Als ik me niet vergis, is
dhr. van der Tang een aangemeld lid van dit forum (hoewel hij hier nog niet gepost heeft). Hij is een bekende in de softwarewereld, dus weet hij ook goed hoe de internetwereld eruitziet.
Dat in zijn kerkverband het internetten buiten het zakelijk gebruik om censurabel is en dat hij vanuit die visie posten op Refoweb afkeurt, kan ik begrijpen, alhoewel ik daar zelf anders over denk.
Hij geeft wel aan dat zo'n verbod kennelijk jongeren (ook uit zijn kerkverband) er niet van weerhoudt om prive over het internet te surfen. Hij is er zich dus ook van bewust dat een kerkelijk verbod niet waterdicht is. Bovendien erkent hij dat Refoweb in een bepaalde behoefte voorziet. Vervolgens beperkt hij zich tot het uiten van bezwaren over Refoweb. Het alternatief dat hij aandraagt is om zich geheel van internet en Refoweb af te keren en op zoek te gaan naar
"de vaders in het geloof en de moeders in Israël die vanuit eigen ondervinding met hun kinderen de grote vragen van de eeuwigheid kunnen bespreken", waarvan hij zich trouwens afvraagt waar die nog zijn.
Ik denk dat hij hier wel een kern van de nood in de gereformeerde gezindte te pakken heeft: het ontbreken van het gesprek tussen ouders/ambtsdragers en kinderen over zaken die de eeuwigheid aangaan in een wereld die vergeven is van allerlei onheilige en goddeloze zaken. En laten we wel zijn, die wereld zit overal: in de gezinnnen en ook op internet, ja ook op Refoweb.
Die kritiek op Refoweb kan ik begrijpen, omdat Refoweb een soort marktplein is waar allerlei mensen uit de wereld met elkaar in gesprek komen (hoewel er ook plekken zijn op dit forum, waar alleen mensen die de 12 artikelen onderschrijven mogen posten). Gesprekken die ze thuis en in de kerk blijkbaar niet of minder goed kunnen voeren (ik ben me er van bewust dat ik hier generaliseer). Waarom is dat zo? Ik vind het jammer dat dhr. van der Tang daarover niet verder schrijft in zijn stukje, want dat vind ik namelijk het kernprobleem. Waarom gaan jongeren anoniem vragen stellen op een internetforum over het geloof? Is het niet omdat ze die vragen blijkbaar niet thuis of in de kerk durven stellen? En waarom durven ze dit niet? Is er angst aan de kant van de jongeren? Zo ja, is er dan wel voldoende bewogenheid met deze jongeren, om deze vragen met een liefdevol hart te kunnen antwoorden, zodat men een wegwijzer kan zijn naar de Zaligmaker, nl. Jezus Christus? Of is er onmacht/onkunde/onwil aan de kant van de ouders en ambtsdragers? Deze vragen zijn heel wezenlijk voor de reformatorische subcultuur en dienen mijns inziens onder ogen gezien te worden. Dat zijn vragen die veel belangrijker zijn dan de vraag of je wel of niet mag refowebben. Want het zijn vragen die neerkomen op de vraag of de gereformeerde gezindte nog wel overlevingskansen heeft, als men het Woord niet meer doorgeeft aan volgende generaties.
Mede vanwege deze vragen ben ik hier lid en later moderator op Refoweb geworden. Omdat ik nood zie bij jongeren, vragen over het geloof, vragen naar God. Daar probeer ik met al mijn beperkingen een antwoord op te geven in de discussies, waarbij ik me bewust ben van mijn tekorten. En ik zie ook dat er (m.u.v. bijvoorbeeld de predikanten in de vragenrubriek) weinig door "vaders en moeders in het geloof" met jongeren in gesprek wordt gegaan over de zaken die er echt toe doen. Daarom zou ik er blij mee zijn als dhr. van der Tang zijn postcount, die nu nog op 0 staat, wat op zou voeren.
Laat de woorden van mijn mond en de overdenking van mijn hart welgevallig zijn voor Uw aangezicht, HEERE, mijn rots en mijn Verlosser! (Ps. 19:15)
