Afvallen is gewoon een verslaving! En niet echt een goede
Ik wilde ook nog verder, nadat ik mn streefgewicht had bereikt. Tegen de wil van mn vriend en ouders in.
Tot ik opeens na ging denken, waarom ik het uberhaupt wilde. Ik zag zelf niet meer zo dat ik zovel slanker was, mn vriend moest het steeds tegen me zeggen, en dan nog geloofde ik het amper. Maar toen ben ik een foto van mn koppie voor het afvallen dr bij gehouden, en ik zie het echt
Toen kwam ik erachter dat ik op dat moment echt in een 'beginnende anorexia fase zat'. Wat inhield dat ik geen vlees, geen snoep, geen koek, amper fruit, geen aardappels meer at.
En opeens besefte ik dat als ik mijn verstand neit zou gebruiken ik zo echt zelf in een instelling zit waar ik volgend jaar als stagiare hoop te lopen.
Toen besloot ik dat ik moest stoppen. Een streefgewicht heb je niet voor niks! En de mensen om me heen zeggen nu steeds:' Wat knap dat je tot je streefgewicht bent gegaan, en niet nog meer af wilde vallen.'
Dat kan altijd nog, als ik dat perse wil, maar zo duizelig ervan zijn etc is gewoon gigantisch slecht!
Dussuh....Funlover, ik heb meer respect voor mensen die stoppen op het goede moment, dan die door blijven gaan (je weet wie het zegt he, al meen ik het wel

)
Uw Woord is een Lamp voor mijn voet, en een Licht op mijn pad...