Hokjes van het geloof

[Gershwin]

Zocht je dit?

20 En Ik bid niet alleen voor dezen, maar ook voor degenen, die door hun woord in Mij geloven zullen.
21 Opdat zij allen een zijn, gelijkerwijs Gij, Vader, in Mij, en Ik in U, dat ook zij in Ons een zijn; opdat de wereld gelove, dat Gij Mij gezonden hebt.
22 En Ik heb hun de heerlijkheid gegeven, die Gij Mij gegeven hebt; opdat zij een zijn, gelijk als Wij Een zijn;
23 Ik in hen, en Gij in Mij; opdat zij volmaakt zijn in een, en opdat de wereld bekenne, dat Gij Mij gezonden hebt, en hen liefgehad hebt, gelijk Gij Mij liefgehad hebt.

[Klaas]

Dat is em inderdaad.

Het valt me nu ook weer op wat voor grote verantwoordelijkheid God koppelt aan ons één zijn: het heeft tot doel dat de wereld tot geloof in Christus komt. Wow, dat is nogal niet wat. Als je jezelf buiten de kerk zet heb je dus nogal wat naar God te verantwoorden dunkt me...

Klaas

[lorit]

Zeker een grote verantwoordelijkheid, maar toch ook de troost dat Christus voor ons bidt opdat wij een zijn

[Klaas]

Absoluut.

Als je soms ziet wat voor een puinhoop wij ervan maken met onze hokjes dan wou je wel dat Christus bij wijze van spreken nog wat harder zou bidden. Maar blijkbaar hebben wij daarin toch ook echt onze eigen verantwoordelijkheid. Noem dat maar eens geen opdracht...

Klaas

[everlastingman]

Sommige mensen krijgen inderdaad een afkeer van de kerk en raken blijkbaar zo gefrustreerd dat zelfs het aanreiken van de meest basale dingen aangaande de gemeente al heftige reacties oproept. Denk daar eens over na. Het lijkt me enigszins ironisch dat je nu aan een dominee vraagt om raad. Maar goed, het feit dat er in elke gemeente wel wat is is toch geen reden om de kerk dan maar helemaal af te schrijven?

Grijns Ik kan me daar inderdaad wel eens erg driftig om maken. Ik ben overigens niet de vragensteller hoor, maar ik was verbaasd om om het antwoord dat Ds. L.W. Smelt gaf. Het was ook niet de bedoeling om de dominee aan te vallen, ik was het alleen niet geheel eens met zijn standpunt. Ik bedoel daarmee dat wij alleen behouden kunnen worden door het geloof in Jezus Christus en niet door onze kerkgang.

Mijn exuses voor de heftige reacties.

[Klaas]

We worden inderdaad behouden door ons geloof in Jezus Christus. Onze kerkgang is absoluut heen grond voor ons behoud. Net zoals het liefhebben van de naaste geen grond is voor ons behoud. Dat wil echter niet zeggen dat we ons aan de opdracht 'heb je naaste lief als jezelf' kunnen onttrekken. Evenmin denk ik dat we ons aan andere opdrachten van God kunnen onttrekken.

Ikheb er absooluut geen probleem mee dat je het niet met een ds eens bent. In evel gevallen ben ik het ook niet met de dominees eens die de vragen beantwoorden. Je moet denk ik wel voorzichtig zijn met het duiden van bepaalde zaken die wellicht voor meerdere interpretaties openstaan. Ik merk dat bij mezelf ook en ik denk dat het gezond is van de goede bedoelingen van onze broeders en zusters uit te gaan.

Klaas

[Ruben Hadders]

Moet ik dit echt als serieuze kritiek op mijn standpunt zien of weet je gewoon niets beters te melden?

Niet rechtstreeks kritiek op jou, maar kritiek op het feit dat er gezegd wordt dat de Bijbel op meerdere manieren uit te leggen valt.

De kans dat een dwaling binnensluipt die ondersteund wordt is in een gemeenschap kleiner. Zo werkt het en zo heeft het in de kerk altijd gewerkt. dat wil niet zeggen dat de kerk las geheel niet kan dwalen maar zonder de toetsing van anderen is die kans vele, vele malen groter.

Als dat zo was dan zouden vele kerken niet verkondigen dat wij ons aan de wet moeten houden. Dat is wel degelijk een dwaalleer. En zo kan ik talloze voorbeelden opnoemen. De gemeenschap toetst vaak helemaal niet, deden ze dat maar.

Als je dan de uitkomsten maar toets aan de uitkomst van het onderzoek van anderen. Dat is de bijbelse lijn.

Waar staat dat?

Zowel jij als ik hebben (naar ik aannneem) die Geest. Toch komen we op verschilende overtuigingen uit. Zo zwart-wit ligt het dus niet.

Nee, er zijn inderdaad nog veel meer factoren die een rol spelen. Maar als we werkelijk zoekende zijn, zullen we vinden. Zo kunnen we het over verschillende Bijbelse zaken niet eens zijn. Mede dankzij de bron van informatie waar wij onze kennis vandaan hebben gehaald. Echter, als wij werkelijk de waarheid willen leren kennen, dan zullen wij die ook vinden. Ben ik helemaal niet bang voor.

Nogmaals, geef me dan eindelijk eens teksten die een dergelijk solo-christendom aanraden. Dat jij dat een gelijkwaardige (of zelfs betere) weg vindt is onderhand duidelijk. Het is echter de vraag hoe de bijbel erover spreekt.

Ik ga niet spreken in termen van een gelijkwaardige of zelfs betere weg. Ik wil alleen laten zien dat een zogenaamd ‘solo-christendom’ wel degelijk bestaat. Je kunt niet zeggen dat het solo-Christendom slechter zou zijn. Het ligt aan de situatie, de plannen die God heeft met zo’n persoon en nog vele andere factoren. Het is dus erg persoonlijk. Tuurlijk, in eerste instantie zijn we 1 gemeente en zouden we dus ook in die gemeenschap moeten leven. Echter, het leven met je Heer staat boven alles. Romeinen 14 laat toch wel duidelijk zien dat het ‘geloof’ en de uitwerking daarvan een heel persoonlijk iets is. “Een iegelijk zij in zijn eigen gemoed ten volle verzekerd.” En dit geldt ook voor mensen die er bewust voor kiezen niet meer naar een kerk te gaan. Dat kan wel degelijk een daad zijn ‘uit geloof’, omdat je weigert nog langer de vele onzin aan te horen die veel kerken verkondigen. En daar ga ik niet gemakkelijk over doen, want vele kerken verkondigen onwaarheden. Het is voor mij persoonlijk echter geen reden om weg te blijven. Solo-Christendom is mogelijk omdat het in beginsel uitsluitend om geloof gaat en dat is een persoonlijk iets. In hoe verre je actief bent in de Gemeente doet wat dat betreft niet ter zake. Ik hoop dat je me daar in begrijpt. Iemand die zijn hele leven lang al niet naar de kerk is geweest, maar wel oprecht gelooft in de Heer, is net zo goed een Christen en God is daar net zo goed aanwezig. Het is ook niet fout te noemen. Echter, Paulus raad de gemeenschap met andere broeders aan en daar is ook niets mis mee. Een logisch gevolg van het Christen-zijn zou dus inderdaad betekenen contact te zoeken met een gemeenschap. Maar wederom: dit kan ook buiten de kerk om. Het kan ook gewoon een ontmoetingsavond bij iemand thuis zijn, als voorbeeld.

Als je jezelf buiten de kerk zet heb je dus nogal wat naar God te verantwoorden dunkt me...

Dat vraag ik mij nog af. Zoals gezegd ken ik mensen die er bewust voor kiezen om niet meer naar de kerk te gaan omdat ze weigeren al die onwaarheden nog aan te horen en desondanks vele pogingen keer op keer teleur gesteld worden. Andere mensen kan het niet schelen of lopen zonder na te denken de voorganger achter na (en dit geldt voor vele Christenen). Wat is dat beter te verantwoorden denk je? Overigens, hoe kunnen kerken die zelf zulke grote onwaarheden verkondigen nu een krachtig Evangelie brengen? Ze brengen verwarring door hun vele leren en daardoor gaat de echte kennis verloren. Tuurlijk geldt dit niet voor alle kerken, maar toch wel heel erg veel ben ik bang.

We worden inderdaad behouden door ons geloof in Jezus Christus. Onze kerkgang is absoluut heen grond voor ons behoud. Net zoals het liefhebben van de naaste geen grond is voor ons behoud. Dat wil echter niet zeggen dat we ons aan de opdracht 'heb je naaste lief als jezelf' kunnen onttrekken. Evenmin denk ik dat we ons aan andere opdrachten van God kunnen onttrekken.

Hmm… ik vind opdracht zo “wettisch” klinken. Want aan een opdracht moet worden voldaan, nietwaar? Anders heeft dat consequenties. Zullen we voortaan spreken in termen van ‘vermanen’ of iets dergelijks? Paulus vermaakt ook, maar legt geen wet op. Dat maakt het wat duidelijker. En dan ben ik het ook eens met bovenstaande tekst, want er zijn inderdaad wel degelijk vele vermaningen in de Bijbel te vinden richting de Christenen en dus ook naar ons toe.

[Klaas]

Ruben:

Niet rechtstreeks kritiek op jou, maar kritiek op het feit dat er gezegd wordt dat de Bijbel op meerdere manieren uit te leggen valt.

Als ik vraag of je tegen Gods wil in kunt gaan dan zeg je dat dat in principe kan. Je bedoelde daarmee dat je het ziet gebeuren en dus mogelijk moet zijn. Als ik vervolgens waarneem dat jij en ik de bijbel verschillend interpreteren dan kom je met dit standpunt. Vandaar mijn vraag in hoeverre ik het serieus moet nemen. Natuurlijk bedoelt de bijbel niet verschillende dingen te zeggen, maar in de praktijk ervaren we dat we wel tot verschillende conclusies komen.

Ruben:

Als dat zo was dan zouden vele kerken niet verkondigen dat wij ons aan de wet moeten houden. Dat is wel degelijk een dwaalleer. En zo kan ik talloze voorbeelden opnoemen.

Ik gaf al aan dat het wel degelijk mogelijk is dat ook grote groepen dwalen. Ik stelde alleen dat de kans daarop kleiner is omdat de kand op correctie groter is. Door wie wordt je gecorrigeerd als je als solo-christen door het leven gaat?

Klaas:

Als je dan de uitkomsten maar toets aan de uitkomst van het onderzoek van anderen. Dat is de bijbelse lijn.

Ruben:

Waar staat dat?

2 Timotheus 3:16 Al de Schrift is van God ingegeven, en is nuttig tot lering, tot wederlegging, tot verbetering, tot onderwijzing, die in de rechtvaardigheid is;

Ruben:

Echter, als wij werkelijk de waarheid willen leren kennen, dan zullen wij die ook vinden. Ben ik helemaal niet bang voor.

Maar als we nu allebei echt willen en we komen toch tot verschillende conclusies, wat dan?

Ruben:

Ik ga niet spreken in termen van een gelijkwaardige of zelfs betere weg.

Dat doe je wel. Je trekt in twijfel dat het 1 zijn met een plaatselijke gemeente Gods bedoeling is.

Ruben:

Ik wil alleen laten zien dat een zogenaamd ‘solo-christendom’ wel degelijk bestaat.

Ook gescheiden mensen bestaan. Dat wil echter nog niet zeggen dat het goed is.

Ruben:

Je kunt niet zeggen dat het solo-Christendom slechter zou zijn.

In het geval van solo-christendom is er sprake van menselijk falen. Dat falen had er niet moeten zijn en dus is dit een slechtere weg. Gegeven de omstandigheden (het falen is een feit) kan zo'n weg echter de minst slechte zijn. Vergelijk het maar weer met een huwelijk. Dat man en vrouw scheiden is niet de bedoeling. Het is de bedoeling dat ze samen blijven. Dat is de beste weg. Als ze wel scheiden is dat een slechtere weg. Gegeven de omstandigheden kan het echter zo zijn dat scheiden minder slecht is dan samen blijven.

Ruben:

Tuurlijk, in eerste instantie zijn we 1 gemeente en zouden we dus ook in die gemeenschap moeten leven. Echter, het leven met je Heer staat boven alles.

Pas dat nou eens toe op het huwelijk. ALs we jouw gedachtgang volgen dan zou het dus ook zo kunnen zijn dat je van God inkrijgt dat je moet scheiden, ook als er niets aan de hand is. Jouw gang met God gaat boven alles. Een kind kan nog inzien dat dat de grootste onzin is. God kan je wellicht de vrijheid geven om te scheiden, maar dat is alleen na menselijk falen. Noiet Gods wil is daarvan de oorzaak maar ons falen. Zo is het ook met de gemeente. God roept mensen niet op om buiten de gemeente te gaan staan. Pas wanneer wij de boel verknald hebben kan Hij daar wellicht de goedkeuring aangeven. Wat ik bij jou mis is het besef van dat menselijke falen.

Ruben:

Iemand die zijn hele leven lang al niet naar de kerk is geweest, maar wel oprecht gelooft in de Heer, is net zo goed een Christen en God is daar net zo goed aanwezig. Het is ook niet fout te noemen.
Ruben: Een logisch gevolg van het Christen-zijn zou dus inderdaad betekenen contact te zoeken met een gemeenschap.

Je spreekt jezelf hiermee tegen. Als het zoek van gemeenschap een logisch gevolg is van geloven dan is in de sitautie die je in het eerste citaat schetst er dus iets mis. Dat kun je dan ook nooit als vamnzelfsprekend goed noemen.

Ruben:

Zoals gezegd ken ik mensen die er bewust voor kiezen om niet meer naar de kerk te gaan omdat ze weigeren al die onwaarheden nog aan te horen en desondanks vele pogingen keer op keer teleur gesteld worden.

Kortom er is sprake van menselijk falen en dus is er het nodige te verantwoorden. Allereerst voor de mensen die die onwaarheden brengen, maar op het moment dat de persoon in kwestie zich niet bij een andere gemeente aansluit heeft hij dat weer te verantwoorden.

Ruben:

Overigens, hoe kunnen kerken die zelf zulke grote onwaarheden verkondigen nu een krachtig Evangelie brengen?

Je begint een ebetje als Corné te klinken. Wat zijn dat dan wel niet voor reusachtige onwaarheden waar je het telkens over hebt? Enerzijds stel je dat je het in je eigen gemeente (en andere) best wel kunt vinden maar anderzijds heb je het telkens over grote onwaarheden. Waar doel je dan op? Zijn er dan werkelijke geen kerken meer te vinden die jouw waarheid verkondigen? Als dat zo is zou ik eerst maar eens bij mezelf te rade gaan...

Ruben:

Hmm… ik vind opdracht zo “wettisch” klinken. Want aan een opdracht moet worden voldaan, nietwaar? Anders heeft dat consequenties. Zullen we voortaan spreken in termen van ‘vermanen’ of iets dergelijks?

Wat een onzin. Laten we dan ook vooral niet zeggen dat het liefhebben van je naaste een opdracht is, dat klinkt zo wettisch.

Hoepel toch mooi op met je christelijke schijn. Verdoemd borrelnoten christendom.

Klaas

[Ruben Hadders]

Klaas:
Als je dan de uitkomsten maar toets aan de uitkomst van het onderzoek van anderen. Dat is de bijbelse lijn.

Ruben:
Waar staat dat?

2 Timotheus 3:16 Al de Schrift is van God ingegeven, en is nuttig tot lering, tot wederlegging, tot verbetering, tot onderwijzing, die in de rechtvaardigheid is;

Deze tekst zegt niet dat je de uitkomsten van je eigen onderzoek moet toesten aan het onderzoek van anderen. Er zijn leraars, voorgangers, ect. gegeven die inderdaad de inhoud van de Schrift verkondigen, leren en uitleggen. Er zijn ook mensen die zich leraars noemen, maar het niet zijn.

Maar als we nu allebei echt willen en we komen toch tot verschillende conclusies, wat dan?

Dat vraag ik mij af of we beiden wel oprecht gezocht hebben en we ons hebben laten leiden door de Geest.

In het geval van solo-christendom is er sprake van menselijk falen. Dat falen had er niet moeten zijn en dus is dit een slechtere weg. Gegeven de omstandigheden (het falen is een feit) kan zo'n weg echter de minst slechte zijn. Vergelijk het maar weer met een huwelijk. Dat man en vrouw scheiden is niet de bedoeling. Het is de bedoeling dat ze samen blijven. Dat is de beste weg. Als ze wel scheiden is dat een slechtere weg. Gegeven de omstandigheden kan het echter zo zijn dat scheiden minder slecht is dan samen blijven.

Dat falen is er nu eenmaal door de zondige natuur van de mens. Een mens faalt nu eenmaal. Dat is de oude natuur. Maar Paulus zegt daarom juist dat we die oude natuur voor dood moeten houden. Inderdaad, een scheiding is ook niet de bedoeling. Ook dat is een gevolg van de menselijke natuur. Dat was al in de tijd van Mozes en in de wet die door God is gegeven, is daar zelfs rekening mee gehouden. Inderdaad is de goede weg om bij elkaar te blijven. Feit is echter dat mensen falen.

Pas dat nou eens toe op het huwelijk. ALs we jouw gedachtgang volgen dan zou het dus ook zo kunnen zijn dat je van God inkrijgt dat je moet scheiden, ook als er niets aan de hand is. Jouw gang met God gaat boven alles. Een kind kan nog inzien dat dat de grootste onzin is. God kan je wellicht de vrijheid geven om te scheiden, maar dat is alleen na menselijk falen. Noiet Gods wil is daarvan de oorzaak maar ons falen. Zo is het ook met de gemeente. God roept mensen niet op om buiten de gemeente te gaan staan. Pas wanneer wij de boel verknald hebben kan Hij daar wellicht de goedkeuring aangeven. Wat ik bij jou mis is het besef van dat menselijke falen.

Ik heb nimmer gezegd dat je van God inkrijgt om te scheiden of iets dergelijks, integendeel. Wat je zegt is waar: het is menselijk falen. En ook binnen de Gemeente is menselijk falen. Een Christen kent namelijk 2 naturen: de oude, zondige natuur en de nieuwe natuur die in Christus is. Die zondige natuur is tot an de dood aanwezig en dus zullen we nog falen. Even terugkomend op het onderwerp. Jij zegt: "God roept mensen niet op om buiten de Gemeente te gaan staan". Echter, een Christen kan NIET buiten de Gemeente staan aangezien hij zelf ook een deel is van het Lichaam van Christus. Hij behoort tot de Gemeente door zijn geloof. Het is inderdaad waar dat Paulus ons vermaand om gemeenschap te hebben met andere Christenen. Een samenkomst van gelovige waarbij de Heer centraal staat. Daar zjn we het dus over eens. In die zin is solo-Christendom over het algemeen (er blijven uitzonderingen) niet de aan te raden weg. Nee, anders vermaande Paulus ons niet tot de gemeenschap met andere gelovigen. Echter, begrijp me goed. Dit hoeft niet binnen een kerk of gemeente te gebeuren zoals wij die nu kennen. Dit kan ook tijdens een bijeenkomst bij iemand thuis. Een zogenaamde huisgemeente. Dit kan ook op het werk tijdens de lunch. Afijn, ga zo nog maar ff door. Er zijn meer mogelijkheden dan alleen de traditionele kerk. Denk maar aan China, waar Christenen niet naar de kerk kunnen omdat die in principe verboden is. Er zijn daar vele huisgemeenten. Kleine bijeenkomsten van gelovigen waar de Heer centraal gaat. Daar gaat het om.

Ik erken dus wel degelijk het menselijk falen. Dit is immers onze oude, zondige natuur. Ik geloof echter, dat door Christus dit falen niet meer uitmaakt. Mijn oude natuur houdt ik voor dood, al is het aanwezig. Alleen mijn nieuwe natuur is van waarde voor mij.

Om wat meer te begrijpen van mijn idee hierover kun je misschien mijn reactie doorlezen die ik eerder iemand heeft gegeven. Het gaat daarbij om de vraag hoe je om moet gaan met je zondige natuur. Please o please lees het door (is niet zo lang) dan begrijp je wat meer van mijn gedachtegang.
http://www.jeugdkerken.nl/forum/cgi-bin/ikonboard.cgi?s=3f8092997758ffff;act=ST;f=7;t=299

Ruben: Quote:
Iemand die zijn hele leven lang al niet naar de kerk is geweest, maar wel oprecht gelooft in de Heer, is net zo goed een Christen en God is daar net zo goed aanwezig. Het is ook niet fout te noemen.
Ruben: Een logisch gevolg van het Christen-zijn zou dus inderdaad betekenen contact te zoeken met een gemeenschap.


Je spreekt jezelf hiermee tegen. Als het zoek van gemeenschap een logisch gevolg is van geloven dan is in de sitautie die je in het eerste citaat schetst er dus iets mis. Dat kun je dan ook nooit als vamnzelfsprekend goed noemen.

Nee, in de eerste situatie zeg ik dat diegene evengoed een Christen is. Wil je dat ontkennen dan? Dat het niet fout te noemen is wat hij doet (nl. het niet bezoeken van een kerk of gemeenschap) komt vanwege het feit dat de Christen niet meer onder de wet is. Hij kan er niet om geoordeeld worden en als het 'in geloof' is, kun je zelfs niet spreken van een slechte weg want "een ieder is in zijn eigen gemoed ten volle verzekerd".

Je begint een ebetje als Corné te klinken. Wat zijn dat dan wel niet voor reusachtige onwaarheden waar je het telkens over hebt? Enerzijds stel je dat je het in je eigen gemeente (en andere) best wel kunt vinden maar anderzijds heb je het telkens over grote onwaarheden. Waar doel je dan op? Zijn er dan werkelijke geen kerken meer te vinden die jouw waarheid verkondigen? Als dat zo is zou ik eerst maar eens bij mezelf te rade gaan...

Vergelijk mij aub niet als Corne. Vergelijk mijn gedachten met de Schrift alleen. Welke onwaarheden dat zijn? Een paar voorbeelden:

- De meeste kerken zeggen telkens weer dat je vergeving moet vragen bij de Heer. Elke keer weer opnieuw. Hebben ze dan het Evangelie niet begrepen? Dat maakt namelijk duidelijk dat we reeds vergeven zijn door het verlossende werk van Christus. Kijk, reiniging is wat anders. Maar elke keer vergeving vragen? En dan wat ze zingen: "Zie mij voor U staan, zondig en onrein...". Ik hoor de Heer al antwoorden: Zondig en onrein? Wat? Waar? Ik zie Christus....!

Wat een onzin. Laten we dan ook vooral niet zeggen dat het liefhebben van je naaste een opdracht is, dat klinkt zo wettisch.

Heb je naaste lief (naaste is in eerste plaats God) is inderdaad een wet. Echter, het is de ENIGE die van kracht is!!!!

Hoepel toch mooi op met je christelijke schijn. Verdoemd borrelnoten christendom.

Geen rare opmerkingen aub en beperk je tot de inhoud.

Groetjes,

Ruben
[/quote]

[Ikke21]

Is de kerkgang verplicht om zalig te worden. Dacht het niet hoor. Geloof in Christus is voldoende. Iedereen die zegt dat kerkgang verplicht is om zalig te worden is aan het evangelie aan het knutselen. Sorry dat ik me zo hard uitdruk. Nergens in de Bijbel staat dat de kerkgang verplicht is. Integendeel, want zou betekenen dat wij als Christenen toch nog onder de wet leven en dat is in strijd met wat Paulus ons leert. Iemand wordt zalig op grond van geloof, dat is altijd al zo geweest en veranderd ook niet!!!

Je wordt niet zalig op grond van je werken, maar op grond van geloof. Als kerkgang verplicht zou zijn, dan zouden het werken zijn.

Ruben, waarom ga je naar school? Omdat je wat wil leren, we hebben het onderwijs nodig voor de toekomst.
Waarom zouden we dan niet naar de kerk gaan? We hebben toch ook dit onderwijs nodig, juist dit onderwijs zou ik zeggen, dus ga naar de kerk om wat van God te leren en laat je onderwijzen!! Ga dus naar de kerk zou ik zeggen.

[Ruben Hadders]

Dat zal ik ook niet ontkennen. De kerk kan en speelt daar wel degelijke een rol in (over het algemeen).

Echter, je bent daar niet afhankelijk van. Ikzelf heb veel geleerd door het lezen van boeken en brochures en daarnaast bezoek ik bijbelstudies die her en der in het land georganiseerd worden. Die bijbelstudies staan los van een kerk.

Dat onderwijs is enorm belangrijk. Maar kan op verschillende manieren verkregen worden.

[johannes1]

de bijbel roept ons op om de onderlinge bijeenkomsten niet na te laten. dit staat er niet voor niets. je kerkgang is een gedeelte van je geloof denk.

[Ruben Hadders]

Aaarrghhh.... waarom is voor velen de "onderlinge bijeenkomst" hetzelfde als de kerk? Een onderlinge bijeenkomst kan toch ook buiten de kerk om?

[johannes1]

dit wordt verstaan onder onderlinge bijeenkomst:

Namelijk in de Christelijke vergaderingen, die tot gehoor van Gods woord, algemene gebeden, en gebruik der heilige sacramenten aangericht zijn.

daar wordt een gemeente (kerk) mee bedoeld. Paulus stichte veel gemeentes waar Gods woord werd verkondigd.

[Ruben Hadders]

Waar haal je die quote vandaan?