Berichtdoor Suighnap » 01 aug 2006 17:23
Afgelopen maanden in Efrath geweest (op bijna een steenworp afstand van Bejt Lechem, de geboorteplaats van Jezus). Momenteel ben ik ff op Nederlandse bodem, maar vertrek overmorgenvroeg weer naar Israel. Hierbij een snelle reactie.
Het is altijd vrij hectisch in Israel, maar nu voel je extra spanning. Je ziet meer TV's in de straten en je merkt dat mensen ietwat meer toenadering tot elkaar zoeken dan gewoonlijk.
Zoals in vrijwel iedere familie en vriendenkring, zitten eveneens enkele leden van mijn familie, vrienden en goede bekenden in het IDF (het Israëlische leger), of bekleden een andere functie i.v.m. de veiligheid van de staat Israel. Anderen zijn aan het wachten op iets dat een een "tsav 8" wordt genoemd -- een onmiddellijke oproep voor de reserves. Dat gaat binnenkort zeker gebeuren, want Israel heeft besloten om het lucht-offensief te ondersteunen met een grond-offensief. De spanning neemt merkbaar toe, want er blijkt helaas geen andere manier om Hizbollah werkelijk schade toe te brengen dan via een grondoffensief, aangezien de Hizbollah op open terrein geen kans maakt tegen vliegtuigen en zich dus tussen de burgers heeft verscholen. Ik wacht af wat er te wachten staat, maar het zal vermoedelijk een hel worden -- zowel voor de Israëlische soldaten, als voor de bevolking van Libanon.
De noodzaak van een oorlog is verschrikkelijk. Het is des te dramatischer dat er geen realistisch alternatief is.
Vergeleken met Hizbollah en Hamas zijn de heren van de Hofstad-groep een stel hofdames.
Indien één Samir A of één Mohammed B al zoveel heibel kunnen maken, hoe zal het dan zijn met een tienduizendvoud aan Samir A's en Mohammed B's?
En het is erger: terwijl in Nederland potentiële terroristen worden geschaduwd door overheidsdiensten, maken terroristische organisaties met een bloedige reputatie, in Libanon en de Palestijnse Territoria, zelfs deel uit van de regering.
Zowel de Hizbollah, alswel de Hamas heeft als één van de voornaamste criteria: het vernietigen van Israel als Joodse staat. Het erkennen van Israel en haar Joodse bevolking komt niet in hun vocabulaire voor. Dat zijn onze buren.
En vanwege die specifieke doelstellingen zijn er letterlijk busladingen vol onschuldige Israëlische burgers om het leven gekomen.
Vriendelijk vragen hebben we meermalen gedaan. We hebben eveneens eenzijdig concessies gedaan: afstand gedaan van grondgebied ten gunste van Libanon. Dezelfde concessies zijn eenzijdig gedaan ten gunste van een eventueel toekomstig Palestina. We zijn hen letterlijk kilometers tegemoetgekomen. Desondanks hebben noch de huidige regering van de Palestijnse Territoria, alswel Hizbollah, niet eens de allerkleinste stap genomen. Integendeel: het aantal troepen in dienst van de Hizbollah was toegenomen langs de grens met Israel. De regering van Libanon en van Palestina pakken geen terroristen op, maar motiveert ze, en het vernietigen van Israel als Joodse natie, staat nog steeds als één van de eerste punten op hun agenda. En hoe kan Israel ooit onderhandelen over haar eigen teloorgang?
Geloof me, indien Israel haar volle arsenaal had gebruikt, zouden Libanon en de Palestijnse Territoria in een middag van de kaart zijn geveegd. In plaats daarvan wordt zo selectief mogelijk gebruik gemaakt van militair materieel.
Ja, oorlog is verschrikkelijk. Ik ben me bewust van de gruwelijkheden van een oorlog, van het verdriet dat aan beide zijden van de grens heerst. Ik weet van het gekerm dat veelvuldig aan beide zijden van de grens klinkt, van mensen die hun geliefden zijn verloren. Maar wat had Israel moeten doen? Nog meer soldaten laten ontvoeren door deze organisaties, die hun bestaan hebben te danken aan het verlangen naar de vernietiging van de joodse staat? Nog meer diplomatie? Misschien nog meer grondgebied teruggeven? Haar bevolking een speelbal laten zijn van deze twee nietsontziende organisaties? Onderhandelen over haar vernietiging?
En wat hebben we ervoor teruggekregen?
Men erkent niet eens het recht van joods leven op de kleine bodem onder vlag van Israel.
Als vrede een optie was geweest, zou er vrede zijn geweest.
Moshe
(Wanneer ik terugkom zal ik weer wat regelmatiger gaan posten).
Jood
oops 
