Bloemenkind schreef:Want dien de Heere liefheeft, kastijdt Hij, en Hij geselt een iegelijken zoon, die Hij aanneemt. (Hebreeën 12:6).
Maar waarom doet God dat?
Waarom diegenen die Hij liefheeft niet alleen maar overstelpen met Zijn liefde?
Je ziet dit te zwart-wit. Soms is het om je eigenbestwil nodig dat je straf krijgt. God is geen troeteldiertje van aai poesje aai. God is goed voor je! Het gaat erom dat je oprecht bezig om Zijn 10 geboden na te leven. Ik zeg zoveel mogelijk! Accepteer dat je een mens met gebreken bent. Onbewust verlang je dat namelijk ook van God. En God doet dit ook. Hij heeft je geschapen en dus zal Hij ook weten dat je onvolmaaktheden hebt. God oordeeld op hetgeen je met een oprecht hart deed. Hij oordeeld niet zozeer op je fouten die helaas maakte. Hij veroordeeld wel je fouten die je moedwillig deed. dat is toch rechtvaardig? En zo zal Hij je ook een schouderklopje geven voor elke stap die je probeert te zetten om iets ten goede te laten komen. Dat doe je toch ook bij een kind? Die ransel je ook niet af als ie na zijn eerste stapje valt. Dan zeg je ook: Goed zo! We proberen het nog eens een keertje.Want het kan zijn dat er periodes zijn waarin óf God Zich iets terugtrekt om Zijn kind te beproeven(...)
Ook dit kan ik maar moeilijk begrijpen.
Ik ben bang voor God, bang dat alles wat er gebeurt Zijn gerechtvaardige straf is voor mij.
Door dit soort teksten vind ik God eigenlijk alleen maar 'enger' worden.
Ook hierweer door je zwart-wit denken trek je de zin uit zijn verband. Het verdient dan ook even een kanttekening zodat je dit beter begrijpt. Vooral als je depressief bent, ben je moeilijk in staat om de juiste kern er in te zien. God trekt zich niet zozeer terug maar wil je soms ook alleen laten lopen. Hij blijft in je schaduw en zal je helpen op het moment dat het je werkelijk niet lukt. Denk eens aan autorijden. De eerste keren grijpt de instructeur vaker in. Later past hij dit aan en laat op die manier jouw de gelegenheid het te leren. tenslotte moet je later ook alleen de auto besturen. zo gaat het ook met God. In het begin is Hij er regelmatig gevoelsmatig erbij. Tot het moment dat je de situatie zelf redelijk kunt beheersen. Hij is dan niet ver van je vandaan echter hij verleend je de ruimte om ook zelf te ontwikkelen.
Misschien interpreteer ik het verkeerd, maar als ik Hebreeën 12:6 lees, komt God op mij erg wreed over
Ik vermoed dat het meer in de zin van vermaningen moet zien. Het staat er inderdaad wat wreed. Maar we hebben allemaal op zijn tijd vermaningen nodig. Neem als voorbeeld: je mag niet door rood fietsen. Je doet dit toch dus je krijgt een vermaning(geldboete) Dat is nodig omdat je een overtreding maakte die schadelijke gevolgen kon hebben.
Nee, ik ervaar God niet in mijn leven, behalve misschien als straffer.
Aan de andere kant verlang ik wel ontzettend naar Zijn aanwezigheid in mijn leven, maar dan graag als liefdevolle God en niet als boze God
Zo'n boze God zou de angst die ik voel alleen nog maar doen groeien
Je zwart-wit laat je nu zien dat God een boeman is. Is ie niet! Leer af dat zwart-wit denken. Neem eens aan dat er altijd twee zaken zijn. Je kan niet 1 zaak hebben. Of lief of kwaad. Het is allebei. Zo zit je zelf ook in elkaar. Je hebt een goed en een kwade kant. Jij beslist welke kant het steeds wordt. Op dit moment laat je door je moedeloosheid de kwade kant het winnen. Dit versterkt bij jouw dan het idee dat alles ook werkelijk kwaad is. Notting. Ook wil ik nog even zeggen dat je van God niet moet verlangen dat ie je veranderd. als jij niet wil veranderen dan zal God dit ook niet zo gauw willen doen. duidelijker gezegt. Blijf je volharden in het negeren en nee zeggen dan zal God je uiteindelijk ook laten gaan. Laten we hier ook redelijk in zijn.Wat ikzelf me altijd weer moet en wil realiseren wanneer ik de bijbelse boodschap op me in laat werken, is dat ik met mijn ervaringen, mijn werken, ja zelfs mijn liefde voor God niet dichter bij Hem kom. Het is enkel dankzij de genade in Jezus Christus dat Hij zo af en toe wat van Zijn aanwezigheid in mijn leven laat merken.
Dit vind ik ook moeilijk te begrijpen.
Ik heb altijd het gevoel dat ik veel moeite moet doen om volmaakt te zijn, in mijn ogen, maar ook in die van God.
Precies.. Ik moet moet moet moeite doen. Perfectionisme. Accepteer dat God jouw echte ik wil zien. Dus een complete bloemenkind! Ik maak zo dit stukje nog even af.. moet eten:-) Hehe... anders werd de vrouw boos op me.
ik brei er nu even op voort. Ik kan het van twee kanten deze zin zien. Niet kwaad worden op me. Of je wilt het werkelijk niet. Ik moet moeite doen(zucht en nog eens zucht idee) of door je angst en zwart-wit denken word je alleen al zo moe dat je geen vut meer hebt om er tegen in te gaan. Ga om te beginnen eens meer accepteren dat je niet volmaakt kan zijn. Leer dat nee in een ja ombuigen. Daar word je leven makkelijker van.
Verder heb ik er nu nog niet zoveel meer aan toevoegen. Anders zou ik beter bij de ns kunnen gaan werken....Herhaling.. de volgende trein enz.. hahaha
Kortom zorg dat je afleiding gaat krijgen. Een activiteit die je eventjes uit je omgeving weg haald waardoor je je gedachten even stil kan zetten. Dat was bij mij namelijk ook een probleem. Ik zat de hele dag alleen op de vrachtwagen en daardoor kregen die depressieve gedachte de gelegenheid om mij te beinvloeden. De momenten dat mijn vrouw meereed op de vrachtwagen waren van die juiste oplossingen dat ik veel minder nadacht over zaken die me de put inkregen.
Groetjes,
Fly29
Het zal hier en daar wel een hard stukje kunnen zijn. Dat spijt me. die opstelling heeft tot op heden wel voor mij de oplossing gebracht om het leven weer aan te durven.
) die mij naar de psygiater dreef. Ik kon het ook niet uit mezelf. En dat neem ik je ook niet kwalijk. Daarom zou ik bijna denken aan je vriend of die niet samen met jouw de eerste stap wil zetten. Ik ben weliswaar alleen gegaan na veel aandringen, ik vind het echt niet erg als je aan het handje van je vriend de eerste afspraak gaat maken. Je zit in dat rondje zonder eind. Iemand moet nu dat rondje kapot knippen. eerder zul jij niet veranderen. Vanuit jezelf is dat namelijk bijna onmogelijk. Niet erg hoopvol berichtje dit keer. Het punt is namelijk, had ik ook, je weet precies waar je zoeken moet alleen de daadkracht ontbreekt je. Geeft niet. Zaak is dat je nu een dierbare neemd, een iemand wie je vrijwel kunt vertrouwen, jouw op sleeptouw neemt om hulp te gaan zoeken.
