PeterD schreef:elbert schreef:Marnix schreef:Intieme omgang lijkt soms een beetje tegenover eerbied gezet te worden en daar heb ik juist moeite mee... alsof eerbied zou moeten leiden tot afstandelijkheid.
De Bijbel spreekt in verschillende beelden over de omgang met God: eerbied, ontzag, kindschap, blijdschap, vrolijkheid, vrees, vreugde, schrik, enz. Dat zijn allemaal aspekten die erbij horen. Afstandelijkheid hoort er in elk geval niet bij. Dus ik zou ze niet tegen elkaar uit willen spelen, maar ze bij elkaar willen houden.
Ik denk dat je gelijk hebt betreffende het terugkomen in de Bijbel van de punten die je noemt als eerbied, ontzag, kindschap, blijdschap, etc.
Alleen lees ik telkens in de Bijbel dat er ten alle tijden op een eerbiedige manier wordt omgegaan, een manier waarbij de mens zijn plaats weet tegenover God.
Zoals ik ooit eens hier in een topic heb gelezen (welke weet ik niet meer) de houding tegenover God alsof we onze frustraties aan Hem moeten uiten op een manier als je die uit tegenover een willekeurig mens, die houding is niet de Bijbelse houding.
Als God je iéts laat voelen van de diepe kloof die er van nature tussen God en de mens is, past daar geen hoogheid meer bij van ons! Dan blijft er niets van ons over!
Gevolg is dat je direct verweten wordt dat je daar geen boodschap meer aan hebt, "want er is toch betaald voor die schuld? Die kloof is toch gedicht?" Opmerkingen in deze trand volgen dan...
Lees dan bijvoorbeeld Psalm 51 eens, en probeer je de houding van David eens voor te stellen toen hij deze psalm dichtte. David wist daar zijn plaats, daar is geen hoogheid meer over!
Neem dan een lofpsalm, bijv. Psalm 47. Daar wordt God geprezen, de mensen worden opgewekt God te lofprijzen! Maar toch wordt er met ontzag, hoogheid over God gesproken. Gepaste afstand, gepaste eerbied.
En dat is wat ik zo vaak mis, het is een kwestie van "even Jezus aannemen" en het is voorelkaar, je bent grote maatjes met Jezus, Hij is je vriend en kameraad. Dat is niet de lijn die ik in de Bijbel lees. Dat vind ik ook niet bij de discipelen, zij spreken Jezus ook aan met "Meester".
Ik ontken niet dat eerbied belangrijk is hoor... maar ik mis de balans... je haalt hier Psalmen aan en die benadrukken inderdaad best sterk de eerbied.... Jezus heeft volgens mij juist een extra dimensie gebracht in onze relatie tot God, dankzij Hem zijn wij weer zijn kinderen en Hij onze Vader. Dat moet niet vergeten worden... wat dat betreft is er wel wat veranderd tov het oude testament.... en dat mis ik wel eens.
: het kindschap van God staat in rechtstreeks verband met het vrezen (dat is wat anders dan bang zijn) van Hem.
