Jo'tje schreef:Het ligt er denk ik heel erg aan hoe ver je er in doorslaat.
Als je die groet gewoon als groet ziet omdat het er nou eenmaal bij hoort lijkt me dat niet zo erg. Als je er megaveel spirituele waarde aan gaat hechten is het wat anders.
Verder heb ik weinig verstand van dat soort sporten. Maar een poosje terug heb ik een boek gelezen over een man die er zelf tot heel erg diep in heeft gezeten. Hij was ook spreker bij Opwekking en ik was heel erg onder de indruk van zijn verhaal. Dus misschien interessant om te lezen (ook als vechtsport je totaal niet interesseert is dit een heel mooi verhaal!) Tony Anthony - de Getemde Tijger.
Hier kan je ook een aflevering van de EO bekijken over die man. Maar bedankt voor de verwijzing naar dat boek, van wat ik in die documentaire heb gezien is het zeker een goed verhaal.
klaretaal schreef:ALS-JE-BLIEFT!! als je zo gelooft leef je in een wereld vol duivels! als je maar beseft dat die echt nergens anders zitten dan tussen jouw oren!!! sjonge jonge...
Beste Stefan; luister AUB niet naar dit soort berichten, en beoefen gewoon je sport. als je twijfelt over boedhisstische invloeden in je leven, weet dan dat het boedhisme niet eens een godsdienst is. het is een filosofie, die is uitgegroeid tot een religie, maar het is in geen geval een verering van de 'god boedha', want boedha was en is helemaal geen god, ook niet volgens het boedhisme. verder zijn volgens het boedhisme alle religies gelijk, omdat alle zoektochten naar waarheid waardevol zijn, en zal het dus nooit vanuit zichzelf in de weg komen te staan van jouw eigen geloof en opvattingen.
ik heb me er behoorlijk in verdiept en persoonlijk vond ik het alleen maar een verijking! je zou zelfs kunnen zeggen dat Jezus ook een behoorlijke boedhist was, in de zin van dat Hij leefde naar boedhistische principes!
so, no worries. veel geluk!
Gelukkig weet ik ook wel iets van andere culturen en religies, met name Aziatische
(komt door mijn studie). In principe zijn de boeddhistische principes inderdaad wel waardevol en interessant om naar te kijken, maar ik zie het niet als een aanvulling of verrijking op de zoektocht naar waarheid. Zei Jezus zelf niet dat hij 'de weg, de waarheid en het leven' was? In dat opzicht zijn er geen verrijkingen aangezien dat zou betekenen dat er iets niet klopt aan die uitspraak van Jezus.
Interessant is het dus wel, maar een verrijking, dat niet.
japio schreef:Boeddhisten geloven dat de mens een leedzaam wezen is. Dit wordt veroorzaakt doordat een mens begeertes heeft. Door je van alle begeertes te verlossen kom je in een trencendente werkelijkheid en wordt je verlost, verlost uit het leedzame bestaan en vind je eeuwige rust. Volgens mij streedt Christus niet tegen de begeertes maar tegen de zonde. Christus geloofde echt niet in re-incarnatie en verlossing van de ziel door het afsnijden van begeertes. Hij was Zelf namelijk de verlossing, Boeddhisten geloven niet eens in een ZELF.
Het lijkt me daarmee genoegzaam bewezen dat het Boeddhisme niet van God is. En alles wat niet van God is, is van de duivel.
Wanneer deze sport je dus echt meetrekt in boeddhistische invloeden, raad ik je aan naar hendrikos te luisteren.
Hierop kan ik niets anders zeggen dat dat ik het met je eens ben. Voor mij is het nu ook uitzoeken in hoeverre die boeddhistische invloeden eigenlijk in die sport verwerkt zitten.
Aragorn schreef:Wat ik duidelijk probeer te maken is dat, ook als christen, Oosterse vechtsporten geen probleem hoeven te zijn - niet omdat het mij niet uitmaakt als je als christen door Oosterse filosofieën beïnvloed wordt, maar omdat er mi. geen direct spanningsveld is. Waar het oorspronkelijk een geheel van filosofie, sport, esthetiek, etc was, zoals ik al uitlegde over Judo, wordt het nu vaak alleen nog maar als sport beoefend waardoor het die lading niet meer heeft. En als er wel sprake is van meditatie e.d., dan zou mi. eerst duidelijk gemaakt moeten worden in hoeverre dat 'schadelijk' zou kunnen zijn. Het is wel heel makkelijk om te zeggen dat je geest open stellen en leegmaken het risico met zich meebrengt dat er kwade krachten in zouden komen, maar bewijs of voorbeelden daarvan heb ik nog niet gehoord.
Het is inderdaad zo dat bij veel vechtsporten die religieuze ladingen verdwenen zijn. Dit verschilt echter wel weer per sport en ook per leraar. Bij de ene dojo kan het nadrukkelijker naar voren komen dan bij de andere.
Mijn kendo leraar is erg gehecht aan de tradities in kendo en bij zijn karate lessen, de tradities die bij karate horen. Zo komt het bij mij al iets meer naar voren dan bij bijvoorbeeld de judo lessen die ik als kind had gevolgd (waar niets te merken was).
En persoonlijk vind ik een indirect spanningsveld iets waar je beter op moet letten dan een direct spanningsveld. Indirecte invloeden heb je veel minder snel door. Kijk ook maar naar de documentaire over die Tony waar ik net een link van neerzette. Hij had als 4 jarig kind niets door en zag Kung Fu als een spel.
Misschien is dat wel een beetje extreem voorbeeld, maar het lijkt mij wel belangrijk om je ervan bewust te worden of er indirecte spanningsvelden zijn die je kunnen beïnvloeden.
hendrikos schreef:Ik zal vertellen hoe het mij verging, als voorbeeld wat het met je doet.
Wij (mijn vrouw en ik) zaten op ki. We moesten door heel vriendelijk te doen, mensen aan de kant duwen etc. Klinkt misschien een beetje vaag? We moesten bijvoorbeeld eerst groeten met het gezicht naar een portret van de uitvinder van ki en aikido. Daarna begon er zij er 1 iemand iets in de azische taal en moesten we net zo lang mediteren, of je geest leegmaken, concentreren op jezelf, totdat die persoon weer een bepaald teken gaf.
Wij doen iets vergelijkbaars. Wij groeten ook naar de 'kamiza' (plek met portret van een uitvinder van een vechtkunst. Bij ons hangt daar echter de foto van de stichter van Kyuhushinkai karate en niet de uitvinder van kendo). Ook het mediteren is vergelijkbaar, maar bij ons is de leraar er niet altijd en alleen hij zegt voor dat mediteren iets wat op een aziatische taal lijkt (het is in ieder geval geen Japans). Het doet mij echter wel denken aan die geluiden die je wel eens bij boeddhistische monikken hoort als ze mediteren.
hendrikos schreef:Aan het einde van de les moesten we in een kring gaan zitten en 1 iemand in het midden. Wij gaven die iemand energie en die mensen werden echt helemaal blij en er gebeurde wat met ze. Wij hebben zelf ook in het midden gezeten en het ervaren!
Mensen waartegen wij dit vertelde (wij vonden dit buitengewoon en erg interresant) die waarschuwden ons dat wij met occulte zaken bezig waren. (echt geen refo's die mij waarschuwden maar wel evangelische mensen) Ach, dachten wij, vechtsport kan toch niet fout zijn...?
Ja, en nu ik dit typ beleef ik het opnieuw.....! Zonder dat je er erg in hebt ging ik zelfs dingen uit de Bijbel vergelijken met ki. Het gaat zonder dat je er erg in hebt........
Mensen met wie wij dit deden hadden het ook allemaal over de god in zichzelf of de oneindige macht die ze ervaren!
In die tijd is er een hoop veranderd in mijn leven en daar dank ik God voor! Nu probeer ik mijn leven te leven naar de Bijbel, het onfeilbare Woord van God. Wat een heerlijk Evangelie hebben wij! Genade voor de grootste der zondaren!
Wij geven elkaar geen energie, dus daar hoef ik me niet zorgen om te maken. Ook is er geen sprake van een 'oneindige macht'.
Wel schreeuwen we een 'kiai' uit (schreeuw of kreet, 'men' bij een slag op het hoofd, 'kote' bij de polsen en 'do' bij een slag op de buik) bij het raken van een lichaamsdeel voor focus en soms ter intimidatie wanneer het niet samen gaat met een slag. Dit zie ik echter niet als iets heel ergs.
De kreten zijn er namelijk ook om aan te geven dat je niet per ongeluk een lichaamsdeel van de tegenstander raak slaat, je moet je punt echt verdienen. Door de passende kiai bij de slag uit te schreeuwen, bevestig je dat de slag met opzet was. Intimidatie is eigenlijk om de tegenstander te verleiden een opening te maken zodat je raak kan slaan. Je probeert dus hem te laten 'schrikken' zodat hij/zij zijn concentratie even verliest of probeert aan te vallen.
En dan de wat betere focus die je krijgt bij een kiai. Het is daarbij de vraag of de kiai voor de focus zorgt (en daarbij hoe de kiai precies werkt en of dit onschuldig of slecht is) of dat de focus al eigenlijk komt omdat je op een lichaamsdeel concentreert die je wilt raken (dan is de kiai alleen uiterlijk vertoon en daarbij onschuldig).
