BEWUST geen kinderen

[Liarose]

@Rosalie,
je hebt zelf geen kinderen dus je hebt geen flauw idee waar je over praat!

Jij kent mij niet, dus je hebt geen flauw idee waarover je praat!

[columbus]

@Rosalie,
je hebt zelf geen kinderen dus je hebt geen flauw idee waar je over praat!

Jij kent mij niet, dus je hebt geen flauw idee waarover je praat!

Nee klopt, maar zoals jij erover praat komt het over als onwetendheid en onzinnig en mensen met kinderen kunnen dat nl wél weten en storen zich wellicht lichtelijk eraan.
maar ik ga ervan uit dat mocht je ooit gezegend worden met kinderen dat je dan begrijpt wat ik bedoel (voortschrijdend inzicht heet dat toch)

@Lalage

dan weet ik niet of ik wel geschikt ben om kinderen te krijgen.

je bent vrouw en die zijn uitermate geschikt om kinderen te krijgen

[Lalage]

@Lalage

dan weet ik niet of ik wel geschikt ben om kinderen te krijgen.

je bent vrouw en die zijn uitermate geschikt om kinderen te krijgen

Jij weet niet hoe mijn lichaam in elkaar zit en dat heeft invloed op zowel het kinderen baren als het opvoeden...

[Liarose]

@Rosalie,
je hebt zelf geen kinderen dus je hebt geen flauw idee waar je over praat!

Jij kent mij niet, dus je hebt geen flauw idee waarover je praat!

Nee klopt, maar zoals jij erover praat komt het over als onwetendheid en onzinnig en mensen met kinderen kunnen dat nl wél weten en storen zich wellicht lichtelijk eraan.
maar ik ga ervan uit dat mocht je ooit gezegend worden met kinderen dat je dan begrijpt wat ik bedoel (voortschrijdend inzicht heet dat toch)

Niet om nou zo stoer te doen, want ik maak ook fouten en heb ook de wereldwijsheid niet, maar ik heb iets te veel meegemaakt op allerlei gebied om nog onwetend en onzinnig te zijn. Ook niet op dit gebied.

En trouwens, ik zal hoogst waarschijnlijk geen biologische kinderen krijgen.

Je neemt zo maar vanalles aan over mij, en er klopt helemaal niks van. Je kent me niet. Totaal niet.

[Aragorn]

Nee, niet iedereen is hetzelfde, ik zou niet kunnen zorgen voor kinderen uit een tehuis, zeker niet nu nadat ikzelf een kind heb, ik weet gewoon dat ik daar niet net zo veel van kan houden als van mijn eigen kind. En daarmee doe je zo'n kind tekort.

Hm, of je zo'n kind tekort doet weet ik niet. Er zijn zoveel kinderen die opgroeien zonder hun biologische moeder en die toch liefde krijgen van hun verzorgers. Dat is misschien anders dan 'echte' moederliefde, maar toch groeien ook die kinderen op tot normaal functionerende volwassenen.

Ik kan dat zelf niet zo beoordelen, maar ik denk ook dat moeders van adoptiekinderen wel een vergelijkbaar moederliefdegevoel zullen hebben. Maar daar kun jij natuurlijk weer niet over meepraten omdat jij geen adoptiekind hebt.

[marjo]

Nee, niet iedereen is hetzelfde, ik zou niet kunnen zorgen voor kinderen uit een tehuis, zeker niet nu nadat ikzelf een kind heb, ik weet gewoon dat ik daar niet net zo veel van kan houden als van mijn eigen kind. En daarmee doe je zo'n kind tekort.

Goed dat je dat voor jezelf onderkent. Niet iedereen heeft daar dezelfde gevoelens over. Sommige vrouwen voelem nauwelijks iets voor kleine kinderen tot ze er zelf een krijgen. De natuur werkt voor iedereen anders.

Mijn gevoelens en gedachten zijn op dat punt anders. Ik heb een zoon waar ik enorm veel van houd. En ik zit er nu steeds meer over te denken om pleegkinderen te nemen (mag je dat zeggen 'nemen'). Er zijn zoveel kinderen waarvoor de ouders niet kunnen zorgen; ik zou die zorg graag (tijdelijk) op me nemen. Als ik van die gruwelijke verhalen hoor over kindermishandeling, dan denk ik: hoe heeft het zo ver kunnen komen? De deur had hier echt voor zo'n kind opengestaan. Ik besef dat pleegkinderen vaak tijdelijk komen en dat het loslaten (als ze weer terg gaan naar hun eigen ouders) vreslijk is, maar toch...

[rosekapje]

Nee, niet iedereen is hetzelfde, ik zou niet kunnen zorgen voor kinderen uit een tehuis, zeker niet nu nadat ikzelf een kind heb, ik weet gewoon dat ik daar niet net zo veel van kan houden als van mijn eigen kind. En daarmee doe je zo'n kind tekort.

Hm, of je zo'n kind tekort doet weet ik niet. Er zijn zoveel kinderen die opgroeien zonder hun biologische moeder en die toch liefde krijgen van hun verzorgers. Dat is misschien anders dan 'echte' moederliefde, maar toch groeien ook die kinderen op tot normaal functionerende volwassenen.

Ik kan dat zelf niet zo beoordelen, maar ik denk ook dat moeders van adoptiekinderen wel een vergelijkbaar moederliefdegevoel zullen hebben. Maar daar kun jij natuurlijk weer niet over meepraten omdat jij geen adoptiekind hebt.

Ik heb dan idd geen adoptiekind, mijn man had al een zoontje toen wij elkaar leerden kennen. Dus ik ben stiefmoeder (wat ik overigens een heel erg lelijk woord vind), en ik kan je verzekeren dat ik niet hetzelfde voel voor hem als voor ons eigen zoontje (terwijl die korter deelneemt aan ons leven).

[Liarose]

Nee, niet iedereen is hetzelfde, ik zou niet kunnen zorgen voor kinderen uit een tehuis, zeker niet nu nadat ikzelf een kind heb, ik weet gewoon dat ik daar niet net zo veel van kan houden als van mijn eigen kind. En daarmee doe je zo'n kind tekort.

Hm, of je zo'n kind tekort doet weet ik niet. Er zijn zoveel kinderen die opgroeien zonder hun biologische moeder en die toch liefde krijgen van hun verzorgers. Dat is misschien anders dan 'echte' moederliefde, maar toch groeien ook die kinderen op tot normaal functionerende volwassenen.

Ik kan dat zelf niet zo beoordelen, maar ik denk ook dat moeders van adoptiekinderen wel een vergelijkbaar moederliefdegevoel zullen hebben. Maar daar kun jij natuurlijk weer niet over meepraten omdat jij geen adoptiekind hebt.

Ik heb dan idd geen adoptiekind, mijn man had al een zoontje toen wij elkaar leerden kennen. Dus ik ben stiefmoeder (wat ik overigens een heel erg lelijk woord vind), en ik kan je verzekeren dat ik niet hetzelfde voel voor hem als voor ons eigen zoontje (terwijl die korter deelneemt aan ons leven).

Maar dat is ook wat heel anders! Als je samen met je man/vrouw besluit een pleeg- of adoptiekindje te willen ontvangen, dan is dat anders als dat jij het zoontje van je nu man leert kennen. Als je samen met je partner zo'n keus maakt, dan ga je ervoor, dan wil je dat graag, etc.

[sela]

haha, ja, rosekapje, het wordt je niet makkelijk gemaakt in dit topic..

[rosekapje]

Persoonlijk vind ik het niet zo heel erg anders. ik heb daarin ook zeer zeker een keus heb gemaakt. Ik wist van zijn bestaan, dus ik had er ook voor kunnen kiezen om niet de relatie aan te gaan en daarmee dus ook proberen een band op te bouwen met mijn stiefzoon. Ik ging/ga er zeker ook voor. (maar soms is het gewoon moeilijker te dan je denkt).
Met mijn eigen kindje had ik gelijk een band, die begint al in de zwangerschap en na de bevalling is die gelijk onlosmakelijk aan je verbonden. Daar hoef je geen band mee op te bouwen, die is er gewoon.

[Liarose]

Persoonlijk vind ik het niet zo heel erg anders. ik heb daarin ook zeer zeker een keus heb gemaakt. Ik wist van zijn bestaan, dus ik had er ook voor kunnen kiezen om niet de relatie aan te gaan en daarmee dus ook proberen een band op te bouwen met mijn stiefzoon. Ik ging/ga er zeker ook voor. (maar soms is het gewoon moeilijker te dan je denkt).
Met mijn eigen kindje had ik gelijk een band, die begint al in de zwangerschap en na de bevalling is die gelijk onlosmakelijk aan je verbonden. Daar hoef je geen band mee op te bouwen, die is er gewoon.

Als je samen met je man/vrouw een kindje adopteert of een pleegkindje krijgt, dan ga je dus tegelijk met je man/vrouw een band opbouwen met dat kind. Dus dat is wel degelijk anders dan in jouw geval, dat je het kindje van je nu man leerde kennen, terwijl je nu man hem al vanaf zijn geboorte kende. Dat ben je toch hoop ik wel met me eens?
En ik kan je vertellen, als je de foto van je adoptiekindje in handen krijgt, heb je al gevoel van "wauw, dit is mijn kindje".

[rosekapje]

Ik ken ook een stel dat op de 'normale' manier geen kinderen kon krijgen, dus kozen ze voor adoptie, ze kregen een zoontje, het klikte gelijk en het was ook echt 'hun' zoon, daarna besloten ze oom voor een tweede kindje te gaan, wederom een zoontje, de foto's waren leuk en idd het was hun kindje en zijn broertje, ze gingen hem halen uit het weeshuis en knoopten er gelijk een kennismakingsvakantie aan vast. Toen ze het jochie zagen was er helaas niet gelijk de klik, van hey dit is onze zoon, terwijl dit bij de eerste wel het geval was, ze moesten er keihard voor werken en dat viel ze vies tegen, omdat het zo'n verschil maakte met de eerste keer, die was gelijk ''eigen'.

Om op jouw posting terug te komen, tuurlijk verschilt het met adoptie, maar dat wil niet zeggen dat het geen keus was die ik moest maken, maar zeer zeker ook voor mijn man, hij moest ook die gok maken en ons helpen om het te maken klikken.

[Liarose]

Om op jouw posting terug te komen, tuurlijk verschilt het met adoptie, maar dat wil niet zeggen dat het geen keus was die ik moest maken, maar zeer zeker ook voor mijn man, hij moest ook die gok maken en ons helpen om het te maken klikken.

Ik heb ook niet gezegd dat jij geen keus moest maken

[zussie]

Tja, er wordt tegenwoordig erg makkelijk gepraat over kinderen krijgen etc.. Maar er zijn genoeg mensen waarvoor het medisch niet verantwoord is om kinderen te krijgen. Dan vind ik het erg mooi dat ze de stap kunnen zetten ondanks dat ze soms weten dat hun ziekte in de loop van de jaren er niet beter op zal worden. Dat deze mensen toch het geluk van een kind doormiddel van adoptie of pleeg mogen ervaren. En wat doet het er toe of het wel of niet hetzelfde voelt als eigen kinderen...Deze mensen hebben geen vergelijkingsmateriaal en zijn misschien nog wel gelukkiger..Wie zijn wij om te oordelen

[tweetietwee]

Tja, er wordt tegenwoordig erg makkelijk gepraat over kinderen krijgen etc.. Maar er zijn genoeg mensen waarvoor het medisch niet verantwoord is om kinderen te krijgen. Dan vind ik het erg mooi dat ze de stap kunnen zetten ondanks dat ze soms weten dat hun ziekte in de loop van de jaren er niet beter op zal worden. Dat deze mensen toch het geluk van een kind doormiddel van adoptie of pleeg mogen ervaren. En wat doet het er toe of het wel of niet hetzelfde voelt als eigen kinderen...Deze mensen hebben geen vergelijkingsmateriaal en zijn misschien nog wel gelukkiger..Wie zijn wij om te oordelen

mensen waarbij het medisch niet verantwoord is zijn er gelukkig niet zo heel veel en sommige van hen komen daardoor ook niet voor pleeg of adoptie in aanmerking. Veel groter is de groep die verminderd of helemaal niet vruchtbaar zijn (1 op de 3 a 4 stellen). en daar kan de hele medische malle molen maar weinig voor betekenen.

Verder kan ik me in bovenstaande discussie wel vinden in rosekapje, ook al ben ik zelf geen moeder. Maar dat betekent dat ik mensen die bewust voor pleegzorg kies daarom bewonder.