Eerbied

[elbert]

@ Marnix: mijn antwoord was een reaktie op de vraag van ahuibers: ken je een voorbeeld in de Bijbel waarin mensen God hun Vriend noemen (i.p.v. andersom)? Als je het sec bekijkt (enkel bijbelteksten), is dat individueel voor zover ik kan zien niet het geval en collectief wel.

Dus als gemeente kun je rustig "Welk een Vriend is onze Jezus" zingen, wat mij betreft. Het lied "Mijn Jezus ik houd van u, ik noem U mijn Vriend" is dan wat apocriefer, hoewel ik het natuurlijk niet direkt verkeerd zal noemen, al vind ik wel dat Hij ons eerder vriend genoemd heeft dan wij Hem Vriend noemen.

[Marnix]

Hehe mijn antwoord was een antwoord op de vraag van ahuibers en niet op jou reaktie daarop, die zag ik pas toen ik het antwoord had geplaatst Daar ben ik het mee eens...

vriend (de ~ (m.), ~en)
1 iem. aan wie men door genegenheid en persoonlijke voorkeur verbonden is

Tja... waarom zou je "vriend" dan inderdaad geen titel zijn die Hij van ons kan krijgen

Nooit kan't geloof teveel verwachten
Des Heilands woorden zijn gewis
't faalt aardse vrienden vaak aan krachten
maar nooit een vriend als Jezus is.
Wat zou ooit zijne macht beperken?
't Heelal staat onder zijn gebied.
Wat zijne liefde wil bewerken,
ontzegt Hem zijn vermogen niet.

[elbert]

Overigens vind ik het onderscheid gelovige-Gemeente in dit verband (met kind-Bruid als relationele duidingen) wel heel mooi. Het geeft aan hoe het huisgezin van God is georganiseerd. De gelovige heeft God als Vader en de Gemeente als moeder. De Bijbel tekent ons een harmonieuze gezinssituatie, waarin ieder kind van God zijn of haar plaats mag hebben.

Daarin heeft eerbied ook z'n functie: eerbied voor God als Vader, die het Hoofd van het gezin is.

[PeterD]

vriend (de ~ (m.), ~en)
1 iem. aan wie men door genegenheid en persoonlijke voorkeur verbonden is

Tja... waarom zou je "vriend" dan inderdaad geen titel zijn die Hij van ons kan krijgen

De omschrijving die van Dale er aan geeft is echter meer dan wat jij zegt:
vriend (de ~ (m.), ~en)
1 iem. aan wie men door genegenheid en persoonlijke voorkeur verbonden is => compagnon, gabber, gezel, kameraad, kompaan, kornuit, maat, makker, vrind
2 jongen, man met wie iem. een liefdesrelatie onderhoudt => kloris, vrijer

In uitleg 1 worden wat andere namen aan vriend gegeven die ik niet graag zou gebruiken tegenover God.
Verder geeft uitleg 1 al aan dat de benaming VRIEND niet opgaat voor de relatie met God. Er is immers "persoonlijke voorkeur" aan verbonden. Die persoonlijke voorkeur van ons mensen is niet dat wij God zoeken hoor!

Uitleg 2 lijkt me in dit geval totaal niet relevant.

De individuele gelovige wordt in het NT eerder aangeduid als kind van God, dan als vriend(in). Dit ter onderscheid van de Gemeente, die als Bruid wordt voorgesteld.

Dit geeft al aan dat er een gezagsverhouding is tussen God en de mens. Dat is wat anders dan een relatie van vriend tot vriend. Nog steeds heb ik het gevoel dat God in Zijn hoogheid, majesteit en grootheid wordt aangetast door hem "slechts" als vriend aan te spreken.
Kijk eens wat een eerbied zelfs die rijke jongeling ten toon spreidde? Viel aan Zijn voeten neer! En die melaatse die uitriep: "Indien Gij wilt, Gij kunt mij reinigen!"? Die viel ook in het stof aan de voeten van Jezus neer.

Wij vallen niet graag op de grond neer voor iemand. We willen nog steeds (als in het paradijs) als God zijn. Daarom: vriend. Dat is gelijkwaardiger dan een Vader-kind verhouding. Hoogmoed, dat leeft in ons aller hart. Leer maar buigen en bukken voor de voeten van Jezus.

[elbert]

@PeterD: God spreekt Zijn kinderen wel aan als vrienden, nietwaar?
Daarvoor mogen/moeten we inderdaad eerst op de knieen voor Hem, want wie zich vernedert, zal (door Hem) verhoogd worden.

Daarom is het pure genade als Hij ons Zijn vrienden noemt.

[PeterD]

@PeterD: God spreekt Zijn kinderen wel aan als vrienden, nietwaar?
Daarvoor mogen/moeten we inderdaad eerst op de knieen voor Hem, want wie zich vernedert, zal (door Hem) verhoogd worden.

Daarom is het pure genade als Hij ons Zijn vrienden noemt.

Dat is niet mijn punt en dat weet jij ook wel. Het gaat me er niet om hoe God Zijn volk aanspreekt, het gaat me er om hoe wij Hem aanspreken, of we nu wedergeboren zijn of niet.

[Marnix]

In uitleg 1 worden wat andere namen aan vriend gegeven die ik niet graag zou gebruiken tegenover God.
Verder geeft uitleg 1 al aan dat de benaming VRIEND niet opgaat voor de relatie met God. Er is immers "persoonlijke voorkeur" aan verbonden. Die persoonlijke voorkeur van ons mensen is niet dat wij God zoeken hoor!

Klopt, maar die persoonlijke voorkeur ontstaat er wel. Dat kom t niet uit de mens zelf, dat klopt... maar als de Geest in je werkt en je verandert, ga je wel die persoonlijke voorkeur krijgen... dan ga je Hem belangrijker vinden dan anderen.

Overigens wil ik even iets rechtzetten, ik zou God ook niet snel "vriend" noemen....tussen "Vader" en "Vriend" zit wel een belangrijk verschil inderdaad. Ik doelde meer op Jezus Christus, die naar de aarde kwam en mens werd. En een vriend van mensen was. Dat onderscheid vind ik op zich wel belangrijk... In de geciteerde liederen wordt "vriend" ook aan Jezus gekoppeld en niet aan God de Vader.

[PeterD]

De geciteerde liederen heb ik niet zo veel mee... Hooguit dat de melodie leuk is om over te improviseren op een orgel, verder heb ik er nix mee.

Vergeet niet Marnix, dat Jezus niet de mens Jezus is, Hij is de verhoogde Christus die zit aan de rechterhand van de Vader. Je kan wel vinden dat je een Mens die 2000 jaar geleden leefde nu nog aan kan spreken met vriend, maar Christus is na derappen van Zijn vernedering de trappen van Zijn verhoging opgegaan.
En, naast de mens Jezus was Hij volkomen God, 2 naturen in één.
Is wel een verschil met een gewoon mens die je vriend kan zijn...

[elbert]

De geciteerde liederen heb ik niet zo veel mee... Hooguit dat de melodie leuk is om over te improviseren op een orgel, verder heb ik er nix mee.

Ach, met een lied hoef je niet per se iets te hebben, als je maar wel iets met Hem hebt. Het gevaar van in een afstandelijke God te geloven is mijns inziens net zo groot als dat je in God als je Vriendje gelooft. Beide voorstellingen zijn niet bijbels te verdedigen.

[PeterD]

De geciteerde liederen heb ik niet zo veel mee... Hooguit dat de melodie leuk is om over te improviseren op een orgel, verder heb ik er nix mee.

Ach, met een lied hoef je niet per se iets te hebben, als je maar wel iets met Hem hebt. Het gevaar van in een afstandelijke God te geloven is mijns inziens net zo groot als dat je in God als je Vriendje gelooft. Beide voorstellingen zijn niet bijbels te verdedigen.

Waar komt die 2e voorstelling van jou ineens vandaan vallen? Bij mijn weten praat er hier niemand in een afstandelijke God. Toch?

[leclerc]

Wellicht niet tegen jouw opvatting maar wel tegen de teneur die ik ook wel proef dat God Heilig is en troont in de Hemel en dat wij nietige mensenkindertjes zijn etc..
Dat is allemaal wel waar maar met zulke woorden schep je toch een afstand en maak je God steeds meer onbereikbaar.

[elbert]

Waar komt die 2e voorstelling van jou ineens vandaan vallen? Bij mijn weten praat er hier niemand in een afstandelijke God. Toch?

Ik proef een zekere terughoudendheid om het over Jezus als Vriend te hebben. Dat kan voortkomen uit beduchtheid voor evangelische overmoedigheid, maar je kunt het ook op goede gronden doen. Want ook in bevindelijk-gereformeerde lectuur wordt Hij zo benoemd, en terecht!. Het gaat erom, om Hem op een juiste wijze en op goede gronden als Vriend te kennen, nl. als Degene die plaatsvervangend voor ons de dood is ingegaan en zo de vrede heeft bewerkstelligd. Als je bijv. Petrus Immens in z'n "Godvruchtige Avondmaalganger" leest, dan schrijft Hij over Christus (mede) als Vriend en over de avondmaalsgang als een vredes- en vriendschapsoefening met God. En ook andere Nadere Reformatoren hebben er een voorkeur voor, om Hem Vriend te noemen (om maar niet de minste te noemen: Thomas Boston, in zijn "Viervoudige staat", noemt Christus de beste Vriend van de Godzaligen).

Het wonder is nu juist dat de grote, verhoogde Christus wil verkeren met stof en as en zulke mensen Zijn vrienden wil noemen en zij noemen Hem hun Vriend. En dat doen ze in gemeenschap met de Kerk van alle tijden en plaatsen (dat moet er wel bij, want dat is de schriftuurlijke manier van spreken).

[Marnix]

Ja precies, dat probeerde ik een paar posts terug ook duidelijk te maken... dat het wonder juist zit in dat God ontzettend groot is... en gelijk toch ook heel dichtbij.

De geciteerde liederen heb ik niet zo veel mee... Hooguit dat de melodie leuk is om over te improviseren op een orgel, verder heb ik er nix mee.

Waarom heb je er niet zoveel mee? Het zijn toch mooie liederen?

Vergeet niet Marnix, dat Jezus niet de mens Jezus is, Hij is de verhoogde Christus die zit aan de rechterhand van de Vader. Je kan wel vinden dat je een Mens die 2000 jaar geleden leefde nu nog aan kan spreken met vriend, maar Christus is na derappen van Zijn vernedering de trappen van Zijn verhoging opgegaan.
En, naast de mens Jezus was Hij volkomen God, 2 naturen in één.
Is wel een verschil met een gewoon mens die je vriend kan zijn...

Klopt... En toch is Jezus ook mens... en niet alleen tweeduizend jaar geleden. Dat is Hij nog steeds. (bij zijn opstanding is wat dat betreft wel wat veranderd maar Hij is nog steeds beiden, God en mens, zoals dat ook voor zijn sterven was. Als die God die mens was geworden maar nog steeds God was, ons vrienden noemt, waarom zou Hij dan niet zo door ons genoemd willen worden? Ik proef, net als Elbert, een aversie tegen de titel "Vriend" bij Jezus Christus, waarom is dat?

Is "vriend" niet minstens zo'n mooie titel als "rabbi of Heer?". Hij wil toch naast Leraar en Heer toch ook een Vriend van ons zijn? Iemand waarmee je vertrouwelijk omgaat, waarmee je alles kan bespreken, die altijd voor je klaarstaat, alles voor je over heeft.

Dan zegt "welk een vriend is onze Jezus" en "maar nooit een vriend als Jezus is" mij in ieder geval wel een hoop.

[ahuibers]

Men sprak de Heere aan met Heere of Rabbi wat "meester" betekent.
Zelfs in zijn menselijke natuur op aarde bemerk je dus eerbiedige afstand....

En dan nu Zijn Goddelijke natuur als "vriend" aanspreken/benoemen dat gaat me echt te ver.

[The Weatherman]

God is almachtig en alleen daarom al zou je Hem al meer eerbied moeten bewijzen dan sommigen hier doen. Wij kunnen God niet vergelijken met een 'vriend'. Dit woord is te arm.

Dat God almachtig is en dat je Hem daarom eerbied zou moeten bewijzen, is waar. Maar ook de Bijbel gebruikt ook het woord Vriend om te laten zien hoe God met Zijn kinderen omgaat: Hij spreekt met Mozes, zoals een man met een vriend spreekt (Ex. 33:11) en Abraham wordt een vriend van God genoemd (Jak. 2:23). We moeten eerbied tegenover God en vriendschap met God niet tegen elkaar uitspelen, maar beide laten staan.

Aber natürlich. In de Bijbel wordt het woord vriend ook zo frequent gebruikt als hier op het forum. Volgens mij is de aanspraak van de mensen in de Bijbel tot God totaal anders dan soms hier gebeurt. Als je dat verschil niet merkt, (het is op de etikette gezien anders) dan ben je ziende blind.