Wat is een depressie?

[Bloemenkind]

Denk je dat je zelf depressief bent?

Waarom vraag je dat, als ik vragen mag?

Omdat je schreef dat je dit topic had geopend om voor jezelf meer duidelijkheid te krijgen

Ik vind zelf ook dat ik me aanstel, nog steeds.
Dat is iets wat denk ik ook bij depressie hoort...

Ik neem mezelf, na al die zware jaren, nog steeds niet serieus.
Wie weet was alles wel anders gelopen als ik dat wèl had gedaan/zou doen...

Wat ik hiermee wil zeggen, ook al heb ik niet echt recht van spreken, is: neem jezelf wèl serieus.
Je meer dan een jaar 'zwaar down' voelen is echt geen aanstellerij.

Psychische problemen worden in deze maatschappij veel te snel als 'aanstellerij' afgedaan.
En dat door mensen die totaal niet weten waar ze het over hebben

[L'être extraterrestre]

Nu doe ik net alsof ik alleen maar down ben. Alhoewel er altijd iets in mijn achterhoofd zit, heb ik heus ook wel lol hoor. Geen depressie dus

Maar, waar heb je spijt van? Had je eerder hulp willen zoeken?

[Bloemenkind]

Een depressie kan zich op heel veel verschillende manieren manifesteren.
Mensen waren en zijn vaak verbaasd als ik vertel hoe ik me voel, omdat ze het aan de buitenkant niet kunnen zien.
Ze verwachten dat iemand die depressief is, er standaard onverzorgd en verwaarloosd bij loopt, bijv.

Net zoals velen denken dat je, als je depressief bent, helemaal nooit meer kunt lachen.
Ik moet zeggen dat ik al heel lang geen oprechte vreugde meer heb gevoeld.
Maar er zijn genoeg mensen die, ook als ze depressief zijn, momenten van vreugde kennen, momenten dat ze zich beter voelen.

Ik wil je niet aanpraten dat je een depressie hebt, dat zeker niet.
Ik hoop alleen dat je je stemming niet onderschat.

Waar ik spijt van heb?
Van zo ongeveer alles

Als ik mezelf serieus zou nemen, zou ik mezelf misschien hulp toestaan.
Want hoe kun je een probleem willen oplossen, als je niet erkent dat je een probleem hebt?
Als ik mezelf serieus zou nemen, zou ik mezelf waarschijnlijk ook minder veroordelen.
En dat alleen al zou mijn leven wat makkelijker maken denk ik

[essieee]

Even een kort antwoord...ik ben door omstandigheden ong. 3 jaar zwaar depressief geweest, ben door intensieve therapie en opname genezen.....
ER is hoop...ga er mee aan de slag!!

Succes!

[Maara]

Hoi allemaal,

Na een verhuizing (zeg gerust emigratie) is mijn broer na een half jaar in de hulpverlening terrecht gekomen.
Nu, 2,5 jaar later gaat het inmiddels al iets beter.
Met de rest van ons gezin lijkt het ook allemaal goed te gaan.
LIJKT!
Want na 1 jaar begon ik mij ook down te voelen.
Ik heb toen steun gezocht bij een klasgenoot en veel (nachtelijke ) gesprekken gehad over de telefoon.
We hebben nu 1 jaar verkering en mijn vriend wil graag dat ik hulp zoek.
Aan de mensen om mij heen laat ik niks merken.
Hier thuis zullen ze het niet geloven als ze het te horen krijgen.
Ik weet dat een schoolvriendin van mij het ook niet makkelijk heeft, maar op school zijn wij het altijd die "dikke lol" hebben.
Ik krijg dan ook vaak te horen dat je aan mij niet meer kan merken dat ik verhuisd ben.
Toch voel ik mij meestal heel rot, vaak zonder reden.
Ik heb al een paar keer mijn vriend opgebeld om afscheid te nemen, voor goed! Tot nu toe heeft hij mij er elke keer vanaf weten te houden.
Ik wil het nou ook niet meer, al zou ik graag willen dat Jezus nu terug kwam. Toch doe ik mijzelf wel eens pijn.
Ik weet dat het niet klopt met wat er in de bijbel staat.
In mei heb ik geloofsbelijdenis gedaan en ik sta er ook volkomen achter. Maar wat Jezus dan zegt, dat hij je volkomen accepteerd en dat je er mag zijn zoals je bent vind ik soms wel eens moeilijk.
Mijn gebeden om genezing en verandering lijken niet over te komen.

Mijn vriend vind wel dat ik hulp moeten zoeken terwijl ik dat zelf niet zo zie.
En zelfs als het nodig zou zijn, helpt het toch niet.
Ze zullen mij toch niet begrijpen.
Ik ga nu op kamers en weet dan zeker niet hoe ik dan hulp zou moeten zoeken. Als ik het zou doen, dan vooral omdat ik mijn vriend er anders pijn mee doe. Op de middelbare school ben ik ook al naar het steunpunt geweest maar dat heeft niet bepaald geholpen, in tegendeel.
Een bijkomend probleem is dat ik niet wil dat anderen, en al helemaal mijn ouders niet, erachter komen.

Jullie zeggen wel dat je er vanaf komt, maar ik zie dat nog niet echt in.
Aan de ene kant wil ik helemaal geen hulp (t helpt toch niet), maar aan de andere kant ook weer wel.
Maar dan hoe???
Ik moet nu van de computer af.
Spreek jullie nog wel eens.

[L'être extraterrestre]

Allereerst, mag ik vragen hoe oud je bent?

Daarnaast, zeker als je suïcidaal bent en automutileerd ben je bij een punt gekomen dat je hulp moet zoeken. Niet alleen voor jezelf zal dat beter zijn, ook voor je vriend, en voor de mensen om je heen die het wel weten.

Verder weet ik niets voor je. Ik denk aan je.

[MrSokkie]

Mijn vriend vind wel dat ik hulp moeten zoeken terwijl ik dat zelf niet zo zie. En zelfs als het nodig zou zijn, helpt het toch niet. Ze zullen mij toch niet begrijpen.

Misschien kunnen ze niet beseffen wat jij voelt, maar die mensen hebben er wel voor doorgeleerd om je te helpen. 16% van de bevolking schijnt tegenwoordig te maken te krijgen met depressie. Dat is 1 op de 6! Je hoort er bijna niet meer bij als je niet depressief geweest bent.

Ik ga nu op kamers en weet dan zeker niet hoe ik dan hulp zou moeten zoeken. Als ik het zou doen, dan vooral omdat ik mijn vriend er anders pijn mee doe. Op de middelbare school ben ik ook al naar het steunpunt geweest maar dat heeft niet bepaald geholpen, in tegendeel.
Een bijkomend probleem is dat ik niet wil dat anderen, en al helemaal mijn ouders niet, erachter komen.

Dit kun je niet alleen dragen, en dat hoeft ook helemaal niet. Het maakt mij niet uit waarom je hulp zoekt, voor jezelf of omdat je anders je vriend pijn doet, als je het maar doet!



Volgens mij kunnen we refoweb beter omdopen tot depri-web

[Daphne]

Volgens de meeste test op internet ben ik depressief. Maar ik hecht nog meer waarde aan het oordeel van mijn moeder (die me niet echt kent) dan aan zo'n test. Dat is voor mij waardeloos. Letterlijk.

Volgens een goede vriend, en psychologystudent, ben ik depressief. Ik vind alleen van niet.

Ikzelf vind, zoals ik al zei, dat ik me aanstel.

Ik heb geen depressie, ik heb dit topic ook niet voor mezelf geopend, maar om er meer over te weten te komen, omdat depressie een opkomend 'fenomeen' lijkt te zijn in onze moderne, drukke, wereld.

Ik vind dit eerlijk gezegd overkomen alsof je niet weten wilt dát je depressief bent en dus in een soort van ontkenningsfase zit. Vooral omdat je in een latere post ook schrijft dat je al een jaar lang zwaar down bent. Zelf noem je dit niet depressief, omdat je ook lol kunt maken. Tja, als ik met de twee enige vriendinnen die ik toen had, kon ik ook best wel lachen..., ook al was dat 8 van de 10 keer gemaakt.
In ieder geval veel sterkte overal mee!

[AikonGirl]

Mijn vriend vind wel dat ik hulp moeten zoeken terwijl ik dat zelf niet zo zie.
En zelfs als het nodig zou zijn, helpt het toch niet.
Ze zullen mij toch niet begrijpen.

Ja, daar was ik ook altijd bang voor.
En inderdaad, niemand van de tig psychologen begreep mij.

Allemaal tips zoals "Ga wat leuks doen!".
Yeah right, weet je wel waar je het over hebt?

Kwam altijd rotter terug, dan dat ik er heen ging.
Grmpf, wat een stelletje sufkippen waren 't.

Hm, volgens mij kan je beter gelijk een psychiater opzoeken dan psycholoog.
Maar goed, iedereen heeft weer andere ervaringen natuurlijk.

[Daphne]

Hoe komt het dat de drempel naar professionele hulp zo hoog is?

Dat schijnt één van de symptomen van depressie te zijn, de patient wil geen hulp. Dat maakt het behandelen zo lastig.

Het is ergens ook trots denk ik. Je wilt niet toegeven dat je hulp nodig hebt, en dus in zekere zin zwak bent.

Inderdaad, dat was bij mij ook het geval...

[tweetietwee]

Volgens mij kunnen we refoweb beter omdopen tot depri-web

zullen we dat maar niet doen

Maara, hie rop de site is ook de mogelijkheid om vrijblijvend en anoniem met iemand van Eleos (christelijke hulpverlening) te praten. Zij kunnen je misschien advies geven? Ik weet even niet precies hoe dat werkt, maar iemand hier vast wel

tip 2: de huisarts. Ga er gewoon heen en vertel het! Die kan je op het juiste pad zetten als het gaat om hulpverlening.

Veel sterkte! Enne... luister misschien maar naar je vriend. Die heeft vast het beste met je voor!

[Daphne]

Volgens mij kunnen we refoweb beter omdopen tot depri-web

zullen we dat maar niet doen

Maara, hie rop de site is ook de mogelijkheid om vrijblijvend en anoniem met iemand van Eleos (christelijke hulpverlening) te praten. Zij kunnen je misschien advies geven? Ik weet even niet precies hoe dat werkt, maar iemand hier vast wel

tip 2: de huisarts. Ga er gewoon heen en vertel het! Die kan je op het juiste pad zetten als het gaat om hulpverlening.

Veel sterkte! Enne... luister misschien maar naar je vriend. Die heeft vast het beste met je voor!

Ja, ik geloof dat je op woensdagavond van 8-9 met iemand van Eleos kunt chatten, maar hoe weet ik niet. De drempel is dan wel minder hoog ja!

[tweetietwee]

Je kunt je aanmelden door een mail te sturen naar eleos@refoweb.nl

en het is een chatsessie op woensdag...

[mystery]

Waar baseren jullie het op dat psychologen en andere therapeuten je niet zullen begrijpen? Ik weet dat er therapeuten zijn waarmee het niet kan klikken, maar er zijn echt psychologen en therapeuten die je wél begrijpen. Veel mensen die kiezen voor het therapeutenvak weten wat het is om problemen te hebben, dat kan ik je verzekeren. Psychologen en therapeuten móéten je juist begrijpen, tenminste dat proberen ze vaak wel. Het kan zijn dat je een 'verkeerde' treft, waarbij jij je niet op je gemak voelt, maar dan kun je vragen naar een andere therapeut.
En wat heel belangrijk is als je in therapie gaat: wees open en eerlijk over jezelf. Want dan alleen kan de therapeut of psycholoog je helemaal begrijpen en je behandelen. Therapie is hard werken: probeer gemotiveerd te zijn. Je kunt ook aangeven wat voor soort therapeut je wenst, bijvoorbeeld iemand die rustig aandoet, die niet meteen confronteerd of juist iemand die veel uitlegt/praat.
Hulp zoeken is eng, maar als je eenmaal bezig bent en merkt dat je vooruit gaat (heb wel geduld), dan krijg je er geen spijt van hoor!

[L'être extraterrestre]

Wat ik zo erg vind (ja, ooit heb ik gesprekken gehad, maar ik drijf die mensen tot pure wanhoop door niet op te komen dagen, of na drie gesprekken dag te zeggen) is dat ze alleen maar hmhm kunnen zeggen, en je uiteindelijk nog geen steek verder helpen.

Maargoed. Ik ben miss ongeduld.

En begrijpen, ik heb niet het gevoel alsof iemand me begrijpt. Ik begrijp mezelf niet eens, hoe kan een ander mij dan begrijpen? Dit is geen 'noodkreet' zie het als een verwijt. Richting mezelf uiteraard.