Allereerst vind ik al dat je je erg neerbuigend uitlaat over de middeleeuwse mens; alsof zij de term 'Duivel' bedacht heeft. Deze term is echter al veel ouder; en is niet opeens veranderd in de middeleeuwen waarin; -volgens jou althans- de Duivel werd vereenzelvigd met een boeman die alle slechte dingen in de wereld veroorzaakt.Ik denk dat de duivel een mythologische personificatie is van de destructieve krachten in ons universum, bedoeld om daar makkelijk over te kunnen praten tegen een ongeletterd (want voor-middeleeuws) publiek.
De kern van het christendom ligt in het jodendom en voornamelijk de joodse godsdienst, het hedendaagse christendom is gevormd door een soort syncrese tussen het Joodse en het Griekse gedachtengoed waar bij sommigen ook het bestaan van een 'goede' en een 'kwade' macht mogelijk was. Ook buiten de joods-christelijke traditie komt je het Goed versus Kwaad wel tegen; bijvoorbeeld bij Zoroaster (Zaratzustra) die met een erg herkenbaar dualisme op de proppen komt (ik geloof dat hij beinvloed is door het Judaïsme; hij leefde ongeveer in de tijd dat de Joden in ballingschap verkeerden). Er bestaat een god van het goede (Ahoera Mazda) en een god van het kwade (Angra Mainyu). De mens is ingeklemd tussen de twee en moet trachten voor het goede te kiezen. Zarathustra was de profeet voor de goede god. Ook was Zarathustra's god een geestelijk wezen en is dus niet afbeeldbaar. Volgens hem is hij de ware god en zijn alle andere goden halfgoden. De mens is geschapen om te strijden tegen de machten van de leugen. Het geloof is daarom ook niet het aanvaarden van een leer, maar het doel is mee te strijden voor het goede., ook de Islam put uit deze dualistische bronnen en kent een God en een tegen-god de Duivel.
klaretaal schreef:Nu blijkt dat er nog steeds mensen zijn die geloven dat de duivel een écht bestaand wezen is.
Hero schreef:De duivel is een absoluut persoon, die echt bestaat,
Ik vind zelf de termen 'wezen' en 'persoon' erg misleidend omdat ze gebruik maken van ons menselijke voorstellingsvermogen. Ik baseer mijn wezensdefintie op de Van Dale:
Van Dale schreef:een levende of als levend voorgestelde entiteit
De eerste definitie kan niet zonder tegenpool. Je kunt niet zeggen dat iets leeft als het niet dood kan gaan, en je kunt niet zeggen dat iets dood is als het nooit geleefd heeft. De Duivel bestaat, net als God bestaat, net als zielen bestaan. Dit zelfde geld voor mijn persoondefintie ook gebaseerd op de Van Dale:
Ik vind het erg moeilijk om een persoon los te zien van een lichaam, aangezien ik niet geloof dat God of Satan een lichaam heeft vind ik niet dat je de term persoon daarvoor moet gebruiken. Entiteit; hoe vaag ook vind ik dan nog de beste van de slechten.Van Dale schreef: 1 zelfstandig optredend menselijk wezen => figuur, man, personage
2 [jur.] menselijk wezen of lichaam (vereniging enz.) met rechten en plichten die door de wet erkend worden => rechtspersoon
Dit suggereerd een lichaam; waarmee ik het dus oneens was. Ik zou eerder zeggen God en Satan bestaan zoals een steen bestaat, het is niet levend want het kan niet dood zijn en het is niet dood omdat het niet leeft.Hero schreef:t zo echt als enig ander bvb aards persoon
Paulus (of een van de andere heiligen) benoemd het leven niet voor niets een strijd tegen je ik, de wereld en Satan.klaretaal schreef:lijkt mij een angstaanjagende gedachte
Almachtig betekend dat God alle macht heeft; maar wie zegt mij dat Hij die dan ook altijd gebruikt?klaretaal schreef:ik geloof in een almachtige God. dat maakt de duivel per defenitie symbolisch. mijn inziens.
Christenen geloven dat dit gevolgen van de zonden zijn (ja er zijn christenen die Satan van alles op zijn duvel geven, ik vind dat een gebrek aan échte zelfkennis). Het christendom schuift namelijk niet alles wat wij slecht vinden op het dak van de Duivel. Wat Satan deed was verleiden de rest deden wij, de mensheid. Het uitganspunt van het christendom is dan ook dat de mensheid geneigd is tot het doen van kwaad zoekende het verderf.klaretaal schreef:Onze 'kennis' van goed en kwaad deelt de dingen op in hokjes, en de meeste destructieve processen in de wereld beschouwen wij als 'slecht'. ziekte, dood, verval, haat, oorlog, etc zijn allemaal slechte zaken omdat ze dingen kapot maken. daar houden wij mensen niet van, dus delen wij dat in bij 'slecht'.
Satan is binnen het christendom een gevallen aartsengel, er wordt nog één aartsengel genoemd en dat is Michaël waarvan ergens staat dat hij ontzag had voor Satan en hem niet durfde te 'verslaan'. (ik houd dus ook niet zo van die charismatische potjes 'satanschelden' waarbij je Satan voor loser uit maakt; als Michaël al een soort ontzag voor hem had terwijl ze elkaars gelijken waren; wie zijn wij dan). Ik ken de rol van Satan niet in het wereldgebeuren; ik ben wel wat nuchterder als andere christenen denk ik. Ik geloof meer in 'the evil inside us all', dan in een externe 'Überevil' alhoewel ik zijn bestaan nooit zal ontkennen.
Het kwaad ontstond pas bij het kiezen tegen het goede.
P.S. Machiavelli en Hero, stop even met dat Sola Scriptura gekrakeel.. exegese is vrij (wat niet inhoud dat elke exegese goed is), Sola Scriptura had een andere betekenis namelijk dat we ons niet baseren op niet-Canonieke geschriften als het ging over bepaalde opvattingen. Dit is in de katholieke Kerk bijvoorbeeld wel het geval).
