Voor Merel: Ik ben inderdaad Christelijk opgevoed en nog steeds Christen, daarbij een beetje bevooroordeeld dus
. Al geloof ik op dit gebied niet zo in nuchterheid bij het nemen van een beslissing. Geloven en Christen-zijn is meer dan iets met je verstand aannemen, al begint het hier wel mee. Het heeft ook een levenswijze in zich. Een manier van leven die vrij haaks staat op wat vaak gedaan wordt. Het houdt liefde in, vergeving, dingen die verdraaid zwaar zijn. Heb je je vijanden lief? (Veel Christenen laten hier ook weinig van zien, mijzelf inbegrepen) Hoe ga je om met seksualiteit? Het kan je vrienden kosten. Je eer gaat er deels aan. Je hebt altijd in discussies het Christendom afgewezen en zult moeten toegeven dat je je vergist hebt. Kun je dan nuchter beslissen? (Ik besef dat deze redenering ook naar Christenen toe werkt).
Zelf heeft juist de wetenschap me wel een beetje geholpen in mijn Christen zijn, of beter gezegd in mijn Godsgeloof: Op een ander forum schreef ik ooit het volgende:
[over wiskunde..]
Het is allemaal een spel wat we spelen, maar toch blijkt het wonderbaarlijk goed te gebruiken in de praktijk. Er is een mooie wiskundige vergelijking die voorspelt hoe snel iets valt als je het loslaat. We kunnen electriciteit in wiskundige formules omschrijven. We kunnen door wiskunde redelijk begrijpen dat de aarde rond de zon draait, hoe lang dit duurt enz. Is het oneerbiedig om te zeggen dat ik geloof dat toen God de wereld schiep Hij de spelregels van de wiskunde aan de natuur heeft meegegeven? Of zoals Galileo zei: God heeft ons twee boeken gegeven de Bijbel en de Natuur en dat laatste boek is geschreven in de taal van de wiskunde.
Maakt dit de verwondering minder? Nee, half grappend, half serieus zeg ik wel eens dat het grootste bewijs dat God bestaat de stelling van Pythagoras is. Het is zoiets basaals je kunt in een heel elegante formule de lengte van de langste zijde van een driehoek met een rechte hoek in de lengte van de andere zijden. Ik verbaas me hierover ook al kan ik deze stelling wel bewijzen. Toch is het voor mij een wonder dat zo'n basale stelling te bewijzen is. En wat te denken van de natuurkunde alles klopt zo geweldig. Hoe kan iemand die niet in God gelooft ooit verwachten dat de natuur in formules te vangen is? Waarom zou er samenhang zijn tussen natuurwetten? Mijn inziens hebben atheisten veel meer uit te leggen door de wetenschap dan Christenen. Het bestaan van wetenschap alleen al komt voort uit Godsgeloof (of in het geval van de Grieken van een ordenende macht)
Natuurlijk is er veel meer. Ik merk dat ik zelf onvolkomen ben en dat de visie op de mens die de Bijbel me voorschotelt goed passend is. (Een mens die fouten maakt en regelmatig tegen beter weten in het goede nalaat, Een mens die moreel verwerpelijke dingen doet, ja ook ik, maar ook een mens voor wie bevrijding en vergeving is). Juist het lezen van de brief aan de Romeinen heeft voor mij als iemand die al thuis was in de Bijbel veel betekend. Ik kan me voorstellen dat dit voor iemand die daar minder in thuis is ook verhelderend is. Of lees eens "Onversneden Christendom" van C.S. Lewis.
Mijn pb-box is altijd open trouwens, als je verder wilt discussieren. Net als dit forum.
Vaya con Dios,
parsifal
maar het viel me zo enorm tegen dat zon meisje hele simpele vragen stelt en dan komen er loeiers van antwoorden, waarom niet een heel eenvoudig antwoord en geen gesteggel over zondvloed wel/niet mogelijk. Letterlijk nemen van bijbel etc. Maar een gewoon duidelijk antwoord zonder theologisch gezwets.
