God -> wonder -> kind van God

[Rien67]

ik verwacht het ook alleen maar van Jezus.
en ik ben niet bekeerd dus gedraag ik me ook niet zo.

ik snap niet dat dit samen kan gaan eigenlijk...
als je het alleen van Jezus verwacht ben je bekeerd.

[Jantjes]

@ Jantjes, wel jammer dat al iemand (zoals ik) zich kwetsbaar opstelt, er niet volwassen mee omgegaan kan worden.
Misschien kun je anderen op jou wijze proberen te onderwijzen?
Met deze woorden verlaat ik dit topic dan ook.

Sorry André zo heb ik het niet bedoeld.
Jammer dat jij mij verkeerd verstaat. Ik heb zeker niet bedoeld om je te kwetsen. Ik heb misschien te extreem Psalm 128 weergegeven zo het dus niet bedoeld wordt.

1 Gelukkig ieder die ontzag heeft voor de HEER en de weg gaat die hij wijst:
Welke weg wordt hier bedoeld?

Hier wordt ontzag voor de wet bedoeld en de weg die Hij wijst in vooruitzicht naar de vervulling in Christus, genade, waar mensen deelgenoot van kunnen worden in een gelukkig leven.

2 je zult eten wat je werk opbrengt, geluk en voorspoed vallen je toe,
welk werk wordt hier bedoeld, je beroep soms?

Ja, hier wordt je beroep of werk mee bedoeld rekeninghoudend met Ge 3:19, want je weet waardoor het komt en eigenschuld is dat wij: ‘in het zweet uws aanschijns zult gij brood eten, totdat gij tot de aarde wederkeert, dewijl gij daaruit genomen zijt; want gij zijt stof, en gij zult tot stof wederkeren’.

3 je vrouw als een vruchtbare wijnstok in het midden van je huis,
vruchtbare wijnstok? zijn wij nu opeens geen mensen meer?

Wijnstok is in het Hebreeuws: ‘Zoon des vruchtbaren’, je lijkt er dus op zoals een zoon op vader (kan) lijkt en Christus op God (niet ‘kan’ maar is). Vruchtbare wijnstok is genomen uit Ge 49:22 Jozef is een vruchtbare tak, een vruchtbare tak aan een fontein; elk der takken loopt over den muur. (omdat hij zo vruchtbaar was dat zelfs de takken van de wijnstok over de muur staken).
Of deze tekst: Eze 19:10 Uw moeder was als een wijnstok in uw stilheid, geplant bij wateren; hij was vruchtbaar en vol ranken vanwege vele wateren.

je kinderen als jonge olijfbomen in een kring om je tafel.
jonge olijfbomen? Er groeien aan een wijnstok toch geen olijfbomen?

Nee, maar een olijfboom blijft altijd groen (kring om je tafel), in tegenstelling van een wijnstok die in de winder zeer dor is en met de zomer dus geen kring vormt.

4 Ja, zo wordt gezegend de man die ontzag heeft voor de HEER.
Weer dat ontzag?

Zie bij 1

5 Ontvang de zegen van de HEER uit Sion,
Uit Sion ??? wat betekend dat?

In Sion stond de ark des verbonds wat een afspiegeling was van Gods tegenwoordigheid en waar Hij zich openbaarde, waar tevens de gebeden opgezonden werden. Wij kunnen alleen en uitsluitend in Het Verbond de zegen ontvangen.

verheug je in de voorspoed van Jeruzalem, alle dagen van je leven,
ik ga nu niet graag naar Jeruzalem, jij? Daar is nu bepaald geen voorspoed!

Wij hoeven niet meer naar Jeruzalem. Jeruzalem ziet op de ‘Kerk Gods’, vreugde, voorspoed en geluk van Zijn Volk wat toentertijd door de offerande in Jeruzalem heen wees naar de Messias, nu in Christus vervult.

6 en verheug je in de kinderen van je kinderen. Vrede over Israël!
Israël? wat heeft dat er mee te maken?

Israël heeft ook de betekenis van de ‘Kerk Gods’, die toentertijd bestond uit de kinderen Israël.

Zo zie en bedoelde ik het.
Achter of door de letters is de waarheid die moeilijk onder woorden is te brengen, een Heilige poëzie of dichtkunst bewerkt door Zijn Geest, waarover een mens zich verwonderd als hij het krijgt te verstaan of te zien. Dat is allemaal tussen God -> wonder -> kind van God.

[Jantjes]

Marnix schreef:

Oke, zolang je 1 ding niet vergeet, en soms krijg ik als ik je postings lees wel eens het idee dat je er op dat punt naast zit... maar dan kan ook aan mijn interpreteren liggen: Genade begint niet bij het houden van de wet. Het houden van de wet begint bij genade. We krijgen het niet omdat wij wat doen, wij gaan wat doen omdat we eerst krijgen (genade, de Geest)

Waarom doe je er dan niks aan? Je kan toch wegblijven op plaatsen waar je niet moet komen? Motorrijden, tja, daar kunnen we enorm over discussieren, als je je niet moedwillig in gevaar mag begeven in die zin kan je beter helemaal niet de weg op gaan. Maar wil je nou bekeerd worden of niet? Waarom keer je dan niet om en ga je andere wegen bewandelen? Dat we uit onszelf niets kunnen is waar, maar je kan wel uit jezelf ergens wegblijven of er toch maar wel heengaan toch?

Strijden deze twee postings van jou niet tegen elkaar Marnix.

[Voda]

Misschien zie ik iets over het hoofd. De vraag is al eerder gesteld en volgens mij heb ik er geen direct antwoord op gezien: Ga jij aan het Heilig Avondmaal Jantjes ?

[Jo'tje]

Marnix schreef:

Oke, zolang je 1 ding niet vergeet, en soms krijg ik als ik je postings lees wel eens het idee dat je er op dat punt naast zit... maar dan kan ook aan mijn interpreteren liggen: Genade begint niet bij het houden van de wet. Het houden van de wet begint bij genade. We krijgen het niet omdat wij wat doen, wij gaan wat doen omdat we eerst krijgen (genade, de Geest)

Waarom doe je er dan niks aan? Je kan toch wegblijven op plaatsen waar je niet moet komen? Motorrijden, tja, daar kunnen we enorm over discussieren, als je je niet moedwillig in gevaar mag begeven in die zin kan je beter helemaal niet de weg op gaan. Maar wil je nou bekeerd worden of niet? Waarom keer je dan niet om en ga je andere wegen bewandelen? Dat we uit onszelf niets kunnen is waar, maar je kan wel uit jezelf ergens wegblijven of er toch maar wel heengaan toch?

Strijden deze twee postings van jou niet tegen elkaar Marnix.

Ik zou niet weten waarom?
In het eerste stuk zegt hij dat je geen genade kunt ontvangen door de wet na te leven.
In het tweede stuk wordt ingegaan op waarom hij er zelf niks aan doet terwijl het toch geen mega-problemen zijn.
Dat spreekt elkaar niet tegen toch?

[Marnix]

Marnix schreef:

Oke, zolang je 1 ding niet vergeet, en soms krijg ik als ik je postings lees wel eens het idee dat je er op dat punt naast zit... maar dan kan ook aan mijn interpreteren liggen: Genade begint niet bij het houden van de wet. Het houden van de wet begint bij genade. We krijgen het niet omdat wij wat doen, wij gaan wat doen omdat we eerst krijgen (genade, de Geest)

Waarom doe je er dan niks aan? Je kan toch wegblijven op plaatsen waar je niet moet komen? Motorrijden, tja, daar kunnen we enorm over discussieren, als je je niet moedwillig in gevaar mag begeven in die zin kan je beter helemaal niet de weg op gaan. Maar wil je nou bekeerd worden of niet? Waarom keer je dan niet om en ga je andere wegen bewandelen? Dat we uit onszelf niets kunnen is waar, maar je kan wel uit jezelf ergens wegblijven of er toch maar wel heengaan toch?

Strijden deze twee postings van jou niet tegen elkaar Marnix.

Nee, want het begint altijd bij Gods liefde en genade. Ik roep Goofy op om dingen te veranderen... Ik hoop ook dat hij dat doet. En tegelijkertijd roep ik hem op om naar Jezus te kijken. Ik zal je nog even uitleggen wat ik bedoel, want dat is denk ik nog niet helemaal helder. Ik wil Goofy duidelijk maken dat het niet goed is om te gaan zitten wachten tot hij bekeerd wordt. Mensen mogen worden opgeroepen tot bekering. Maar dan nog begint het bij Gods liefde en genade. Want alleen al dat iemand je daartoe oproept is genade. Goofy gaat naar de kerk, hoort elke keer weer het evangelie, is ook gedoopt. Het is allemaal genade, Gods werk dat allang begonnen is. Maar ik krijg als ik hem hoor het idee dat dat nog moet gaan beginnen ofzo... en dat is niet juist. God werkt en roept ook op om dan ook te veranderen. Dit bedoel ik: Liefde komt van twee kanten. Zo ook als het gaat om God en ons. Liefde komt van God, daar begint het ook mee. WIj hebben Hem lief omdat Hij ons eerst heeft liefgehad.... maar vervolgens is het dus wel onze taak om Hem lief te hebben... en onze naaste als onszelf.

[Poesje]

En die manier van wedergeboren zijn zoals jij het beschrijft, daar is een hoop over gezegd... misschien toch maar eens nadenken of al die andere christenen het dan volledig mis hebben of dat jou theorie niet klopt...

Waarmee je dus wilt zeggen dat onze theorie niet klopt. Jij/ jullie kunnen het net zo goed mis hebben als wij.

Ik roep Goofy op om dingen te veranderen... Ik hoop ook dat hij dat doet.

Waarom? Goofy weet zelf heel goed hoe het is, én moet.

Mensen mogen worden opgeroepen tot bekering.

Wat kan een mens aan zijn/haar bekering toevoegen? Het is een eenzijdig Godswerk, als mens kan je niets.

Maar dan nog begint het bij Gods liefde en genade. Want alleen al dat iemand je daartoe oproept is genade. Goofy gaat naar de kerk, hoort elke keer weer het evangelie, is ook gedoopt. Het is allemaal genade, Gods werk dat allang begonnen is. Maar ik krijg als ik hem hoor het idee dat dat nog moet gaan beginnen ofzo... en dat is niet juist.

Juist wel. Dat God's genade al begonnen is, dat is waar. Maar niet het wonder van genade dat aan een bekering vooraf gaat.

[Ansje]

Nou, ik heb ook een groot gedeelte van dit topic doorgelezen, en bij mij viel ook meteen op (wat Dippie ook al zei) dat veel mensen hier zich bekeerd weten op basis van het geloof.
Ook ik durf hier te zeggen dat ik niet bekeerd ben. Niet bekeerd zoals het naar mijn weten 'moet'.

Ik geloof ik God, en ik geloof ook dat Christus voor Zijn volk gestorven is. Maar ik kan nog niet geloven dat het ook voor mij geweest is, omdat ik tot nu toe (nog) niet bij Zijn volk hoor.

Poesje probeerde uit te leggen hoe het volgens haar dan moest, en ik ben het met haar eens. Er is meer dan aannemen van iets.
Ze haalde een voorbeeld van haar opa aan die nachten in de weer was omdat hij in de knoop zat. Zo stel ik me ook een bekering voor. Je krijgt zondebesef, vind je zelf doemwaardig voor God en durft hem niet meer onder ogen te komen. Zo zondig als je jezelf vind. Je kan niet geloven dat God nog naar je om wilt kijken. Je vraagt je dan steeds af, hoe moet het...hoe moet het... Wat kan er nu nog van mij terechtkomen.
Vaker heb ik zulke verhalen gehoord van echte Kinderen van God. (Ik weet dat dat niet bij alle bekeerde mensen zo gebeurd).

Er wordt hier heel weinig gesproken over ellendekennis, maar dat hoort toch ook bij je bekering? Echt berouw hebben over je zonden en proberen (wat je nooit lukken zal) om nooit meer zonden te doen tegen God... Het is makkelijk om te zeggen, nou ik ben een kind van God en alle zonden die ik doe worden meteen weer vergeven.
David was een waar kind van God, deed zonden met Batseba, en heeft daar vreselijk berouw over gehad. God heeft het kind van David daardoor ook weer afgenomen.
Jakob heeft ook berouw gehad over de zonden die hij gedaan had (met een leugen het eerstgeboorterecht gekregen).
Jeremia zegt hier: Zekerlijk, nadat ik bekeerd ben, heb ik berouw gehad, en nadat ik mijzelven ben bekend gemaakt, heb ik op de heup geklopt, ik ben beschaamd, ja, ook schaamrood geworden, omdat ik de smaadheid mijner jeugd gedragen heb.
Ik ben er van overtuigd dat je dit moet hebben gehad/meegemaakt/door maken tijdens je bekering.

Ook ben ik er van overtuigd dat je niet lijdzaam mag afwachten. Er staat een opdracht in de bijbel: Bidt, en u zal gegeven worden; zoekt, en gij zult vinden; klopt, en u zal opengedaan worden.

10 Want een iegelijk, die bidt, die ontvangt; en die zoekt, die vindt; en die klopt, dien zal opengedaan worden.

We hebben dus een taak: God zoeken! Maar dat is moeilijk. We gunnen ons geen tijd om te bidden, zijn met andere dingen bezig als we bidden. Onze gedachten dwalen af tijdens een kerkdienst. We hebben nog zoveel meer te doen dan de bijbel te lezen...allemaal excuses, maar God wil er om gebeden zijn. Een echte bidder laat hij niet staan. Maar echt bidden kunnen wij van nature niet. Dat moet van God gegeven worden. En daar moeten we dan weer om vragen. Of God in ons wil werken, zodat we zien wie en wat we voor God zijn.

Hier wil ik het even bij laten.

[Vonkie]

Er wordt hier heel weinig gesproken over ellendekennis, maar dat hoort toch ook bij je bekering? Echt berouw hebben over je zonden en proberen (wat je nooit lukken zal) om nooit meer zonden te doen tegen God... Het is makkelijk om te zeggen, nou ik ben een kind van God en alle zonden die ik doe worden meteen weer vergeven.
David was een waar kind van God, deed zonden met Batseba, en heeft daar vreselijk berouw over gehad. God heeft het kind van David daardoor ook weer afgenomen.
Jakob heeft ook berouw gehad over de zonden die hij gedaan had (met een leugen het eerstgeboorterecht gekregen).
Jeremia zegt hier: Zekerlijk, nadat ik bekeerd ben, heb ik berouw gehad, en nadat ik mijzelven ben bekend gemaakt, heb ik op de heup geklopt, ik ben beschaamd, ja, ook schaamrood geworden, omdat ik de smaadheid mijner jeugd gedragen heb.
Ik ben er van overtuigd dat je dit moet hebben gehad/meegemaakt/door maken tijdens je bekering.

Nou sorry, maar hierin ben ik het niet met je eens. Ik zit in een vrij traditionele kerk en ik hoor dus ook iedere zondag over zonde enzo. Maar ik denk dat God bij iedereen een andere weg gaat. Als het inderdaad zo moeten gaan zoals jij het zecht; Veel ellende kennis en een groot zondebesef dan is mijn bekering dus nep. Terwijl ik er wel van overtuigd ben dat ik wel bij God mag horen.

Ik denk dat iedereen wel een soort van zondebesef heeft bij zijn haar bekering. Of iets in die Geest. Maar als jij een verlangen naar Gid hebt (hoeft echt geen zondekennis te zijn) dan mag je Hem ook zoeken en vinden. Daar hoef je echt geen zondekennis voor te hebben. Je kan God ook vinden doordat je bedenkt wat God voor jouw over heeft gehad (zijn lijden en sterven enzo). Dan komt daar inderdaad wel bij dat Hij dat heeft gedaan voor de zonden maar dat hoef je dan niet zo diep "doorleeft" te hebben.

Ik denk wel dat God meestal wel de weg in de lijn van zonde en bekering, maar ga niet zitten wachten op je zondekennis want het kan wel zo zijn dat God jouw op een andere manier wil bekeren.

Sorry, ik weet niet zo goed hoe ik het moet uitleggen maar ik hoop dat het een beetje duidelijk is wat ik bedoel.

[Ansje]

Er wordt hier heel weinig gesproken over ellendekennis, maar dat hoort toch ook bij je bekering? Echt berouw hebben over je zonden en proberen (wat je nooit lukken zal) om nooit meer zonden te doen tegen God... Het is makkelijk om te zeggen, nou ik ben een kind van God en alle zonden die ik doe worden meteen weer vergeven.
David was een waar kind van God, deed zonden met Batseba, en heeft daar vreselijk berouw over gehad. God heeft het kind van David daardoor ook weer afgenomen.
Jakob heeft ook berouw gehad over de zonden die hij gedaan had (met een leugen het eerstgeboorterecht gekregen).
Jeremia zegt hier: Zekerlijk, nadat ik bekeerd ben, heb ik berouw gehad, en nadat ik mijzelven ben bekend gemaakt, heb ik op de heup geklopt, ik ben beschaamd, ja, ook schaamrood geworden, omdat ik de smaadheid mijner jeugd gedragen heb.
Ik ben er van overtuigd dat je dit moet hebben gehad/meegemaakt/door maken tijdens je bekering.

Nou sorry, maar hierin ben ik het niet met je eens. Ik zit in een vrij traditionele kerk en ik hoor dus ook iedere zondag over zonde enzo. Maar ik denk dat God bij iedereen een andere weg gaat. Als het inderdaad zo moeten gaan zoals jij het zecht; Veel ellende kennis en een groot zondebesef dan is mijn bekering dus nep. Terwijl ik er wel van overtuigd ben dat ik wel bij God mag horen.

Ik denk dat iedereen wel een soort van zondebesef heeft bij zijn haar bekering. Of iets in die Geest. Maar als jij een verlangen naar Gid hebt (hoeft echt geen zondekennis te zijn) dan mag je Hem ook zoeken en vinden. Daar hoef je echt geen zondekennis voor te hebben. Je kan God ook vinden doordat je bedenkt wat God voor jouw over heeft gehad (zijn lijden en sterven enzo). Dan komt daar inderdaad wel bij dat Hij dat heeft gedaan voor de zonden maar dat hoef je dan niet zo diep "doorleeft" te hebben.

Ik denk wel dat God meestal wel de weg in de lijn van zonde en bekering, maar ga niet zitten wachten op je zondekennis want het kan wel zo zijn dat God jouw op een andere manier wil bekeren.

Sorry, ik weet niet zo goed hoe ik het moet uitleggen maar ik hoop dat het een beetje duidelijk is wat ik bedoel.

Ik heb volgens mij niet gezegd dat het begint met zondenkennis. Ik heb gezegd dat ik dat mis uit de verhalen hier bij bekeerde mensen. Ik denk, dat als God met je bezig is, je dan automatisch zondenbesef krijgt. God laat je zien wie je voor hem bent...Een zondig en verdorven mens! Alleen als je dat besef krijgt, denk ik dat je er geen erg in hebt dat God met je bezig is. Want je ziet alleen je zonden maar voor je...en beseft dat het menselijkerwijs gesproken niet mogelijk is om een Kind van Hem te worden.
En ik zeg ook niet dat je altijd maar in rouw gedompeld over je zonden over deze aarde moet lopen. Maar zondenbesef...en zien wie je bent voor God...ja, dat moet je m.i. toch wel krijgen.
En natuurlijk zijn er dan ook de vreugdemomenten, dat je mag zien dat God naar je omziet. Maar bij veel bekeerde mensen zijn dat maar korte momenten helaas....
Daarom vind ik het best moeilijk om jaloers te worden op bekeerde mensen. Je hebt altijd maar het idee dat ze somber zijn, niet kunnen lachten, niet kunnen genieten van dingen. Zelf wil ik dat niet...ik wil eigenlijk blijven leven zoals ik nu doe, en toch een kind van Hem zijn...terwijl ik besef dat dat zo niet werkt.

[MissF]

We hebben dus een taak: God zoeken! Maar dat is moeilijk. We gunnen ons geen tijd om te bidden, zijn met andere dingen bezig als we bidden. Onze gedachten dwalen af tijdens een kerkdienst. We hebben nog zoveel meer te doen dan de bijbel te lezen...allemaal excuses, maar God wil er om gebeden zijn. Een echte bidder laat hij niet staan. Maar echt bidden kunnen wij van nature niet. Dat moet van God gegeven worden. En daar moeten we dan weer om vragen. Of God in ons wil werken, zodat we zien wie en wat we voor God zijn.

Hier wil ik het even bij laten.

Ik weet niet of ik het goed begrijp, maar hiermee zeg je geloof ik eigenlijk dat God de eerste stap moet zetten (waar ik het helemaal mee eens ben!) Maar dat je daar eerst op moet wachten, of toch eerst zelf om moet bidden?
Ik denk dat dat omgedraaide wereld is.
Stel dat jij daar eerst om moet vragen is alles toch weer afhankelijk van jou. God begint echt wel in jou te werken zonder dat je daarom vraagt hoor...Hij heeft ons totaal niet nodig hierin...
En als HIj eerst moet beginnen, en je zegt dat je dat idee nog neit hebt (ik weet niet of je het zo bedoeld, het is een hypothese) dan is God dus eigenlijk de 'schuldige' dat jij onbekeerd bent???
Ik snap het niet helemaal meer...

[elbert]

Nou, ik heb ook een groot gedeelte van dit topic doorgelezen, en bij mij viel ook meteen op (wat Dippie ook al zei) dat veel mensen hier zich bekeerd weten op basis van het geloof.
Ook ik durf hier te zeggen dat ik niet bekeerd ben. Niet bekeerd zoals het naar mijn weten 'moet'.

Ik geloof ik God, en ik geloof ook dat Christus voor Zijn volk gestorven is. Maar ik kan nog niet geloven dat het ook voor mij geweest is, omdat ik tot nu toe (nog) niet bij Zijn volk hoor.

Als je niet op Zijn volbrachte werk durft te vertrouwen, dan ken je die zekerheid inderdaad nog niet. Daarin moet ik je gelijk geven. .
In plaats daarvan lijkt het of je op een bepaalde ervaring van zondekennis wacht, waarop je moet vertrouwen. Nu wil ik eerst voorop stellen dat iedereen die werkelijk in Christus gelooft, ook kennis van eigen zonden heeft, anders is het geen waar geloof. Want we zijn van nature leugenaars, die onszelf maar al te graag voorspiegelen dat het met ons niet zo erg gesteld is. Zo erg is het dus wel: we zijn volkomen doemwaardig voor God en juist daarom hebben we Jezus als Zaligmaker nodig. Daarom zegt de apostel Johannes dan ook dat "Indien wij zeggen, dat wij geen zonde hebben, zo verleiden wij ons zelven, en de waarheid is in ons niet." (1 Joh. 1:8 ).
Maar dat is wat anders dan die beleving van doemwaardigheid als grond te zien, om op te vertrouwen, alsof je op je bekering moet vertrouwen om zeker te zijn. Eerder moet het ons aansporen om op Christus te vertrouwen, zoals ook het avondmaalsformulier zegt: wij moeten leren vertrouwen op het volbrachte werk op Golgotha, dat de enige grond van ons behoud is.
Je moet niet eerst vertrouwen op wat je beleeft, maar op Degene Die het leven geeft. Dan geeft Hij de beleving erbij. Als je weet te weinig besef te hebben van hoe je werkelijk bent voor Hem (en dat geldt voor iedereen, bekeerd of onbekeerd), dan is daar een aansporing om je voor Hem te verootmoedigen, je schuld te belijden en Hem om vergeving te vragen voor dat gebrek aan zondebesef. En dan zegt dezelfde apostel Johannes: "Indien wij onze zonden belijden, Hij is getrouw en rechtvaardig, dat Hij ons de zonden vergeve, en ons reinige van alle ongerechtigheid." (1 Joh. 1:9) Dat is geen misschientje, maar zekerheid, als je daar amen op mag zeggen.

Poesje probeerde uit te leggen hoe het volgens haar dan moest, en ik ben het met haar eens. Er is meer dan aannemen van iets.
Ze haalde een voorbeeld van haar opa aan die nachten in de weer was omdat hij in de knoop zat. Zo stel ik me ook een bekering voor. Je krijgt zondebesef, vind je zelf doemwaardig voor God en durft hem niet meer onder ogen te komen. Zo zondig als je jezelf vind. Je kan niet geloven dat God nog naar je om wilt kijken. Je vraagt je dan steeds af, hoe moet het...hoe moet het... Wat kan er nu nog van mij terechtkomen.
Vaker heb ik zulke verhalen gehoord van echte Kinderen van God. (Ik weet dat dat niet bij alle bekeerde mensen zo gebeurd).

Inderdaad, we hebben alle reden om aan onszelf te wanhopen. Maar hoop je nu niet stiekem dat de ervaring van wanhoop je hoop zal geven? Terwijl het Jezus is Die je de echte zekere hoop kan en wil geven? Waarom het dan niet bij Hem gezocht? Want onze toestand is al wanhopig, al beseffen we daar nog zo weinig van. En dat besef moet groeien, zodat we het ook meer en meer bij Hem zoeken en des te meer beseffen dat Hij ons enig goed is.

Er wordt hier heel weinig gesproken over ellendekennis, maar dat hoort toch ook bij je bekering? Echt berouw hebben over je zonden en proberen (wat je nooit lukken zal) om nooit meer zonden te doen tegen God... Het is makkelijk om te zeggen, nou ik ben een kind van God en alle zonden die ik doe worden meteen weer vergeven.

Dat is inderdaad een gemakkelijke houding, want we zondigen nooit goedkoop. Wie gemakkelijk zondigt vanuit een houding van "God vergeeft het toch wel", die beseft de ernst van de zonde onvoldoende. Zo iemand loopt het gevaar om zonder die vergeving te gaan leven: tijd- of schijngeloof dus.

David was een waar kind van God, deed zonden met Batseba, en heeft daar vreselijk berouw over gehad. God heeft het kind van David daardoor ook weer afgenomen.
Jakob heeft ook berouw gehad over de zonden die hij gedaan had (met een leugen het eerstgeboorterecht gekregen).
Jeremia zegt hier: Zekerlijk, nadat ik bekeerd ben, heb ik berouw gehad, en nadat ik mijzelven ben bekend gemaakt, heb ik op de heup geklopt, ik ben beschaamd, ja, ook schaamrood geworden, omdat ik de smaadheid mijner jeugd gedragen heb.
Ik ben er van overtuigd dat je dit moet hebben gehad/meegemaakt/door maken tijdens je bekering.

De kinderen van God zeggen dit achteraf, niet vantevoren.
En daar zit nu helemaal de crux van dit topic. Het wonder is nu juist niet dat je wat mee moet maken om bekeerd te worden, maar dat als je bekeerd bent, je moet zeggen dat je wat meegemaakt hebt. Dat je achteraf moet zeggen dat God je op een ander spoor zette. Hij is altijd al de Eerste geweest, ook toen we het nog niet in de gaten hadden. Dat kun je vantevoren allemaal niet beredeneren en dat wordt helaas nogal eens gedaan.

En natuurlijk zijn er dan ook de vreugdemomenten, dat je mag zien dat God naar je omziet. Maar bij veel bekeerde mensen zijn dat maar korte momenten helaas....

In dat geval leven ze onder hun stand. Want Paulus kon nog blij zijn in de zwaarste verdrukking: "ik ben zeer overvloedig van blijdschap in al onze verdrukking." 2 Kor. 7:4

[Dippie]

We hebben dus een taak: God zoeken! Maar dat is moeilijk. We gunnen ons geen tijd om te bidden, zijn met andere dingen bezig als we bidden. Onze gedachten dwalen af tijdens een kerkdienst. We hebben nog zoveel meer te doen dan de bijbel te lezen...allemaal excuses, maar God wil er om gebeden zijn. Een echte bidder laat hij niet staan. Maar echt bidden kunnen wij van nature niet. Dat moet van God gegeven worden. En daar moeten we dan weer om vragen. Of God in ons wil werken, zodat we zien wie en wat we voor God zijn.

Hier wil ik het even bij laten.

Ik weet niet of ik het goed begrijp, maar hiermee zeg je geloof ik eigenlijk dat God de eerste stap moet zetten (waar ik het helemaal mee eens ben!) Maar dat je daar eerst op moet wachten, of toch eerst zelf om moet bidden?
Ik denk dat dat omgedraaide wereld is.
Stel dat jij daar eerst om moet vragen is alles toch weer afhankelijk van jou. God begint echt wel in jou te werken zonder dat je daarom vraagt hoor...Hij heeft ons totaal niet nodig hierin...
En als HIj eerst moet beginnen, en je zegt dat je dat idee nog neit hebt (ik weet niet of je het zo bedoeld, het is een hypothese) dan is God dus eigenlijk de 'schuldige' dat jij onbekeerd bent???
Ik snap het niet helemaal meer...

Lees eens goed....!!!

[MissF]

We hebben dus een taak: God zoeken! Maar dat is moeilijk. We gunnen ons geen tijd om te bidden, zijn met andere dingen bezig als we bidden. Onze gedachten dwalen af tijdens een kerkdienst. We hebben nog zoveel meer te doen dan de bijbel te lezen...allemaal excuses, maar God wil er om gebeden zijn. Een echte bidder laat hij niet staan. Maar echt bidden kunnen wij van nature niet. Dat moet van God gegeven worden. En daar moeten we dan weer om vragen. Of God in ons wil werken, zodat we zien wie en wat we voor God zijn.

Hier wil ik het even bij laten.

Ik weet niet of ik het goed begrijp, maar hiermee zeg je geloof ik eigenlijk dat God de eerste stap moet zetten (waar ik het helemaal mee eens ben!) Maar dat je daar eerst op moet wachten, of toch eerst zelf om moet bidden?
Ik denk dat dat omgedraaide wereld is.
Stel dat jij daar eerst om moet vragen is alles toch weer afhankelijk van jou. God begint echt wel in jou te werken zonder dat je daarom vraagt hoor...Hij heeft ons totaal niet nodig hierin...
En als HIj eerst moet beginnen, en je zegt dat je dat idee nog neit hebt (ik weet niet of je het zo bedoeld, het is een hypothese) dan is God dus eigenlijk de 'schuldige' dat jij onbekeerd bent???
Ik snap het niet helemaal meer...

Lees eens goed....!!!

Wow sorry hoor, het was niet de bedoeling dat je pissig werd. Ik dacht dat ik het toch echt heel netjes vroeg...

Maar nu je dit hebt dikgedrukt idd, dan snap ik em...Je moet dus toch eerst zelf beginnen...want je moet eerst zelf vragen of God in je wil gaan werken.

Lekker is dat, dat God afhankelijk van ons is...lijkt me niet echt een bijbelse boodschap...
Het mooie van ons geloof is, dat God begint. God begint met werken in jou, in mij, zonder dat ik erom vraag, zonder dat ik het wil...

[Ansje]

We hebben dus een taak: God zoeken! Maar dat is moeilijk. We gunnen ons geen tijd om te bidden, zijn met andere dingen bezig als we bidden. Onze gedachten dwalen af tijdens een kerkdienst. We hebben nog zoveel meer te doen dan de bijbel te lezen...allemaal excuses, maar God wil er om gebeden zijn. Een echte bidder laat hij niet staan. Maar echt bidden kunnen wij van nature niet. Dat moet van God gegeven worden. En daar moeten we dan weer om vragen. Of God in ons wil werken, zodat we zien wie en wat we voor God zijn.

Hier wil ik het even bij laten.

Ik weet niet of ik het goed begrijp, maar hiermee zeg je geloof ik eigenlijk dat God de eerste stap moet zetten (waar ik het helemaal mee eens ben!) Maar dat je daar eerst op moet wachten, of toch eerst zelf om moet bidden?
Ik denk dat dat omgedraaide wereld is.
Stel dat jij daar eerst om moet vragen is alles toch weer afhankelijk van jou. God begint echt wel in jou te werken zonder dat je daarom vraagt hoor...Hij heeft ons totaal niet nodig hierin...
En als HIj eerst moet beginnen, en je zegt dat je dat idee nog neit hebt (ik weet niet of je het zo bedoeld, het is een hypothese) dan is God dus eigenlijk de 'schuldige' dat jij onbekeerd bent???
Ik snap het niet helemaal meer...

Dat komt waarschijnlijk omdat je niet goed gelezen hebt. God hoeft de eerste stap niet te zetten... Dat is lekker makkelijk...lekker blijven zitten en maar afwachten. Verder alles doen wat je leuk vindt, zonder je om God te bekommeren. Ik denk niet dat het zo werkt. Er staat in de bijbel, zoekt, klopt en bidt.... Dat zegt genoeg naar mijn mening. En daar achter staat een belofte...Zoekt...en GIJ ZULT....Klopt en IK ZAL, Bidt en U ZAL... Ligt de taak dan niet bij ons?