single....

[Lalage]

Hmz, mijn moeder is anders ook gek op tweedehandswinkeltjes. Maar daar zou het aan kunnen liggen: wat je gewend bent.
Trouwens: wie ziet nou waar ik mijn bordjes heb gekocht? Het valt hoogstens op dat ze bijna allemaal verschillend zijn.

Maar zullen we weer eens on topic gaan

[suus_]

[Lydianne]

Lees dit topic net voor het eerst door. Staan herkenbare dingen in. Er zijn momenten dat ik het erg moeilijk vind om alleen te zijn. Bijvoorbeeld als er net bij je vriendin een dochtertje is geboren.
Ik heb het er dan best moeilijk mee, hoezeer ik het de ander ook gun.
Het meest moeilijk had ik met het feit over een gesprek beneden in de huiskamer, terwijl de anderen boven waren. Het ging er over dat het allemaal niet zo fijn was en dat je als kraamvrouw blij was als de kraamdagen weer achter de rug waren, en dat je het eerst meegemaakt moest hebben om te weten wat het was, enz., enz.
Ik werd daar echt een beetje simpel van. Natuurlijk geloof ik vast en zeker dat de kraamdagen zwaar zijn, maar je krijgt er wel wat voor terug. Ik zou dolgraag ook kinderen willen hebben en juist door dit soort praatjes ga je je dan extra alleen voelen.
En dat het waar is dat je ook de kinderwens kan hebben als je wel getrouwd ben, oké, ik wil dit niet bagataliseren, maar je hebt dan nog wel elkaar. En bij zaken als verhuizing kan je man bepaalde dingen regelen, waar je nu alleen voor staat en met feestdagen ben je samen.
Natuurlijk wil ik mezelf niet zielig verklaren, want het ongetrouwde leven heeft ook zijn goede kanten, maar zeker in tijden als trouwerijen, geboorten, verhuizingen, sterfgevallen, feestdagen, enz., enz. steekt het wel. En wat ook scheelt, het ene moment kan je daar beter mee omgaan dan het andere.
Er zijn ook zorgen genoeg in huwelijken, ik weet het. Daarom probeer ik maar zoveel mogelijk voor anderen te betekenen. Dan krijg je soms echt wel weer fijne dingen terug. Maar soms denkt men ook te gemakkelijk dat ik dat wel kan doen, omdat ik toch geen gezin heb. Zo werkt het natuurlijk niet.

[Pivo]

Ondanks dat ik op kamers zit, denk ik de laatste tijd er best veel aan om zodra ik klaar ben met mijn studie zo snel mogelijk op mijzelf te gaan wonen. Sinds mijn relatie bijna een jaar geleden eindigde, ben ik in al mijn plannen en dromen veel meer alleen voor mijzelf gaan denken. Ik had ervaren dat een relatie gewoon een hoop mindere kanten heeft. Niet dat ik niet open sta voor een eventuele nieuwe relatie maar momenteel geniet ik ervan om alleen te zijn. Tja misschien is deze mening over een paar jaar helemaal veranderd.

[deSailenSSS]

Ik geloof niet dat de 'kans' kleiner wordt als je ouder wordt.

Ik wel. Als je de 30 gepasseerd bent wordt je over het algemeen toch wat minder hitsig en gesettled, hetgeen een onbekommerde verbintenis aan een ander in de weg kan staan.

In die zin misschien wel, dat je zélf niet meer zo enthousiast bent maar niet per sé dat je minder gewild bent als je ouder bent.

Maar je hebt natuurlijk als oudere natuurlijk ook wel minder kàns om iemand tegen te komen. Veel mensen van jou leeftijd hebben dan al een relatie dus is de kans om een geschikt persoon zonder relatie tegen te komen kleiner volgens mij.

[Sproetje]

Ook al ben ik jong en zal ik misschien heus ooit een man tegenkomen waarvan ik zoiets heb van ja dit goed met hem wil ik ouder worden denk ik ook best na over een leven als vrijgezel!!!
En ik sta daar eigenlijk heel positief tegenover, ik vind absoluut niet dat je als alleenstaande minder waard ben, om het zo maar even te zeggen dan iemand die gelukkig getrouwd is en kinderen heeft.

Ik ben niet echt een huisje, boompje, beestje persoon en ik heb heel erg mijn vrijheid nodig.
Laatst had ik een hele lieve vriend maar die wilde dat ik mijn leven indeelde op zijn manier... dus hij legde een soort van beslag op mijn zeer vertrouwde sociale leventje en dat maakte mij zo bang dat ik zoiets van nee dit wil ik niet.... het voelde als een strakke riem die knelde, en dat voelt gewoon niet goed en dus heb ik het uitgemaakt omdat dat gewoon niet werkt bij mij, je kan het een soort bindingsangst noemen dat zal me eigenlijk een zorg zijn maar ik moet me prettig voelen bij iemand en ben ik dat niet dan houdt het verhaal gewoon op en pak ik mijn oude leventje weer op en ga ik vrolijk verder!!
Misschien denk ik hier over een aantal jaar anders over maar nu heb ik zoiets van laat mij nou maar gewoon vrij en mezelf zijn, al die verplichtingen en rompslomp nee dat is gewoon opdit moment helemaal niks voor mij

[Lalage]

hey Sproetje,
Het lijkt me ook belangrijk in een relatie dat je allebei je eigen sociale leven blijft houden. Er zijn heus wel andere mensen die dat ook zo vinden hoor. Borkdude en ik geven elkaar ook veel ruimte om eigen dingen te doen. Als ik bijvoorbeeld een weekend van m'n studentenvereniging hebt, vindt hij dat wel lekker, dan gaat hij mooi uit met z'n vrienden. Het lijkt me eerder ongezond als je alles samen doet.

[André]

Als ik bijvoorbeeld een weekend van m'n studentenvereniging hebt, vindt hij dat wel lekker, dan gaat hij mooi uit met z'n vrienden. Het lijkt me eerder ongezond als je alles samen doet.

Mocht je kinderen krijgen dan kan het wel handig zijn dat je het een beetje met elkaar kunt vinden, enzo.

[Lalage]

Als ik bijvoorbeeld een weekend van m'n studentenvereniging hebt, vindt hij dat wel lekker, dan gaat hij mooi uit met z'n vrienden. Het lijkt me eerder ongezond als je alles samen doet.

Mocht je kinderen krijgen dan kan het wel handig zijn dat je het een beetje met elkaar kunt vinden, enzo.

Wat heeft dat te maken met wat ik zeg?

[André]

Als ik bijvoorbeeld een weekend van m'n studentenvereniging hebt, vindt hij dat wel lekker, dan gaat hij mooi uit met z'n vrienden. Het lijkt me eerder ongezond als je alles samen doet.

Mocht je kinderen krijgen dan kan het wel handig zijn dat je het een beetje met elkaar kunt vinden, enzo.

Wat heeft dat te maken met wat ik zeg?

Het zou kunnen dat je 'vrijheid' dan iets beperkter wordt.
Zodat je elkaar iets minder vrij kunt laten?
En iets meer concessies moet doen qua uitjes?
Maar misschien zeg ik iets wat je allang weet....

[Lalage]

Ik snap niet helemaal waar je op doelt. Als je nu leuk met elkaar op stap kunt gaan, dan kan dat toch ook als je kinderen hebt. Misschien iets minder vaak, nouja, het zij zo. Mijn ouders hebben toch ook elk hun eigen hobby's. Als m'n vader naar de oude-brieven-ruilclub gaat dan hoeft m'n moeder toch niet mee omdat ze kinderen hebben?

[André]

Als m'n vader naar de oude-brieven-ruilclub gaat dan hoeft m'n moeder toch niet mee omdat ze kinderen hebben?

Ehm, nog 1 keer proberen moeder kan dan misschien ook niet makkelijk even weg, in zo'n geval lever je 1 van beiden iets 'vrijheid' in.

[Lalage]

Maar wat heeft dat dan te maken met elkaar claimen?

[André]

Claimen?
Mmm, laat maar wsl heb ik niet ver genoeg terug gelezen.

[hananja]

Ik ben sinds eind augustus weer vrijgezel, maar ik moet zeggen dat ik het regelmatig wel mis een relatie te hebben. Vooral als er wat tegenslagen zijn. Vrienden en vriendinnen kunnen een heleboel opvangen, maar toch kunnen die er niet zo helemaal voor je zijn als je vriend. Zo voel ik me veel meer bezwaard als ik een vriend of vriendin uit bed bel, dan wanneer ik dat zou doen bij degene met wie ik verkering heb. Mensen bieden het wel aan, maar ik weet ook dat zij hun eigen vaak drukke leven hebben en ze al veel te vaak moe zijn. Dan hun nachtrust verstoren is gewoon not done. Bij een vriend zou het nog steeds niet makkelijk gaan, maar iemand met wie je verkering hebt zou het minder snel ergerlijk vinden ofzo. Tenminste, zo voelt het voor mij vaak.

Maar goed. Misschien is het wel gewoon een kwestie van afkicken