Worsteling met God

[Lalage]

eens denken over het bidden.... wat kan je doen?
* een psalm lezen
* als je de Engelse (of misschien een andere) taal beheerst, kan dit helpen: http://www.sacredspace.ie
* een wandeling of fietstocht maken, geniet van de natuur en kijk hoe mooi God alles gemaakt heeft

ennuh: God is inderdaad overal, ook in mensen. Leuk he.

over de lezingen van Dick van Keulen: dat is inderdaad een beetje vaag. Ik heb 't ook gedownload en dan op unzip geklikt. In dat venstertje (waar je op unzip klikt) kan je ook aangeven waar je wil dat de files komen, door op de "..." te klikken. Druk dan op Unzip, daarna ga je naar de map waar de files zijn geplaatst. Daar zie je dan een m3u-bestand wat ik niet kan openen, maar ook een mapje met .wma-bestanden erin en die kan je iig luisteren met RealPlayer.

[MrSokkie]

@ MrSokkie: je hebt gelijk, ik ben wanhopig op zoek naar houvast, dus zoek ik naar God, in de hoop dat ik op Hem kan steunen.
Aan de andere kant vraag ik me af of ik niet moet leren op mijn éigen kracht te vertrouwen.
Dus niet meer zoeken naar een 'hogere macht' buiten me, maar zoeken naar de kracht in mezelf.

Ik denk dat je een gezonde relatie met God aan moet gaan, niet eentje die uitgaat van zo'n afhankelijkheid. Misschien dat God zich nog niet aan je toont omdat je er op dit moment, vanwege je geestelijke onrust, nog niet goed mee om kunt gaan. Uiteindelijk kan je vast op hem steunen, maar je moet eerst alles proberen om je eigen zaakjes op de rails te krijgen.

Het voel nl. als zwakte om te steunen op een God.
Terwijl ik tegelijkertijd niets liever zou willen.

Dat is niet zwak, dat is het moeilijkste wat er is, de sprong uit het vliegtuig he! Ik weet niet hoe je engels is, maar via de link in mijn onderschrift kun je een praatje beluisteren wat hier precies over gaat, even zoeken naar ISmile 96: Jumping out of a perfectly good aeroplane. Het is uiteraard niet een specifiek christelijk stukje, maar misschien wel hulpzaam voor je, lijkt mij.

Op dit moment heb ik geen hulp voor mijn psychische problemen.
Ik realiseer me dat ik dit alleen niet (meer) red, iig niet lang.
Maar op dit moment ben ik nog veel te bang.

Misschien moet je daar dan mee beginnen. Misschien kun je een hoop oplossen door te praten met een psycholoog, en eventueel lichte angstremmers te nemen. Dan voorkom je dat je God alleen probeert te gebruiken als medicatie, ik vermoed dat hij zich daar niet voor leent. Hulp zoeken is een hele stap, dat begrijp ik, maar het is verre van de stap die je nu probeert te nemen. ik hoop dat je die stap wel durft te nemen.

In de duisternis die ik ervaar, heb ik overigens ook al heel wat dingen ontdekt over mezelf die ik verre van aangenaam vind.
En dat terwijl het totaal niet stil is in mij

Ik zou niet al te veel waarde hechten aan de dingen die je tot nu toe geleerd hebt. Waarschijnlijk bombardeert je geest je met allerlei beelden die helemaal niet waar zijn. De truc is precies onderscheid leren maken tussen wat "echt" is en wat door je geest verzonnen is. Maar dat onderscheid maken is moeilijk zolang je nog vastklampt aan dingen.

Dankjewel

Geen probleem hoor. Ik leef met je mee. Ik moet trouwens ook zeggen dat ik me een beetje vreemd voel jou te vertellen over het hoe en wat met God. Anderen hier kunnen dat waarschijnlijk stukken beter. Ik kan alleen vertellen wat ik denk en ik hoop dat het je toch een beetje op de goede weg helpt. Sterkte!

[hijwel]

Carl:
God leeft niet in ieder een van ons. Als je een wilekurige mens zou analiseren. Zou je uitkomen op het fijt dat we autonome mensen zijn. (mensen die zelf over hun leven willen beslissen)
God leeft pas in ons, als wij Hem daadwerkelijk binnen laten, en op de troon van ons leven een plaats geven.

(In de gnostiek werkt dat wel zo. Maar ja dat is een andere discussie.)

[Bloemenkind]

@ Marina87: eerder lukte het bidden nog wel.
Dan deed ik het ook op spontane momenten, de hele dag door.
Maar waarom dat nu niet lukt...
Misschien omdat ik, hoe gek het ook klinkt, boos ben op God.

De natuur opzoeken, dat heeft me vorig jaar veel goed gedaan.
Nu is het echter erg moeilijk voor mij om m'n huis uit te komen.
Ik zie ook geen enkele schoonheid meer in de natuur.
Ik kijk ernaar en denk: tja...

Haha, ja, dat is waar, al maakt het me niet meer zoveel uit of mensen denken dat ik aan het hallucineren ben.
Velen hebben toch al hun oordeel over me klaar

[Bloemenkind]

@ Lalage: bedankt voor je tips
Ik heb de link die je gaf eens bekeken en die ziet er mooi uit, dankjewel.

Ik vind het soms moeilijk om me voor te stellen dat God in ieder mens aanwezig is.
Maar het moeilijkste vind ik nog wel me voor te stellen dat Hij in míj aanwezig is.

Ik vraag me af hoe dat kan en hoe het dan kan dat ik Hem nog niet heb gevonden.

[Lalage]

Heej zo gek is dat niet hoor, boos zijn op God. Daar hebben juist heel veel mensen last van. Dat is ook de reden waarom er verzoening nodig is tussen God en mensen: niet omdat Hij boos is op ons, maar omdat wij boos zijn op Hem! Dus ik zou zeggen: vertel het God, dat je boos bent, schreeuw het uit, maak ruzie met Hem. Hij luistert wel hoor...

[Bloemenkind]

@ Mr. Sokkie: misschien is het zo dat God zich nog niet aan me toont omdat ik nu te afhankelijk van Hem zou zijn.
Aan de andere kant, als dat zo is, zou ik dat wel ontzettend wreed van Hem vinden.
Zou God er niet juist in moeilijke tijden moeten zijn?

Soms denk ik ook dat overgave helemaal niet zwak is, integendeel juist.
Juist voor iemand zoals ik, die eigenlijk alles zélf wil bepalen, zélf in de hand wil houden.
Maar toch... toch voelt elke vorm van hulp voor mij als zwakte, als falen.
Dus eigenlijk vind ik dat ik onafhankelijk zou moeten (kunnen) zijn van alles en iedereen, ook van God.

Ik zal eens zoeken naar het praatje waar je het over hebt.

Hmm, zou God juist niet liever willen dat je Hém als medicatie gebruikt, i.p.v. chemische medicatie?

Wat hulp betreft: ik heb al verschillende soorten hulp gehad, maar ben uiteindelijk met alles gestopt omdat ik me realiseerde dat ik nog veel te bang ben om bepaalde patronen los te laten.
En zolang ik dat nog niet durf, ben ik bang dat hulp weinig zin heeft.

Ik ben geneigd alles wat ik nu denk en voel voor waar aan te nemen.
Zeker als alles zo intens aanvoelt.
Ik kan dus geen onderscheid maken tussen wat waar is en wat niet.

Eerder lukte dat wat beter.
Maar naarmate de duisternis toeneemt, lijkt het wel alsof ik me er steeds meer mee ga vereenzelvigen.

Fijn dat je met me meeleeft.
En ik heb veel aan je reacties, ook al ben je geen christen

[Bloemenkind]

@ Lalage: fijn om dit te lezen
Ik voel me nl. heel snel schuldig, over de kleinste dingen.
Daarom doet het me goed te lezen dat het vaker voorkomt dat mensen boos zijn op God.
Maar geloof me, als God daadwerkelijk alles ziet, weet, hoort, dan weet Hij inmiddels héél erg goed dat ik boos op Hem ben...

[Lalage]

Ow ja dat weet hij ook wel En daarom is het ook niet meer zo eng om er met Hem over te praten...
Dat schuldgevoel herken ik goed, dat heb ik ook een aantal keren gehad. Op een gegeven moment dacht ik: nu heb ik het echt verknald... en ik durfde niet meer te bidden. Toen heb ik God maar een brief geschreven. Gebeden opschrijven kan trouwens sowieso erg nuttig zijn, onder andere omdat je ze dan later terug kunt lezen. Mijn gebedsschrift bevat gebeden en ook een soort van dagboekstukjes en nu zelfs lijstjes van dingen die ik nog moet doen voor onze bruiloft Zo zie je maar: er zijn heel veel manieren om contact te zoeken met God.

[Bloemenkind]

Grappig, ik herinner me nu ineens weer dat ik een paar jaar geleden regelmatig brieven aan Jezus schreef
Misschien is het een idee dat weer eens op te pakken.
Tegenwoordig uit ik me nl. het gemakkelijkst door te schrijven.

Wat ik me afvraag... als je het OT leest, is God helemaal niet zo begripvol en geduldig i.m.o.
Hebben jullie daar geen problemen mee?

[marina87]

Gelukkig denkt God niet als je boos bent: ' Hé klein nietig mensje daar op die aardbol, dimmen jij hè, als je weer nederig bent wil ik wel weer met je aan het werk'.Wat wel belangrijk is denk ik, dat je de 'middelen' moet gebruiken. Een tijd terug was ik kwaad op God, en vroeg ik Hem waarom ik nog leefde en zei kwaad: 'zo nog even kijken of U nog wat in dat Woord heb staan'. (Pakt kwaad de Bijbel). Ik sloeg um open en staat daar opeens dat je leeft voor Christus. De laatste tijd doe ik er niet zo veel aan, en heb ik er heel eerlijk gezegd geen zin in, en dan ben ik toch boos op God dat Hij niets doet.
Dat je wil dat je Gods nabijheid ervaart kan ik uit je verhaal opmaken, het lijkt zo net als een mens niets doet, God ook niets doet. Ik snap het zelf ook niet zo goed.

[marina87]

Grappig, ik herinner me nu ineens weer dat ik een paar jaar geleden regelmatig brieven aan Jezus schreef
Misschien is het een idee dat weer eens op te pakken.
Tegenwoordig uit ik me nl. het gemakkelijkst door te schrijven.

Wat ik me afvraag... als je het OT leest, is God helemaal niet zo begripvol en geduldig i.m.o.
Hebben jullie daar geen problemen mee?

Ja dat is een goed idee omdat weer op te pakken!
In het OT gaat het veel over oorlog enzo, vandaar dat ik er niet zo veel in lees, alhoewel er ook veel mooie dingen in staan. Ik ben stiekem toch meer fan van het NT.

[Lalage]

Net nog zat ik op de site van voda te snuffelen (http://voda.come2me.nl) en daar stond dat je Gods nabijheid vaak nog het best ervaart als je Hem aanbidt door te zingen. Alleen ik ben dan ook niet zo'n typ dat alleen op d'r kamer gaat staan zingen Gelukkig ga ik naar een kerk met goede muzikale begeleiding, daar ervaar ik wel vaak Gods liefde, heel gaaf

Over het oude testament: dat lijkt inderdaad soms erg lomp. En toch... staan er juist ook hele gave dingen in. Bijvoorbeeld het verhaal van Abraham: God belooft hem veel nageslacht, terwijl z'n vrouw al een jaar of 90 oud is en nog nooit een kind heeft gebaard. En toch doet God wat Hij belooft!
En dan het verhaal van Mozes, die God smeekt of Hij alsjeblieft het volk Israel wil redden. En God ontfermt zich weer over Zijn volk! Dat zie je telkens weer: het volk Israel is God ontrouw, dan lees je dingen als in Jeremia 25:

8 Daarom – dit zegt de HEER van de hemelse machten: Omdat jullie niet naar mij hebben geluisterd, 9 zal ik alle volken van het noorden met mijn dienaar, koning Nebukadnessar van Babylonië, ontbieden – spreekt de HEER. Ik stuur ze op de inwoners van dit land af en op alle omringende volken. Ik breng alle inwoners om; ze zullen afschuw en ontzetting wekken, en dit land zal voor altijd in puin liggen.

Nou daar word je niet echt vrolijk van. Maar als je dan verder leest, dan staat er in Jeremia 31:

38 De dag zal komen – spreekt de HEER – dat Jeruzalem wordt herbouwd en aan mij wordt gewijd. Dan loopt de muur weer vanaf de Chananeltoren tot aan de Hoekpoort, 39 en vanaf dat punt zal hij worden verlengd naar de Gareb, en dan een bocht naar Goa maken. 40 Hij zal om de vallei lopen waar de doden worden begraven en de as wordt uitgestrooid, en verder om alle akkers tot aan het Kidrondal. Van daar loopt hij naar de hoek van de Paardenpoort in het oosten. Heel dit gebied zal aan de HEER zijn gewijd, en Jeruzalem zal nooit meer worden afgebroken en verwoest.’

Dat had je toch niet verwacht hè! En zo gaat het telkens weer: Gods liefde blijft voor altijd, Hij is altijd trouw aan Zijn volk. Hoe zit het dan met ons? Wij zijn toch geen joden? Wel, in Genesis 12 lezen we:

1 De HEER zei tegen Abram: ‘Trek weg uit je land, verlaat je familie, verlaat ook je naaste verwanten, en ga naar het land dat ik je zal wijzen.
2 Ik zal je tot een groot volk maken,
ik zal je zegenen, ik zal je aanzien geven,
een bron van zegen zul je zijn.
3 Ik zal zegenen wie jou zegenen,
wie jou bespot, zal ik vervloeken.
Alle volken op aarde zullen wensen
gezegend te worden als jij.’

Jammer dat ze vers 3 zo vertaald hebben, bij de NBV staat wel een voetnoot: ook mogelijk is de vertaling: ‘Door jou zullen alle volken op aarde gezegend worden.’ God zegt: ‘Abraham, Ik kies jou uit. Niet omdat ik niet van die andere mensen houd, maar omdat Ik via jou en je nageslacht alle volken op aarde ga zegenen.’ Zegenen betekent in de bijbel: iemand tot zijn bestemming brengen, iemand brengen tot wie hij werkelijk is in de ogen van God. En dat was de taak van Israel: de volken tot hun bestemming brengen en kennis te laten maken met de enige ware God.

[Yael]

Ja dat is een goed idee omdat weer op te pakken!
In het OT gaat het veel over oorlog enzo, vandaar dat ik er niet zo veel in lees, alhoewel er ook veel mooie dingen in staan. Ik ben stiekem toch meer fan van het NT.

Het OT verteld de geschiedenis van het volk Israel en de Verbonden die God men hen gesloten heeft. De Messias word daarin ook voorspeld.
Hoe kun je zonder het OT het NT snappen?
Begin het OT te lezen en je zult zien dat je het evenzeer zal gaan waarderen als het NT.

[MrSokkie]

@ Mr. Sokkie: misschien is het zo dat God zich nog niet aan me toont omdat ik nu te afhankelijk van Hem zou zijn.
Aan de andere kant, als dat zo is, zou ik dat wel ontzettend wreed van Hem vinden. Zou God er niet juist in moeilijke tijden moeten zijn?

tja, daar kan ik weinig over zeggen, buiten het feit dat ik niet geloof dat God wreed is. Misschien is het wel pure liefde waarom hij zich nu schuil houdt (of waarschijnlijker: zich laat zien op manieren die jij niet als zodanig herkent). omdat hij je niet nog afhankelijker wil maken. Steun is wat anders dan afhankelijkheid.

Ik denk ineens aan een voorbeeld. Stel je loopt door het park ziet een mooie bloem en je grijpt hem en klampt vast met alle macht. Dan blijft er weinig van die bloem over, je knijpt hem fijn, en dat veroorzaakt lijden. De hele truc is dat je de bloem waarneemt, maar je er niet aan vastklampt. Dan kun je de schoonheid van de bloem pas echt waarderen.

Soms denk ik ook dat overgave helemaal niet zwak is, integendeel juist.
Juist voor iemand zoals ik, die eigenlijk alles zélf wil bepalen, zélf in de hand wil houden. Maar toch... toch voelt elke vorm van hulp voor mij als zwakte, als falen. Dus eigenlijk vind ik dat ik onafhankelijk zou moeten (kunnen) zijn van alles en iedereen, ook van God.

Dat kan, maar blijkbaar doet het je geen goed. Je kunt nog steeds onafhankelijk zijn, maar met steun van God. Ik denk dat je die ideeen over zwakte en falen toch moet proberen los te laten. Het is helemaal geen falen als je er zelf niet meer uitkomt en om hulp vraagt. Dat ontslaat je natuurlijk niet van je eigen verantwoordelijkheid. Uiteindelijk moet JIJ je eigen problemen oplossen, God tovert niet alles voor je goed, (als je dat verwacht maak je jezelf afhankelijk) maar zoals ik al zei, hij kan je wel steunen.

Ik zal eens zoeken naar het praatje waar je het over hebt.

Ik heb zelf ook nog steeds niet alles geluisterd, maar ik ben zo dankbaar dat ik die site gevonden heb. Het raakt bij mij persoonlijk echt een snaar, op een positieve, inspirerende manier. Misschien kun je niet met alles goed uit de voeten, maar kijk maar wat je er aan hebt.

Hmm, zou God juist niet liever willen dat je Hém als medicatie gebruikt, i.p.v. chemische medicatie? {/quote]

Net zoals God niet wil dat je jezelf afhankelijk maakt van chemische medicatie lijkt het mij niet dat hij wil dat je jezelf afhankelijk maakt van hem.

Wat hulp betreft: ik heb al verschillende soorten hulp gehad, maar ben uiteindelijk met alles gestopt omdat ik me realiseerde dat ik nog veel te bang ben om bepaalde patronen los te laten.
En zolang ik dat nog niet durf, ben ik bang dat hulp weinig zin heeft.

Maar hoe kom je op het punt dat je het wel durft, als je geen hulp krijgt? Maar goed, ik ken het hoor, patronen opgeven is doodeng, maar er komt iets beters voor in de plaats, ook al zie je het niet.

Ik ben geneigd alles wat ik nu denk en voel voor waar aan te nemen.
Zeker als alles zo intens aanvoelt.
Ik kan dus geen onderscheid maken tussen wat waar is en wat niet.

Terwijl het eerder zo is dat alles wat je denkt, voelt en ziet illusie is. en door het filter van je ego gehaald wordt.

Eerder lukte dat wat beter.
Maar naarmate de duisternis toeneemt, lijkt het wel alsof ik me er steeds meer mee ga vereenzelvigen.

Fijn dat je met me meeleeft.
En ik heb veel aan je reacties, ook al ben je geen christen

Hmm, pas je wel een beetje goed op jezelf. Dit klinkt behoorlijk angstaanjagend namelijk.