De Heere werkt niet meer zo door Zijn woord en Geest in het midden van de gemeente. De oefeningen in het leven der genade ontbreken meer en meer. Dit was een discussiepunt op de appélavond van District Oost.
In eerste plaats vind ik het een wat enge, depressieve en misantropische stelling. De HEERE God zál altijd werken totdat Hij weerkomt. De ene keer zichtbaarder als de andere keer, maar Hij zál blijven werken. Daarnaast geloof ik dat de Heere nog steeds werkt in de kerk, maar inderdaad misschien wat minder. Maar wat is daar de oorzaak van? De secularisatie of zijn er andere medeoorzaken?
Wat te denken van de traditie? Wat houdt traditie nou eigenlijk in, is dat het krampachtig vasthouden aan bepaalde normen en waarden en geloofsopvattingen van 400 á 500 jaar geleden? Of gaat het om de kern, om het Sola Scriptura, Sola Fide en Sola Gratia? Een van de motto's van de reformatie was 'Ecclesia Reformata Semper Reformanda'. De kerk moet blijvend hervormd worden. We moeten bij de tijd blijven, actie én reactie. De kern blijft hetzelfde. De kern is namelijk Jezus Christus; het Woord en het Evangelie. Veel dingen bestaan uit 'hoe en wat'. Dat gaat hier dus ook voor op.
Wat is traditie? Is traditie het 'hoe' of het 'wat'. Ik zie in onze traditie het 'hoe' voornamelijk benadrukt, het 'hoe' is de thermometer van het 'wat'. Deels is dat denk ik zo, maar kunnen wij de 'temperatuur van de ziel' afmeten aan bijvoorbeeld een Bijbelvertaling, een Psalmberijming of kledingstijl? Wij zijn daar druk mee bezig, met het letten op de graadmeters en die zie je misschien wat minder, maar waar gaat het om? Om het gereformeerd zijn? Om het reformatorisch zijn? Of om het Christen zijn? Een traditie moet de mensen dragen, niet andersom. De traditie moet mensen opbouwen, niet andersom. De traditie die wij kennen is ontstaan in een periode van 4500 jaar tijd zo niet nog langer.
Via Adam en Noach tot Mozes die de mondelinge overlevering op schrift stelde. De rabbijnse traditie van redigeren, redactie en uitleggen van de Wet en de Profeten via Jezus Christus en de Apostelen. Later de Kerkvaders die de grootheid van God bijvoorbeeld gingen uitleggen aan de hand van de Drie-eenheid, allemaal dingen die wij, reformatorische christenen hebben overgenomen. De traditie was altijd een actie op een reactie of een reactie op een actie. Waarom leren wij de Godheid van Jezus Christus? Omdat er een gnostische traditie was, die dit ontkende. Dit namen wij over. Waarom lijkt het dan soms dat de traditie nu enkel wordt gezien als de uiterlijkheden, de kledingstijl, manier van zingen etcetra.. Deze dingen zijn niet heilig..
De Heere werkt nog steeds, maar zijn wij niet allemaal bezig om de Geest te weerstaan door God een last op te leggen. We willen allemaal bekeerd worden maar dan wel op de manier zoals de traditie dat voorstaat, verwachten wij een Paulus-bekering? Terwijl een van de psalmisten duidelijk aangeeft 'laat zulk een dwang voor u niet nodig wezen'. Werken wij onbewust niet mee aan het ontbreken van de oefeningen van de genade en de werking van de Heere door woord en Geest door de verregaande systematisering van het geloofsleven en het heilsmysterie? Het is moeilijk geworden.. niet dat geloven ooit makkelijk is geweest, maar moeten wij niet zeer voorzichtig omgaan met uitspraken als 'De Heere werkt niet meer zo door Zijn woord en Geest in het midden van de gemeente.'?
God sterft niet uit als wij ophouden in God te geloven, maar wij houden op te leven als we niet meer verlicht worden door die dagelijkse, wondere ervaring van de levensbron, die alle begrip te boven gaat. - Dag Hammarskjöld
Bron
