Ik weet een beter gedicht over wat men leegte wil noemen (dat klinkt arrogant, maar als je mij een beetje kent, moet je maar even glimlachen hoor).
Als ik een gedicht over leegte (wat men er dan ook mee bedoeld) zou moeten maken, zou ik hem NIET maken.
HET IS (volgens mij) ZELFS VERWERPELIJK EEN GEDICHT OVER DE 'LEEGTE' TE MAKEN!
Men probeert met het woordje iets te doorgronden wat in feite niet te doorgronden is, zegt dan: 'kijk eens wat ik kan?' en raaskalt verder in het luchtle.. euh.. raaskalt verder in een dwaze, eerzuchtige overmoed.
Het woord 'leegte' schept illusies. Het woord is een leugen. En wie het durft op te nemen voor het woord 'leegte' is lucht voor mij.