Ik wordt altijd een beetje moe van de kreet; die passages gaan niet over ons maar over iemand anders. Vaak worden die oproepen ook nog eens onder het mom; "je moet de context lezen"gedaan... twee simpele dingen die iedereen zo kan controleren:
In leviticus gaat het
niet alleen over de levieten, lees maar:
vers 22 uit hoofdstuk 18, net na de zo bekende tekst over de manspersonen:
Maar gij zult Mijn inzettingen en Mijn rechten onderhouden, en van al die gruwelen niets doen,
inboorling noch vreemdeling, die in het midden van u als vreemdeling verkeert.
Ook de context van Romeinen 1 wordt vaak afgedaan als heidense rite: ook dat is niet helemaal terecht als je romeinen 2 daarna leest: vers 1:
Daarom zijt gij niet te verontschuldigen, o mens, wie gij zijt, die [anderen] oordeelt; want waarin gij een ander oordeelt, veroordeelt gij uzelven; want gij, die [anderen] oordeelt, doet dezelfde dingen.
mijn eigen interpretatie: je kunt zeggen dat dit slaat op een heidense uitspatting. Het slaat in het licht van deze tekst
nog steeds op onszelf. Wij kunnen ons niet onttrekken aan die veroordeling.
Het heeft ook geen zin om die veroordelingen met redeneren weg te poetsen. Die zijn niet weg te redeneren; net zoals de 10 geboden niet weg te redeneren zijn; God heeft zijn weg met de mensheid echt wel juridisch afgedekt om het zo maar eens te zeggen.
Wat is het nut om te zeggen: "ik ben niet onderworpen aan die veoordelingen"? Volgens mij is er geen nut en wil God juist het tegendeel; belijd dat je onderworpen bent aan die wetgeving en dat je niet in staat bent die wetgeving uit te schakelen. Dat opent namelijk precies de mogelijkheden waar God je naar toe wil hebben: kracht uit een Ander.
Het ingewikkelde voor mij is het volgende; waarom plaatst niemand vraagtekens bij een heterohuwelijk terwijl iedereen met een enigzinds ontwikkeld verstand kan zien dat onze versie van het hetrohuwelijk niet kan beantwoorden aan de eis van de 10 geboden? En waarom wijzen we op dezelfde grond een homo-relatie wél af? Dat is toch krom... of ben ik nu het spoor bijster?
Bij een hetero zeggen we: dat gebrek moet je brengen bij de God die krachten geeft. Tegen een homo zeggen we: je mag het niet, punt...
Ik kan me namelijk alleen maar herinneren dat de bijbel het over uitspattingen heeft als het over homoseksualiteit gaat. Het idee van 'gewone' liefde voor hetzelfde geslacht komt nergens voor dacht ik..
