Wat is een depressie?

[Napoleon]

En begrijpen, ik heb niet het gevoel alsof iemand me begrijpt. Ik begrijp mezelf niet eens, hoe kan een ander mij dan begrijpen? Dit is geen 'noodkreet' zie het als een verwijt. Richting mezelf uiteraard.

Maar iemand hoeft je niet eens per se te begrijpen, om je te helpen jezelf te begrijpen, volgens mij. gesprekken met anderen hebben mij tenminste aardig geholpen mezelf een beetje in kaart te brengen (vaak zonder dat ze het zelf wisten, volgens mij).

[Daphne]

Wat ik zo erg vind (ja, ooit heb ik gesprekken gehad, maar ik drijf die mensen tot pure wanhoop door niet op te komen dagen, of na drie gesprekken dag te zeggen) is dat ze alleen maar hmhm kunnen zeggen, en je uiteindelijk nog geen steek verder helpen.

Maargoed. Ik ben miss ongeduld.

Met hmhm kan een therapeut ook de bedoeling hebben je zelf na te laten denken. Een therapeut zal zelf ook van die gelegenheid gebruik willen maken om te bedenken wat hij kan zeggen om jou te helpen. Het gaat er bij gesprekken en therapieën ook om, dat je jezelf leert begrijpen en zelf inzicht leert krijgen in je problemen en hoe je daarmee om moet gaan.
Er zijn tig methodes/therapieën. Voordat je gesprekken aanvraagt zou ik dan ook eerst informatie zoeken over deze soorten zodat je zelf kunt bekijken welke daarvan het beste bij je past. Dan kan je ook op zoek naar een passende psycholoog/therapeut.

[L'être extraterrestre]

Iemand die me medelijdend aankijkt en een aantekening maakt kan wat mij betreft op het dak gaan zitten.

Ieder mens is anders, maar wat ik tot nu toe heb gemerkt bij mezelf, is dat ik liever heb dat iemand me gewoon de waarheid verteld dan dat ik maar moet raden wat iemand denkt. Dat doe ik namelijk heel snel, en dat is niet positief.

[André]

Maar dan hoe???

Door je klachten serieus te nemen en er geen boodschap aan hebben wat anderen wel niet zullen denken.
Het is jou leven en jij wilt een 'beter' leven, daar gaat het om, toch?
(misschien heb ik makkelijk praten omdat ik wel 3 keer een kwartaal gelogeerd heb op een herstellingsoord/paaz enzo)

[André]

Veel mensen die kiezen voor het therapeutenvak weten wat het is om problemen te hebben, dat kan ik je verzekeren.

Klopt, ik schat dat de helft van deze beroepsgroep zelf ook problemen heeft of gehad.

[MrSokkie]

Iemand die me medelijdend aankijkt en een aantekening maakt kan wat mij betreft op het dak gaan zitten.

Lijkt mij ook, maar een beetje therapeut/psycholoog zal wel meer doen dan dat. Maar goed, het is natuurlijk niet zo dat een psycholoog jouw problemen voor je oplost, hij/zij kan je hooguit de gereedschappen aangeven en je een beetje een bepaalde kant opsturen.

Ieder mens is anders, maar wat ik tot nu toe heb gemerkt bij mezelf, is dat ik liever heb dat iemand me gewoon de waarheid verteld dan dat ik maar moet raden wat iemand denkt. Dat doe ik namelijk heel snel, en dat is niet positief.

Op zich een hele goede houding. Je hoeft niet voor andere mensen te denken (zeker niet als je depressief bent), mensen kunnen best zelf denken. Je kunt natuurlijk ook gewoon vragen wat iemand denkt?

[windekind]

Iemand die me medelijdend aankijkt en een aantekening maakt kan wat mij betreft op het dak gaan zitten.

;-)

Logisch. Niemand zit te wachten op medelijden. Maar er zijn ook genoeg therapeuten die extreem direct zijn, en van wie je zou hopen dat ze wat meelevender waren. Je kunt bij de instelling waar je behandeld wordt gewoon vragen om een therapeut die zegt waar je aan toe bent.
En je hebt te allen tijde het recht je dossier in te zien, dus als je erg veel behoefte hebt aan duidelijkheid..

[Maara]

En wat heel belangrijk is als je in therapie gaat: wees open en eerlijk over jezelf. Want dan alleen kan de therapeut of psycholoog je helemaal begrijpen en je behandelen.

Maar het enige wat ik aan die therapeut kan vertellen is wat ik jullie hier heb vertelt.
Zelfs tegen mij vriend die toch al heel veel weet en die ik vertrouw kom ik niet meer uit mijn woorden.
Ik kan zelfs voor mijzelf niet zeggen wat er precies mis is.
Goed ik zie niet altijd alles positief en ik ben, volgens mijn vriend, ook niet altijd eerlijk over mijzelf (in negatieve zin).
Maar daar schiet een therapeut toch niks mee op??

Wat ze op school zeiden is: "Kijk zelf maar of je hulp wilt en of je het nodig vindt."
Nou dan ben ik snel klaar! Geen hulp, dat is alleen maar verspilde moeite.
Als de mensen waarvan je mag verwachten dat ze profesioneel zijn niet zelf de noodzaak zien vind ik het ook niet nodig.

Het enige probleem dat ikzelf zie is dat ik dus niet uit mijn woorden kom als ik over mijn emoties ofzo moet praten.
Terwijl ik best kan zeggen wat ik denk of vind als er iets geregeld moet worden ofzo.
Soms wel eens teveel en heeft een ander moeite met mijn openheid.

En jullie hadden het over Eleos als oplossing.
Maar vanaf volgende week zit ik op kamers en kan ik dus niet meer op de computer door de weeks.
En andere hulp zoeken is toch net een drempel te veel.
Een te hoge drempel.

Ik kijk het nog wel ff een half jaartje aan.

[AikonGirl]

Ik heb met mijn dominee heel goed contact via de e-mail gehad.
Via de mail m'n gevoelens onder woorden brengen vind ik tig keer relaxder dan bij een psych.

En hij heeft mij dan ook veel beter geholpen.
Sterker nog, dankzij hem en God ben ik van m'n depressie, automutilatie en extreme vermoeidheid af.

Ik zou zeggen, e-mail je dominee!

[Maara]

Ik zou zeggen, e-mail je dominee!

Het enige probleem is dan dat ik niet wil dat mijn ouders het te weten komen.
En als ik de dominee mail kan ik het net zo goed onder het eten over de tafel roepen.
Het lastige is namelijk dat mijn vader en de dominee een en dezelfde persoon zijn...

Bedankt voor het meedenken.
Misschien heeft een ander er wel wat aan...

[AikonGirl]

Ow. Hm. Dan is het geen optie nee.

Sterkte met alles.. !

[tweetietwee]

En wat heel belangrijk is als je in therapie gaat: wees open en eerlijk over jezelf. Want dan alleen kan de therapeut of psycholoog je helemaal begrijpen en je behandelen.

Maar het enige wat ik aan die therapeut kan vertellen is wat ik jullie hier heb vertelt.
Zelfs tegen mij vriend die toch al heel veel weet en die ik vertrouw kom ik niet meer uit mijn woorden.
Ik kan zelfs voor mijzelf niet zeggen wat er precies mis is.
Goed ik zie niet altijd alles positief en ik ben, volgens mijn vriend, ook niet altijd eerlijk over mijzelf (in negatieve zin).
Maar daar schiet een therapeut toch niks mee op??

Wat ze op school zeiden is: "Kijk zelf maar of je hulp wilt en of je het nodig vindt."
Nou dan ben ik snel klaar! Geen hulp, dat is alleen maar verspilde moeite.
Als de mensen waarvan je mag verwachten dat ze profesioneel zijn niet zelf de noodzaak zien vind ik het ook niet nodig.

Het enige probleem dat ikzelf zie is dat ik dus niet uit mijn woorden kom als ik over mijn emoties ofzo moet praten.
Terwijl ik best kan zeggen wat ik denk of vind als er iets geregeld moet worden ofzo.
Soms wel eens teveel en heeft een ander moeite met mijn openheid.

En jullie hadden het over Eleos als oplossing.
Maar vanaf volgende week zit ik op kamers en kan ik dus niet meer op de computer door de weeks.
En andere hulp zoeken is toch net een drempel te veel.
Een te hoge drempel.

Ik kijk het nog wel ff een half jaartje aan.

ga je op kamers? zoek je daar een nieuwe huisarts? Of hou je je oude arts?

Ik zou echt naar de dokter gaan als ik jou was. Nee, dat is niet waar, ik zou ook gesleepd moeten worden. Maar als ik dokter was zou ik heel graag willen dat jij zou komen en dan zou ik je niet medelijdend aankijken. En als je je verhaal zoals hier verteld is het toch goed? Misschien zal die dokter wel ff doorvragen naar of je nog goed kan slapen, of je trek hebt in je eten en of je van dingen nog kan genieten. Daar weet je wel antwoorden op toch?

Succes op kamers (weer zo'n emigratie??) en veel sterkte!

tweetie

[L'être extraterrestre]

Allereerst, bij mij op school zei de contactpersoon ook. Kom maar als je behoefte hebt. Vervolgens kwam ik niet meer. Dat werkt gewoon niet.

Daarnaast, dominee mailen, echt niet. Onze dominee heeft weinig inlevingsvermogen. En sowieso is het niet iemand die ik zou vertrouwen.

Als je vader dominee is, er zijn er nog meer. Maar, ik zou ook niet aan een wildvreemde alles vertellen.

Overigens, ik moest wel een briefje hebben van mijn moeder om morgen naar maatschappelijk werk te gaan. In plaats van dat ze begrijpt dat ik dat met veel pijn en moeite vertel (ik wist echt niets anders, ik ga geen nepbriefje schrijven of nakomen) gaat ze zitten vragen waarom. Nou, mam, omdat wij altijd slaande ruzie hebben en omdat ik u niet kan uitstaan. Klinkt oook niet erg. Heb maar gezegd dat ik dat niet ging vertellen, en nu denkt ze allemaal enge dingen. Bah.

Wat een rommelige post trouwens, sorry.

[tweetietwee]

Allereerst, bij mij op school zei de contactpersoon ook. Kom maar als je behoefte hebt. Vervolgens kwam ik niet meer. Dat werkt gewoon niet.



Overigens, ik moest wel een briefje hebben van mijn moeder om morgen naar maatschappelijk werk te gaan. In plaats van dat ze begrijpt dat ik dat met veel pijn en moeite vertel (ik wist echt niets anders, ik ga geen nepbriefje schrijven of nakomen) gaat ze zitten vragen waarom. Nou, mam, omdat wij altijd slaande ruzie hebben en omdat ik u niet kan uitstaan. Klinkt oook niet erg. Heb maar gezegd dat ik dat niet ging vertellen, en nu denkt ze allemaal enge dingen. Bah.

Wat een rommelige post trouwens, sorry.

wow, wat een goede post, ik lees ademloos en kan het me helemaal inleven! Wel een beroerde situatie, wel succes bij de MW-er!
Enne.. kun je via een contactpersoon op school niet zowieso ontheffing krijgen voor de MW-er, zodat het niet via je moeder hoeft....
Of vragen of je voortaan afspraken buiten schooltijd mag...

Met wie kun je er wel goed overpraten? Anderen in je omgeving?

[L'être extraterrestre]

Dat was op mijn oude school. En die contactpersoon had ik het na een paar keer bij gezien, omdat dat het type ik-luister-en-zeg-hmhm was. Vond ik niet erg prettig. Overigens vind ik haar buiten dat wel aardig, maar ik kon het gewoon niet.

Soms kan ik trouwens wel gewoon goed met mijn moeder praten hoor, het is niet allemaal kommer en kwel, maar ik ken haar langer dan vandaag. het ene moment is ze superlief (wat ik wantrouwnd aanzie) en het volgende moment is ze woedend om iets kleins. Dus er zit altijd een maar aan een gesprek met mijn moeder.

Wat ze schreef op het absentbriefje: In verband met een gesprek in de hulpverlening kan .... Ik dacht echt, Mama, snapt u echt niet dat ik niet wil dat dit rondgebazuint word? Hoe duidelijk kan het zijn.

Overigens is dit niet de enige reden dat ik er heen ga. Ik heb nu al geen zin meer, maar goed, als ik nu niet ga, komt er nooit iets van (Ik heb ruim een half jaar ingeschreven gestaan ergens anders)