Gods woord houdt stand in eeuwigheid
en zal geen duimbreed wijken.
Beef, satan! Hij, die ons geleidt
zal u de vaan doen strijken!
Delf vrouw en kind'ren 't graf,
neem goed en bloed ons af.
Het brengt u geen gewin,
wij gaan ten hemel in,
en erven koninkrijken.
Het gesprek gaat over die zin 'Delf vrouw en kinderen 't graf'. Kun je dat zingen of niet?
Belangrijk is dan te beseffen dat de gelovige hier aan het zingen is. Die gelovige heeft in vers 1 al gezongen:
Een vaste burcht is onze God.
Een toevlucht voor de zijnen.
Al drukt het leed,al dreigt het lot,
Hij doet Zijn hulp verschijnen.
En dan zingt hij verder in vers 3
En grijnsd' ook d' open hel ons aan,
met al haar duivlentallen,
toch zal geen vrees ons nederslaan
Hier spreekt een enorm geloofsvertrouwen uit. Het geloof wordt gekenmerkt door een vertrouwen op de beloften en de trouw van God. Juist als de verzoekingen en de moeilijkheden groter worden, werpt de gelovige zich meer en meer terug op God en Zijn beloften. En als je dat weet, dan begrijp je ook het 4e vers beter. De gelovige spreekt tegen de duivel: ook al neem je mij m'n vrouw en kinderen af, dan nog is mijn geloof in God onwankelbaar. God is getrouw en zal overwinnen, hoe de duivel ook tekeer zal gaan.
Dit alles neemt niet weg dat je bij het zingen van deze woorden wel rekening moet houden met de bittere realiteit die hier soms achter schuil kan gaan. Je zingt het niet uit volle borst, maar ingetogen, omdat je niet voor je plezier je door de duivel je vrouw en kinderen laat afnemen. Maar groter dan de aanvallen en bedreigingen van de duivel is de trouw van God.
