Waarom doe ik het dan? Misschien om mijn 'gal' te spuwen, en om te laten zien hoe diep mensen kunnen zinken. Om hoe christenen zich tegenover hun broeders en zusters kunnen gedragen alsof ze in oorlog zijn.
Al jaren wonen wij tegenover een kerk, en hebben mijn broertjes en ik een reformatorische basisschool bezocht waarop ook mensen uit die kerk zaten.
Nu wil het volgende, als sinds wij jong zijn gaan wij heel af en toe naar die kerk. Het is een Gereformeerde Gemeente in Hersteld verband (of zoiets). Donkere kleding, sombere preken, langzaam zingen. Maar dat zijn de uiterlijkheden. Maar, als wij daar af en toe kwamen, werden we aangestaard, mijn moeder droeg ooit een lila hoed, en wij (broertje+ik) werden de volgende dag getreiterd omdat mijn moeder een gekleurde hoed op had.
Auto's van mensen uit die kerk word lukraak geparkeerd, ook bij school. Het gaat zelfs zo ver dat de veiligheid van kinderen in het geding komt.
Er word geroddeld, afschuwelijk. Alles wat je doet, als ik met een broek buiten liep, werden we er op aan gekeken, als we op zondag in de avond buiten speelden, werden we nog bozer aangekeken. Maargoed, dat was een aantal jaar terug.
Nu heb ik nog een broertje van 8 (nakomertje
) en die mag soms buitenspelen. Mijn moeder kerkt er nog steeds heel af en toe, mijn vader gaat helemaal niet meer naar de kerk. Alsof dat nog niet zwaar genoeg is voor ons eigen gezin word mijn broertje er door vriendjes op aangesporken. Alsof jongetjes van 8 dat zien?! Wat bezielt die ouders om het daar over te hebben in het bijzijn van kinderen.
Op de een of andere manier raakt me dit heel diep. Die hypocrisie (gospel=afschuwelijk, broeken ook, maar zelf luisteren ze radio 538, vloeken ze, en roddelen ze. Ze moeten heel langzaam zingen, maar de diakenen zorgen zelf dus voor onveilige situaties, kinderen pesten op school, maar als je de ouders erop aansprak was het niet waar, als iemand van buiten die kerk zwanger raakte voor het huwelijk wist de hele kerk het binnen no time, maar als de dochter van een diaken zwanger raakt word het doogezwegen, ga zo maar door), en het gevoel, dit zijn toch kinderen van God? Waarom doen ze dan zo? Waarom doen ze andere mensen dan zo ontzettend veel pijn?!
Misschien zijn het retorische vragen, maar ik kan wel huilen als ik dit zie. Ze willen niet aangesproken worden op hun gedrag. Maar wat doen ze zelf ondertussen? Sorry voor deze warrige post!
En even tussen haakjes, wij kerken er bijna nooit, ik sowieso niet meer, wij hebben onze 'eigen' kerk.
