Welke eisen stel je aan een relatie?

[Lalage]

* voor me kookt
* voor me stofzuigt
* niet van voetbal houdt
* voor mij in Amsterdam is gaan wonen & werken

Je weet zeker dat het een man is ?

Jazeker, want de plee schrobben moet ik toch echt zelf doen

[Gerdien B.]

Raido herhaalt zijn wijze woorden: God is niet The Almighty Wedding Planner

nee, maar wel Iemand die jou duidelijk wil maken welke weg jij in moet slaan.

De instemming van God was voor mij het aller belangrijkste. Eerlijk gezegt denk ik niet dat ik zonder de hulp van God nooit aan een relatie was begonnen. Ik moest daarvoor te veel in mezelf overwinnen, wat nu God voor mij heeft gedaan.
Doordat ik weet dat God er mee ingestemt heeft dat ik deze weg ben in gegaan, weet ik ook zeker dat Hij zal helpen en uitkomst zal geven bij alle opstakels die we op onze weg te komen.

Ik kan hier niet posten hoe God het je laat weten, maar als God antwoord, dan zal je weten dat God het is die jou Zijn antwoord laat weten.

[Aragorn]

Ik had het niet over toestemming, maar over instemming. Dat is nogal iets anders, althans volgens mij.

Wat is het verschil dan concreet volgens jou?

Als ik bij het aangaan van een relatie niet het gevoel zou hebben dat God het met me eens was, zou ik er waarschijnlijk niet instappen. Al kun je je natuurlijk afvragen in hoeverre je gevoel nog betrouwbaar is op het moment dat je echt verliefd bent...

Inderdaad. Ik kan best geloven dat God 'een bepaalde weg met je gaat' oid, maar dat houdt veel meer in dan het wel of niet beginnen aan een relatie en Gods goedkeuring hoeft nog niet te betekenen dat de relatie an sich goed of blijvend is. Het kan ook heel goed God's plan zijn om je dmv een slechte relatie dingen te leren over het leven, de liefde en jezelf lijkt me, dus zoveel zekerheid aangaande die relatie biedt dat niet. Ik zoek het dan liever zelf uit dan dat ik mij laat leiden door eoa gevoel dat ik dan maar betitel als 'Gods instemming'.

Ik heb in mijn liefdesleven zowel goede als slechte dingen gedaan, maar achteraf zou ik niets ervan willen missen omdat je van alles weer leert. Het zou toch jammer zijn als God bijvoorbeeld 'nee' tegen een relatie zonder werkelijke potentie gezegd zou hebben die me later in staat heeft gesteld bepaalde dingen juist beter te begrijpen.

@Lalage: denk je niet dat Gods 'nee'/jouw slechte gevoel niet gemakkelijk veroorzaakt kan worden door het idee dat je van tevoren al had aangaande de juistheid van een relatie met een niet-christen?

[Gerdien B.]

Aragorn, ik kan je 1 ding verzekeren:

Als God jou Zijn ja of nee laat weten, dan weet je ook zeker dat het van God is.. Daar twijfel je op dat moment niet aan. Later kan de twijfel wel toeslaan, maar op dat moment weet jezeker dat god het is die jou Zijn antwoord geeft.

Waar je wel gelijk in hebt is dat Gods instemming geen garantie is op een goede en lange relatie.

[Aragorn]

Oke, maar wat is dan helemaal de meerwaarde van Gods instemming?

[Gerdien B.]

Voor mij persoonlijk heel veel.

Ik had God nodig om de stap te kunnen zetten. De twijfels waren enorm groot bij mij. Doordat ik weet dat god met onze relatie heeft ingestemt kreeg ik weer een enorme rust. Deze rust is sinds dien niet meer geweken. Ik weet gewoon dat het goed is. Normaal twijfel ik juist heel erg en blijf ik ook na een beslissing vaak twijfelen. Zelfs dat had ik deze keer niet.

Zelfs nu na 11 weken verkering heb ik nog steeds die rust. Ik weet daarom voor 100% zeker dat het goed is.

[Aragorn]

Maar (met alle respect overigens) als Gods instemming geen garantie is voor een goede/duurzame relatie, waar zijn rust en zekerheid dan op gebaseerd? Ik vertrouw dan eerlijk gezegd liever op m'n gevoel en verstand.. het zelf weten en geloven dat het goed zit met een relatie ipv een extern oordeel daarover.

[Lalage]

@Lalage: denk je niet dat Gods 'nee'/jouw slechte gevoel niet gemakkelijk veroorzaakt kan worden door het idee dat je van tevoren al had aangaande de juistheid van een relatie met een niet-christen?

Goed dat je dat vraagt. Het antwoord is nee. Ik wilde immers wel graag een relatie met die jongen. Dat God me liet weten dat het niet de bedoeling was, ging regelrecht in tegen onze liefde voor elkaar. Het kostte dan ook bijna 2 jaar voordat ik naar Hem luisterde.

[Othello]

Maar (met alle respect overigens) als Gods instemming geen garantie is voor een goede/duurzame relatie, waar zijn rust en zekerheid dan op gebaseerd? Ik vertrouw dan eerlijk gezegd liever op m'n gevoel en verstand.. het zelf weten en geloven dat het goed zit met een relatie ipv een extern oordeel daarover.

Instemming van God is inderdaad geen garantie, dat ben ik met je eens. Het geeft (althans, voor mij persoonlijk) wel een basis van stabiliteit en vertrouwen. Hoe het ook gaat in je relatie, God heeft er een bedoeling mee. En natuurlijk ben ik ook geneigd om op m'n eigen gevoel of ratio af te gaan. Alleen is mij inmiddels wel duidelijk gemaakt -juist in mijn relatie- dat ik daarmee vaak de verkeerde weg kies. Hoewel, die verkeerde keuzes hebben me des te meer geleerd en mijn relatie is er door verrijkt, dus misschien zit er toch een hogere theorie achter...

Het verschil tussen toestemming en instemming is voor mij meer gevoelsmatig. In plaats van 'God, mag het?' meer het gevoel van 'God, ik ben smoorverliefd, maar wat vindt U er eigenlijk van?' Dan kom je natuurlijk op de vraag hoe je bepaalde signalen uit moet leggen. Het feit dat je na weken van twijfel en gebed alleen maar verliefder bent geworden, is dat een teken van God, of is dat je eigen gevoel? Ik denk dat je beleving daarvan is terug te voeren op je relatie met God, de manier waarop je gelooft en in het leven staat.

[Lalage]

De bijbel kan je ook richtlijnen geven.

[Aragorn]

@Lalage: denk je niet dat Gods 'nee'/jouw slechte gevoel niet gemakkelijk veroorzaakt kan worden door het idee dat je van tevoren al had aangaande de juistheid van een relatie met een niet-christen?

Goed dat je dat vraagt. Het antwoord is nee. Ik wilde immers wel graag een relatie met die jongen. Dat God me liet weten dat het niet de bedoeling was, ging regelrecht in tegen onze liefde voor elkaar. Het kostte dan ook bijna 2 jaar voordat ik naar Hem luisterde.

Mjah ok, maar dat sluit mijn idee niet helemaal uit lijkt me. Enfin, het heeft ook niet zoveel zin om daar uitgebreid over te discussieren, het blijft iets persoonlijks.

Instemming van God is inderdaad geen garantie, dat ben ik met je eens. Het geeft (althans, voor mij persoonlijk) wel een basis van stabiliteit en vertrouwen. Hoe het ook gaat in je relatie, God heeft er een bedoeling mee. En natuurlijk ben ik ook geneigd om op m'n eigen gevoel of ratio af te gaan.

Maar ook zonder veel expliciet te doen met Gods instemming kun je toch geloven dat overal een bedoeling achter zit en overal van leren? Ik geloof iig dat dat overal en altijd mogelijk is, als je je er maar voor openstelt. En een keuze als het uitmaken of juist doorgaan/beginnen zul je uiteindelijk toch echt zélf moeten nemen en alles moeten overwegen. Dat lijkt me ook de beste manier en dan hangt de instemming van God er toch een beetje bij.

Nouja, ik denk dat het gewoon niet echt iets voor mij is, die Goddelijke instemming.

[Charlotte]

Het is een moeilijk punt, instemming van God. Je raakt gauw in de knoop door te denken: alles gebeurt zoals het moet gebeuren (soort noodlot-idee) dus of ik het nu aan God vraag of niet, wat maakt het uit?
Ik vind het zelf ook heel moeilijk om te zien wat Gods weg is (ik vind het namelijk wel belangrijk). Je praat jezelf zo snel iets aan. En er zijn niet altijd duidelijke aanwijzingen. Je moet zelf beslissen, je bent ook geen automaat, dat is waar!
Ik denk dat het in ieder geval belangrijk is om al je beslissingen naast de bijbel te leggen. Dat klinkt vaag, maar is juist heel concreet!
Want als er staat 'trek geen juk aan met een ongelovige' (om maar een voorbeeld te noemen) dan is het toch duidelijk?
(wat ik dan wel altijd denk is: als je met een net kerkmens aankomt is het dus goed, maar die kan in z'n hart gewoon heel onverschillig tegenover het geloof staan)

[Lalage]

Aragorn: het maakt toch ook eigenlijk niet zoveel uit wat het nou was Dat is daarna Borkdude tegenkwam zie ik gewoon als een cadeau van God Ik kon ook toen pas ervaren hoe het was om met een christen verkering te hebben en dat was inderdaad een groot verschil.

[Aragorn]

Aragorn: het maakt toch ook eigenlijk niet zoveel uit wat het nou was Dat is daarna Borkdude tegenkwam zie ik gewoon als een cadeau van God Ik kon ook toen pas ervaren hoe het was om met een christen verkering te hebben en dat was inderdaad een groot verschil.

Inderdaad, daarom zei ik ook dat het persoonlijk is. Iedereen ervaart het op z'n eigen manier, maar uiteindelijk leer je toch dezelfde dingen (of iig wat je wilt/niet wilt of beter voor je is).

Ik denk dat het in ieder geval belangrijk is om al je beslissingen naast de bijbel te leggen. Dat klinkt vaag, maar is juist heel concreet!

Dat vind ik ook een stuk logischer klinken dan daar nog eens een persoonlijk relatie-advies van God aan te koppelen ja.

[reform]

Aragorn, ik kan je 1 ding verzekeren:

Als God jou Zijn ja of nee laat weten, dan weet je ook zeker dat het van God is.. Daar twijfel je op dat moment niet aan. Later kan de twijfel wel toeslaan, maar op dat moment weet jezeker dat god het is die jou Zijn antwoord geeft.

Waar je wel gelijk in hebt is dat Gods instemming geen garantie is op een goede en lange relatie.

Waarom zou God iets instemmen als hij van te voren weet dat het uit gaat. Om te leren van een relatie ofzo.....