slavernij. Hij verdiende voor ons wat wij niet verdienen. En dat is genade: Krijgen wat je niet verdiend. Gods genade voor ons moet dus niet nog beginnen maar is al begonnen toen Jezus naar de waarde kwam.
Ik hoop echt dat je dat nog eens mag gaan zien. Dat God hen die in Jezus Christus geloven en zich op Hem beroepen, om Christus wil vrijgesproken worden van die schuld, van dat het niet waard zijn, van oude mens naar nieuwe mens.
jou verhaal is oudtestamentich (en zelfs toen konden mensen gered worden) en mist het aspect van verlossing. Als je de HC erbij pakt zit jij bij het eerste gedeelte: De ellende. Maar daarna komt de verlossing door Jezus Christus en daar ga je al niet meer met de HC mee. Jij zegt: Ik ben ellendig, zondig, verdorven... en ben niets waard.Ga nou eens naar stap 2, het buiten jezelf zoeken, bij Christus. Hij vergeeft je, maakt je rein en waardevol. Hij trekt je uit die ellende. Maar blijkbaar wil je dat niet geloven want dit hoor ik je niet noemen. Tja, zolang je Hem niet als je Verlosser wil zien is er weinig hoop inderdaad
Dus, ik hoop dat je hier idd van leert... en het evangelie gaat leren begrijpen en verstaan. Ik zou zo graag willen dat je die vreugde en bevrijding die Jezus geeft ook mag gaan kennen. En kan het eigenlijk niet iuitstaan dat je zoveel weet... en tegelijk toch zo weinig ziet.
