God -> wonder -> kind van God

[Poesje]

Ja, ik had het in z'n geheel gelezen..maar die teksten vielen me het meest op. Vers 5 komt zo anders op me over dan vers 13.
Vers 5 zegt dat God alleen de uitverkoren aanneemt. Dat staat vast bij God. De (uit)verkiezing is het onveranderlijke raadsbesluit van God, waarin Hij van eeuwigheid heeft besloten sommige mensen door het geloof in Christus zalig te maken. God besluit dus wie hij zalig maakt.
En Hij heeft daarin Zijn keuze gemaakt, door niet iedereen zalig te maken. Niet iedereen die gelooft word zalig..

Vers 13 lijkt dan veel gemakkelijker. Als je het Evangelie hebt gehoord, en die ook gelooft..ben je verzegeld met de Heilige Geest.
Het zou dus makkelijk kunnen zijn. Als je maar gelooft, dan hoef je je geen zorgen te maken. Je gelooft, dus je bent verzegeld met de Heilige Geest.

Wat de D.L zegt:

dat wie dit woord aannemen, en den Zaligmaker Jezus met een waarachtig en levend geloof omhelzen, die worden door Hem van den toorn Gods en van het verderf verlost, en met het eeuwige leven begiftigd".

komt op hetzelfde neer. Maar hier word gesproken over een waarachtig en levend geloof. En dat is het geloof wat God ons schenkt. Uit onszelf komen we niet aan dat waarchtige en levende geloof.

[elbert]

Vers 5 zegt dat God alleen de uitverkoren aanneemt. Dat staat vast bij God. De (uit)verkiezing is het onveranderlijke raadsbesluit van God, waarin Hij van eeuwigheid heeft besloten sommige mensen door het geloof in Christus zalig te maken. God besluit dus wie hij zalig maakt.
En Hij heeft daarin Zijn keuze gemaakt, door niet iedereen zalig te maken. Niet iedereen die gelooft word zalig..

Paulus zegt het in deze brief op een andere toon: "Hij heeft ons verordineerd om Zijn kinderen te zijn en jullie (lezers van deze brief die ook in dit geloof staat) net zo goed". Dat maak ik op uit Ef. 1:5 en 1:13.
Daarom prijst hij de Heere ook en looft hij Hem, vanwege Zijn goedheid die Hij bewezen heeft aan hen die geloven.

Als het Woord tot je komt, heb je een aanwijzing dat het de Heere ernst is met je, anders zou Hij daarmee niet tot je komen.
Tenzij je het hartgrondig verwerpt, dan geef je daarmee aan dat je niet uitverkoren bent.
Wie het Evangelie aanneemt, die heeft het. Wie het verwerpt, die heeft het niet.

[Marnix]

zegt de Bijbel ook niet dat God naar onze gebeden luistert, geeft wat wij vragen, een beloner is voor wie Hem ernstig zoekt, nadert tot hen die tot Hem naderen, het gebed van een gelovige nooit zal afwijzen, de Heilige Geest geeft aan wie Hem daarom vragen, geen stenen geeft als we om brood vragen en een God die zich laat vinden als we Hem zoeken en iemand die zijn hulp van Hem verwacht nooit zal teleurstellen en in de kou laten staan.

We mogen daar dan toch ook toe aansporen? En vertrouwen dat God dan ook luistert. Dan heb je toch altijd een antwoord op de vraag van mensen hoe het goedkomt tussen God en hen, wat ze moeten doen om behouden te worden? Wijzen op Jezus en als ze zeggen: Ik kan niet dat ware geloof zelf krijgen ze aansporen om bovenstaande te doen... bij God aankloppen in de wetenschap dat als je klopt, er ook zal worden opengedaan.

En dat staat niet los van de uitverkiezing. Het antwoord is niet: Of je behouden kan worden hangt er van af of je uitverkoren bent. Dan gaan we op een verkeerde manier met de uitverkiezing om. Dit antwoord wordt in tegenstelling tot wat ik hierboven heb genoemd dan ook nergens in de Bijbel gegeven.

[Poesje]

Als het Woord tot je komt, heb je een aanwijzing dat het de Heere ernst is met je, anders zou Hij daarmee niet tot je komen.

Misschien is het een hele domme vraag, maar..hoe merk je dat op?
Hoe weet je dat het van de Heere komt? Hoe weet ik dat God er mee tot me komt? Ik kan bijv. wel denken dat Hij het doet, maar dat zou ook verbeelding kunnen zijn..

En dat staat niet los van de uitverkiezing. Het antwoord is niet: Of je behouden kan worden hangt er van af of je uitverkoren bent. Dan gaan we op een verkeerde manier met de uitverkiezing om.

M.i hangt het daar wel van af. Je kan niet behouden worden als God je niet uitverkoren heeft. Als je Zijn kind niet bent, kan je niet behouden worden.
Daarmee wil ik niet zeggen dat we maar af moet wachten met de gedachte "als God me uitverkoren heeft, dan merk ik vanzelf wel dat Hij in me gaat werken..ik kan er iig niets aan veranderen.."

[Liarose]

Misschien is het een hele domme vraag, maar..hoe merk je dat op?
Hoe weet je dat het van de Heere komt? Hoe weet ik dat God er mee tot me komt? Ik kan bijv. wel denken dat Hij het doet, maar dat zou ook verbeelding kunnen zijn..

M.i hangt het daar wel van af. Je kan niet behouden worden als God je niet uitverkoren heeft. Als je Zijn kind niet bent, kan je niet behouden worden.
Daarmee wil ik niet zeggen dat we maar af moet wachten met de gedachte "als God me uitverkoren heeft, dan merk ik vanzelf wel dat Hij in me gaat werken..ik kan er iig niets aan veranderen.."

Domme vragen bestaan niet. Van wie zou het anders moeten komen dan van de Heere?

Je weet niet wie God heeft uitverkoren. Als jij voor God wilt kiezen ben je uitverkoren. Als je kiest ben je Zijn kind.

[Poesje]

Ik kies voor God..maar daarmee ben ik nog niet uitverkoren.

[Liarose]

Ik kies voor God..maar daarmee ben ik nog niet uitverkoren.

Mag ik vragen hoe je dat dan ziet?

[Poesje]

Heb je het hele topic nagelezen? Dan heb je, als het goed is, het antwoord op je vraag..

[elbert]

Als het Woord tot je komt, heb je een aanwijzing dat het de Heere ernst is met je, anders zou Hij daarmee niet tot je komen.

Misschien is het een hele domme vraag, maar..hoe merk je dat op?
Hoe weet je dat het van de Heere komt? Hoe weet ik dat God er mee tot me komt? Ik kan bijv. wel denken dat Hij het doet, maar dat zou ook verbeelding kunnen zijn..

Hoe merk je dat op?
Door te lezen, te luisteren en ernaar te horen. Want elk woord in de Bijbel komt van Hem. Ik heb het idee dat je op een speciale ervaring zit te wachten, vanwaaruit je de zekerheid zou moeten krijgen dat God tot je spreekt. Welnu, zo spreekt de Bijbel er niet over. De Bijbel zegt: hoort des Heeren Woord, geloof in dat Woord, geloof in Gods Zoon.

Rom. 10:6 Maar de rechtvaardigheid, die uit het geloof is, spreekt aldus: Zeg niet in uw hart: Wie zal in den hemel opklimmen? Hetzelve is Christus van boven afbrengen.
7 Of, wie zal in den afgrond nederdalen? Hetzelve is Christus uit de doden opbrengen.
8 Maar wat zegt zij? Nabij u is het Woord, in uw mond en in uw hart. Dit is het Woord des geloofs, hetwelk wij prediken.
9 Namelijk, indien gij met uw mond zult belijden den Heere Jezus, en met uw hart geloven, dat God Hem uit de doden opgewekt heeft, zo zult gij zalig worden.
10 Want met het hart gelooft men ter rechtvaardigheid en met den mond belijdt men ter zaligheid.
11 Want de Schrift zegt: Een iegelijk, die in Hem gelooft, die zal niet beschaamd worden.

Er staat hier dus niet: wacht maar tot God eens van Zich laat horen. Welnee, Hij heeft al lang geleden van Zich laten horen: op Golgotha, bij de opstanding, de hemelvaart en op Pinksteren en Hij doet het ook nu nog: Hij komt in kerkdiensten en in de Bijbel heel dichtbij. De vraag is of jij iets van jou bij Hem hebt laten horen; of je al op de knieen bent gegaan en hebt gezegd: "hier ben ik Heere, met al m'n zonden en gebreken, waar wilt U me hebben?". Wie in Hem gelooft, die zal zalig worden, zoals de Bijbel zegt.

[Poesje]

Dank je Elbert, ik denk dat je 'n goed punt te pakken hebt.
Ik ga er nu niet op in..ik wil het eerst eens een paar keer goed lezen, en goed tot me door laten dringen..

[Jantjes]

Elbert schreef:

Hoe merk je dat op?
Door te lezen, te luisteren en ernaar te horen. Want elk woord in de Bijbel komt van Hem. Ik heb het idee dat je op een speciale ervaring zit te wachten, vanwaaruit je de zekerheid zou moeten krijgen dat God tot je spreekt. Welnu, zo spreekt de Bijbel er niet over. De Bijbel zegt: hoort des Heeren Woord, geloof in dat Woord, geloof in Gods Zoon.

Rom. 10:6 Maar de rechtvaardigheid, die uit het geloof is, spreekt aldus: Zeg niet in uw hart: Wie zal in den hemel opklimmen? Hetzelve is Christus van boven afbrengen.
7 Of, wie zal in den afgrond nederdalen? Hetzelve is Christus uit de doden opbrengen.
8 Maar wat zegt zij? Nabij u is het Woord, in uw mond en in uw hart. Dit is het Woord des geloofs, hetwelk wij prediken.
9 Namelijk, indien gij met uw mond zult belijden den Heere Jezus, en met uw hart geloven, dat God Hem uit de doden opgewekt heeft, zo zult gij zalig worden.
10 Want met het hart gelooft men ter rechtvaardigheid en met den mond belijdt men ter zaligheid.
11 Want de Schrift zegt: Een iegelijk, die in Hem gelooft, die zal niet beschaamd worden.

Er staat hier dus niet: wacht maar tot God eens van Zich laat horen. Welnee, Hij heeft al lang geleden van Zich laten horen: op Golgotha, bij de opstanding, de hemelvaart en op Pinksteren en Hij doet het ook nu nog: Hij komt in kerkdiensten en in de Bijbel heel dichtbij. De vraag is of jij iets van jou bij Hem hebt laten horen; of je al op de knieen bent gegaan en hebt gezegd: "hier ben ik Heere, met al m'n zonden en gebreken, waar wilt U me hebben?". Wie in Hem gelooft, die zal zalig worden, zoals de Bijbel zegt.

Best Elbert, sla je niet een kleinstukje over.
Het is wel waar wat je zegt uit de Romeinen brief 10 vers 6 t/m 11 nochtans gaat vers 1 t/m 5 er aan voor af. Paulus zegt namelijk, wat jij zegt vanaf het 6 vers, tegen vurige getrouwe Thora belijders en die zijden: als je de Thora houd en naleeft je de zaligheid bereikt. Zij zoeken daarmee hun eigen zaligheid op te bouwen. Zij hadden een afschuw wat Paulus in het vierde vers zegt: ‘Want het einde der wet is Christus, tot rechtvaardigheid een iegelijk, die gelooft’.

Ro 10:5 Want Mozes beschrijft de rechtvaardigheid, die uit de wet is, zeggende: De mens, die deze dingen doet, zal door dezelve leven. In deze navolgende zeven verzen stelt de apostel een klaar onderscheid tussen de rechtvaardigheid der wet en des geloofs; en bewijst zowel de ene als de andere met de woorden van Mozes zelven.

De wet of de Thora drijft je uit in je nood naar Christus in geloof. Door genade gaan wij dit opmerken door de Heilige Geest. Dit is het wonder van genade!
Ik dacht dat dit toch iets anders was als dat je tegen Poesje schreef.

[elbert]

Jantjes, ik doelde uiteraard op het hele Woord dat we moeten horen en geloven, inclusief wet en evangelie. En inderdaad loopt het allemaal op Christus aan.

Ik wilde eigenlijk aangeven waar de moeite bij reformatorische christenen heden ten dage vaak zit, de vraag: "mag ik dat eigenlijk wel geloven? Moet ik daarvoor niet eerst een modelervaring van bekering voor hebben meegemaakt?" Het antwoord op die vraag kunnen we vinden in het Woord en enkel in het Woord.
Want we lopen het gevaar, dat we, al zijn we nog zo kerkelijk, stekeblind zijn voor het feit dat de Heere Zijn handen de gehele dag naar ons uitgestrekt houdt en tegen ons zegt: "Ziet, hier ben Ik, ziet, hier ben Ik" (Jes. 65:1-2).
Het gaat me erom dat we dat zien en dan met name het onuitsprekelijke wonder van Zijn geduld en barmhartigheid daarin.

[Jantjes]

Ik heb je begrepen Elbert.
Nochtans blijft het een Goddelijk werk waarin wij geduld moeten oefenen wanneer Hij met Zijn genade over wil komen. Ik begrijp je aandrang hierin wel, want je zou het zograag ook een ander gunnen als je weet wat het is door genade allen verlost te zijn.
In deze zin zit er dus geen moeite bij de reformatorische christenen, want ondanks dat wij mogen geloven!! is dat nog geen genade. Genade is een persoonlijke en bijzondere ervaring die je moet hebben meegemaakt voor de uitnemende verlossing (Heb 12:28 ).
Ik denk dat het gevaar veel meer zit in degenen die zo aandringen en zeggen dat je moet geloven. Dan kom je bij een gearriveerd christendom waar alles mee door kan, geen verschil meer is met de wereld en de Kerk en zo op een valse grond naar de eeuwigheid reizen.
Jesaja verstout zich wel (Ro 10:20) en zegt in Jesaje 65:1-2 : ‘Ik ben gevonden van hen, die naar Mij niet vraagden (….) Ziet, hier ben Ik, ziet, hier ben Ik’ maar dit spreekt van de Heere, is ene profetie van de beroeping der heidenen en de verwerping der Joden (Ro 9:24,25,26), en dat kan je toch niet zeggen van het reformatorisch christendom. Daarom is afwachten altijd beter dan je eigen verwachting, want dat loopt verkeerd uit.

[elbert]

Al is het honderd keer een eenzijdig Goddelijk werk (dat geloof ik net zo goed), toch worden we in de prediking opgeroepen om ons te haasten om ons levens wil. En de Heere wil dat we deze oproep ernstig nemen, want Hij werkt door middel van het Woord: zowel de ernst van de straf als de belofte van de heerlijkheid worden ons voorgesteld. Wanneer het Woord ons raakt, dan brengt het ons in beweging en dan blijven we niet zitten waar we zitten (of beter: dan blijven we niet liggen waar we liggen, want de mens is van nature geestelijk dood).

Met de aandrang tot geloven is niets mis, met de uitwerking soms wel. Dan kun je inderdaad een gearriveerd christendom krijgen waar alles er mee door kan: waar de wandel niet in de hemelen is. Maar de mens wordt opgeroepen om te vluchten uit de stad Verderf en te gaan tot het hemelse Jeruzalem (zie Bunyan's Christenreis). Wie zo op weg gaat zal in dit leven niet gearriveerd raken (hij is immers een vreemdeling en bijwoner hier), maar wordt ondertussen wel verzekerd van het eeuwige leven.

[Jo'tje]

Nochtans blijft het een Goddelijk werk waarin wij geduld moeten oefenen wanneer Hij met Zijn genade over wil komen. Ik begrijp je aandrang hierin wel, want je zou het zograag ook een ander gunnen als je weet wat het is door genade allen verlost te zijn.
In deze zin zit er dus geen moeite bij de reformatorische christenen, want ondanks dat wij mogen geloven!! is dat nog geen genade. Genade is een persoonlijke en bijzondere ervaring die je moet hebben meegemaakt voor de uitnemende verlossing (Heb 12:28 ).

Maar je hoeft genade helemaal niet door iets speciaals te ervaren. Juist niet! Daarom is het ook genade. Het is niet iets wat we ontvangen als we eens een poos diep in de put hebben gezeten of als we 15 jaar in Afrika hebben gewerkt. Genade ontvangen we op het moment dat we geloven wat God in Zijn woord zegt en we daar ook naar willen (!) leven. We mogen wéten dat we het dan ontvangen, dat hoeven we niet altijd te ervaren. Juist omdat we het weten, omdat God het ons belooft, kunnen we er ook op terug vallen, er kracht uit halen.
Vroeger vond ik het altijd al vreemd dat er in de zwaardere kerken zo afhoudend werd gereageerd op 'ervaringen' en 'gevoel' in je geloof. "Bij die evangelischen wordt daar veel te veel de nadruk op gelegd". Nee, geloof kwam uit het wóórd, door het wéten. Maar of je bekeerd was dat hing dan ineens af van een ervaring. Tegenwoordig woon ik niet meer op zo'n dorps-dorp dus heb ik er wat minder mee te maken. Maar het is en blijft vreemd.