Werken in de zorg...

[Gerdien B.]

nee, niet bepaald

was ook niet serieus bedoeld
Al was hij achteraf wel blij met mij, want ik heb nog van alles voor hem geregeld wat een grote big smile opleverd!

[PeterK]

Ik werk nu in het St. Antonius Ziekenhuis in Nieuwegein op de ICT-afdeling. Iemand anders die daar ook werkt?

[tweetietwee]

Ik werk nu in het St. Antonius Ziekenhuis in Nieuwegein op de ICT-afdeling. Iemand anders die daar ook werkt?

ICT met die afdeling heb ik altijd ruzie

maar zit sinds kort niet meer in het antonius...

[PeterK]

ken je mensen persoonlijk van de ict-afdeling?

[Acire]

Vandaag hoorde ik tijdens het ochtendoverleg (dan komen alle groepsleiders die dan werken ff bij elkaar) dat de moeder van een jongen van de buurgroep vandaag euthanasie ging plegen.
Die jongen had gister in paniek gebeld, zijn moeder liep gewoon nog door de kamer, terwijl ze vandaag dood zou gaan. Hij snapte er helemaal nix meer van. (Hij is autistisch met ADHD).
Ik schrok echt van de situatie; kben nog nooit eerder met euthanasie in aanraking geweest. En ik kan me zo goed voorstellen dat die jongen helemaal in paniek is. Ik als gewoon mens kan het al niet bevatten en ik zou ook in paniek raken, hoe moet het voor hem zijn?

Gelijk daarna vertelde een andere groepsleider dat een jongen van hun groep vertelde dat hij demoon in zich heeft, en dat ie daar last van heeft. Daar deden ze een beetje lacherig over

Direkt na dit overleg hadden we weer afdelingsvergadering, maar kben eerst naar de wc te gaan om te bidden en tijdens de vergadering heb ik ook nog gebedjes zitten schrijven. Hoe moet ik hiermee omgaan? Mijn hart breekt als ik het hoor! Ze hebben allemaal Jezus zo ontzettend nodig, hoe breng ik dat over? Hoe 'verwerk' ik zulke dingen?

[MissF]

Vandaag hoorde ik tijdens het ochtendoverleg (dan komen alle groepsleiders die dan werken ff bij elkaar) dat de moeder van een jongen van de buurgroep vandaag euthanasie ging plegen.
Die jongen had gister in paniek gebeld, zijn moeder liep gewoon nog door de kamer, terwijl ze vandaag dood zou gaan. Hij snapte er helemaal nix meer van. (Hij is autistisch met ADHD).
Ik schrok echt van de situatie; kben nog nooit eerder met euthanasie in aanraking geweest. En ik kan me zo goed voorstellen dat die jongen helemaal in paniek is. Ik als gewoon mens kan het al niet bevatten en ik zou ook in paniek raken, hoe moet het voor hem zijn?

Gelijk daarna vertelde een andere groepsleider dat een jongen van hun groep vertelde dat hij demoon in zich heeft, en dat ie daar last van heeft. Daar deden ze een beetje lacherig over

Direkt na dit overleg hadden we weer afdelingsvergadering, maar kben eerst naar de wc te gaan om te bidden en tijdens de vergadering heb ik ook nog gebedjes zitten schrijven. Hoe moet ik hiermee omgaan? Mijn hart breekt als ik het hoor! Ze hebben allemaal Jezus zo ontzettend nodig, hoe breng ik dat over? Hoe 'verwerk' ik zulke dingen?

Pff wat rot Acire!!
Moeilijk he, als christen werken in een openbare instelling.
Ik merk het zelf nu ook echt. Het vloeken enzo, ik vind het soms best lastig om mee om te gaan. Want ik kan wel blijven zeggen dat ik het rot vind, maar dat heeft gewoon geen zin bij die jongeren.

En dan wat jj beschrijft, het gaat zo in tegen ons christenzijn.
Weetje wat ik wel belangrijk vond, wat iemand tegen me zei op school:
'Al kun je niet helemaal christen zijn zoals je op school enzo kunt zijn, het is niet erg. Het is al voldoende als er in ieder geval een christen rondloopt daar. En al mag je niet met woorden evangeliseren, met je houding kun je ook ontzettend veel, en zo is er weer een lichtje van God dat in zo'n instelling rondloopt.'

Heel veel sterkte meid!!

[liefie]

Vandaag wordt er op mijn nieuwe werk ook euthanasie gedaan bij een man. kreeg kippevel toen ik het hoorde en ben blij dat ik vandaag niet hoef te werken!!!

heb er een heel gesprek over gehad met mijn aller beste vriendin en collega hoe we er ons over voelen enz enz dat luchte heel erg op en heb er een heel lang gesprek over gehad met mijn ma die hoofdverpleegkundige is die zegt ook als je er niet aan mee wil werken kunnen ze je dat niet verplichten mijn ma is er ook echt tegen.
Wie zijn wij om over leven en dood te oordelen

[MissF]

Aan de ene kant is dat idd zo.
Maar aan de andere kant zijn er zoveel schrijnende gevallen die gewoon wachten tot ze dood gaan.
Een jonge kerel, pas getrouwd, zijn vrouw net 2 maandjes zwanger, kreeg 5 weken geleden te horen dat hij 50 % op alvleesklierkanker had. Ze hadden aan allerlei ziektes, geen dodelijke, gedacht, maar dit nooit.
Hij kan niet meer behandeld worden, zal binnen 2 weken, naar menselijke maatstaven, sterven....

Als zo iemand om euthanasie zou vragen....tja, mijn geloof houdt me tegen, maar mijn aardse IK zegt 'misschien is het wel het snelste en beste'

Maar het blijft een moeilijk onderwerp, als je werkt in een openbare instelling als christen zijnde! Hmm...kga dr in religie eens een nieuw topic over openen

[Marcos]

Vandaag hoorde ik tijdens het ochtendoverleg (dan komen alle groepsleiders die dan werken ff bij elkaar) dat de moeder van een jongen van de buurgroep vandaag euthanasie ging plegen.
Die jongen had gister in paniek gebeld, zijn moeder liep gewoon nog door de kamer, terwijl ze vandaag dood zou gaan. Hij snapte er helemaal nix meer van. (Hij is autistisch met ADHD).
Ik schrok echt van de situatie; kben nog nooit eerder met euthanasie in aanraking geweest. En ik kan me zo goed voorstellen dat die jongen helemaal in paniek is. Ik als gewoon mens kan het al niet bevatten en ik zou ook in paniek raken, hoe moet het voor hem zijn?

Gelijk daarna vertelde een andere groepsleider dat een jongen van hun groep vertelde dat hij demoon in zich heeft, en dat ie daar last van heeft. Daar deden ze een beetje lacherig over

Direkt na dit overleg hadden we weer afdelingsvergadering, maar kben eerst naar de wc te gaan om te bidden en tijdens de vergadering heb ik ook nog gebedjes zitten schrijven. Hoe moet ik hiermee omgaan? Mijn hart breekt als ik het hoor! Ze hebben allemaal Jezus zo ontzettend nodig, hoe breng ik dat over? Hoe 'verwerk' ik zulke dingen?

Wat moeilijk voor je Acire. Ik vind het een vreselijk en tegennatuurlijk iets dat iemand euthanasie laat plegen. Begrijpelijk dat zo'n jongen helemaal in paniek is. Aan je collega's heb je zo te merken ook niet zoveel. Ze zullen je ws. nooit écht begrijpen. Net als bij die jongen met die demonen. Ze weten dan volgens mij gewoon niet wat ze ermee aanmoeten. En jij hebt die jongen niet op jouw groep?
Uit ervaring weet ik dat bidden een heel sterk wapen is. Ook al kan het niet met die jongen zelf, dat hoeft ook niet. God is sterker dan demonen, want het bestaan daarvan moeten we niet veronachtzamen en Hij kan hem daar zeker van bevrijden

Ik heb zelf te maken gehad met een euthanasievraag van een patient. Ik heb er voor gebeden, het gewoon in Gods handen gelegd. De dag dat het zou gebeuren moest ik werken, ook toen veel gebeden. Op het moment dat het 'medicijn' boven gebracht werd (uurtje voor het uitgekozen moment) overleed de vrouw een natuurlijke dood. Dat was echt heeel mooi.
Ik weet niet natuurlijk naar wie je toe kunt gaan, bij wie je écht je verhaal kwijt kunt, iemand die je echt begrijpt. Maar fijn dat je de weg naar boven kent!

Dit is een van de schaduwzijden van een openbare (zorg)instelling, dat zal je in een christelijke instelling niet tegenkomen. Echter daar spelen weer heel andere dingen en ik heb dus meegemaakt dat mijn collega's naar mij toekwamen om te vragen of ik naar een vrouw wilde gaan die ook allerlei stemmen hoorde. Ze wisten me toch te vinden, ze weten hoe je over bepaalde dingen denkt en je kunt zo de mensen enorm tot hulp/steun zijn!

Veel sterkte

[ogbi]

Ik sluit even achteraan. Ik werk als laatste-jaars (differentiatie psychiatrie) in de opname kliniek in Tiel. Ik heb met mijn religieuze vrienden en vriendin ook gesprekken gehad over euthanasie (en abortus provocatus aan de andere kant). Ik vind het zelf ook erg moeilijk om aan een euthanasie mee te werken, keur het in sommige gevallen af en sommige gun ik een snelle pijnloze dood. Daarmee om te gaan roept erg veel vragen op bij mijzelf en daar heb ik ook veel gesprekken over. Aan de andere kant echter. We hadden op de afdeling een patiente, fors psychotisch met flink decorum verlies, zwanger... Vader onbekend maar naar alle waarschijnlijkheid een evenzo psychotische man met minstens evenzoveel decorumverlies. Ik vrees voor de toekomst van dit kind en ben van mening dat dit leventje zeer waarschijnlijk een van ellende en drama is. Dit had voorkomen kunnen worden, is dit onze verantwoordelijkheid of leggen we die bij 2 middels RM opgenomen ouders? Voor mij evenzo moeilijke materie als het euthanasie verhaal.
Enfin, leuk initiatief dit forum, krijg veel inzichten

[Maaike]

Jow!!

Ik moet een artikel schrijven over de relatie tussen Gods Woord, geloof en identiteit binnen de verpleegkundige professie, en dat weer in relatie met voorbeelden uit de bijbel, bijv. de gelijkenis van de barmhartige Samaritaan...wie kan mij helpen, ik snap er niks van!

[Daphne]

Jow!!

Ik moet een artikel schrijven over de relatie tussen Gods Woord, geloof en identiteit binnen de verpleegkundige professie, en dat weer in relatie met voorbeelden uit de bijbel, bijv. de gelijkenis van de barmhartige Samaritaan...wie kan mij helpen, ik snap er niks van!

hmmm, ik denk dat het ingewikkelder klinkt dan het is... Ik denk, dat je moet beschrijven hoe Gods Woord, je persoonlijke geloof en de identiteit (van jezelf of de instelling kan ik er niet uit opmaken) binnen de verpleegkunde samenhangen. Ik weet niet of dit artikel persoonlijk moet zijn, dus hoe JIJ ermee omgaat of dat je het in algemeen verband moet zien, maar dat algemene lijkt me in deze opdracht erg lastig. Succes!

[mw]

zo jij krijgt gelijk flinke opdrachten zeg.

[Maaike]

En als dit dan alles was...nee, dit is slechts 1/10e van de opdracht, en daarnaast heb ik nog 2 van zulke opdrachten...

[linde]

Wie wat worden wil... succes maaikje!

Mn stage is behoorlijk pittig maar wel echt een uitdaging!! Ondanks mn AGZ keus is de GGZ me echt meegevallen, khad niet gedacht dat ik het leuk zou vinden! Mn stageplaats is nog een week van te voren wat anders geworden. Ik loop nu op acute/24-uurs opnameafdeling stage.
Krijg al veel verantwoordelijkheden en dat is echt heel erg leuk!!!
In t begin wel echt wennen aan de problematiek!
Hoe bevalt het de rest van de werkenden/stagelopers?