God en emoties...

[Klaas]

Wezenskenmerk.

Klaas

[Gershwin]

Wezenskenmerk en emotie

[Elsa]

Misschien moeten we hier eens over nadenken:
Calvijn schrijft in zijn Institutie (verkorte weergave door Dr. B. Wielenga, hfdst.6.9, blz. 9) Wij moeten echter wel opmerken, dat de kennis van God niet bestaat in ijdele bespiegeling der hersenen, maar dat zij wortelschieten moet in de harten. De deugden Gods leren wij kennen uit hare kracht, die wij in ons gevoelen en uit de weldaden, die wij ontvangen. Wij mogen niet met vermetele nieuwsgierigheid het wezen Gods naspeuren. Gods wezen moet eerder aangebeden, dan angstvallig onderzocht worden. (....)
Zo leert Augustinus, dat wij, aangezien wij God niet kunnen begrijpen, en als het ware onder Zijn grootheid zouden bezwijken, temeer naar zijn werken behoren te zien, opdat wij door Zijn goedheid vervrolijkt mogen worden.

[lorit]

Wij hadden het de afgelopen week met catechisatie over afgoden.
We kwamen er uiteindelijk op dat het in je gedachten een beeld van God vormen, ook afgodendienst is. God wil niet afgebeeld worden, zelfs niet in onze gedachten.
Aan de andere kant is dat best moeilijk, (vind ik). Nadenken over God en een beeld van Hem vormen kunnen volgens mij niet zonder elkaar.

Wat Elsa ook dmv citaten op merkte is dat kennis van God niet alleen maar verstandskennis moet zijn, maar vooral ook geestelijke of geloofskennis.

Toch had ik tot voor deze week niet het idee dat nadenken over God kan leiden tot afgodendienst. Bij afgodendienst moest ik altijd denken aan van die gouden beelden zoals kalveren.
Misschien dat ik hiermee een beetje buiten het bereik van het onderwerp kom, maar ik denk dat je, ook als je nadenkt over emoties van God, moet uitkijken dat het geen afgodsdienst is. Maar waar nu dei grens ligt??

[Klaas]

Ik denk dat iedereen een bepaald godsbeeld heeft. Dara ontkom je gewoon niet aan. Je kunt dat afkeuren, maar dat is de grootste onzin die er is. De bijbel zelf tekent ons notabene een bepaald beeld van God.

Waar het verbod op het afbeelden van God inbeeld komt is de waarde die we hechten aan onze godsbeelden. Het zijn onze godsbeelden; we moeten ze niet verwarren met God zelf. Het verschil met 'echte' beelden is dat deze God vastleggen. Ons godsbeeld is niet tastbaar en ligt in die zin niet vast. Als we God afbeelden dan is dat wel tastbaar en overschrijdt het het persoonlijke. Ons beeld kan dan richting-gevend worden voor anderen. En juist daarin schuilen grote gevaren.

Klaas