Een goede en voor velen herkenbare vraag, denk ik.
Ik herken het in ieder geval wel. Als je een tijdje meedraait in kerkelijk Nederland dan ken je al redelijk snel het klappen van de zweep. Ik denk dat dat zeker in de reformatorische gezindte ook sterk geldt. Hoe je het ook wendt of keert, elke preek heeft eigenlijk dezelfde boodschap nl. 'Bekeert U!' Per kerkgenootschap zal de verpakking en verwoording nog wat verschillen, maar daar komt het vaak wel op neer. Geen wonder dat je het dan op een gegeven ogenblil wel 'weet'.
Als ik het andere onderwerp over wat je leert van de preek doorlees dan denk ik ook telkens 'Was dat dan nieuw voor je?'. Voor ons is dit de reden geweest om het 'elders' te zoeken. We gingen eerst af en toe naar een andere gemeente en nu (bijna) alleen nog maar. Je vraag of dat goed is is ook wel mijn vraag. Wij zijn er in ieder geval nog niet uit. Ik denk dat het heel moeilijk is om richtlijnen te geven t.a.v. het afscheid nemen van een gemeente en het zoeken van een andere. De situatie zoals wij die kennen bestond in de tijd van de bijbel nog niet. Als mensen dan ook zeggen dat je alleen mag vertrekken als er in je kerk een dwaalleer wordt verkondigt kan ik daar weinig mee. Het is een menselijk criterium en ik zie niet in hoe dat algemeen geldend zou kunnen zijn.
Natuurlijk is er de gedachte dat God je op een bepaalde plaats gesteld heeft. Maar in hoeverre kun je daar blind op varen? Volgt uit je geboorte of een vroegere keuze automatisch dat God je daar wil gebruiken? Ik betwijfel het. God wilde Abraham ook heel ergens anders gebruiken...
Wat in ieder geval belangrijk is is dat je luistert naar Gods stem. Het gaat erom wat Hij wil. Als je in alle eerlijkheid meent dat God je wil gebruiken binnen je huidige gemeente dan dien je te blijven. Meen je dat God je elders wil gebruiken dan heb je m.i. ook de vrijheid om te vertrekken. God is niet gebonden aan menselijke structuren, laat staan aan menselijke hersenspinselen.
Klaas
