Moderator: Moderafo's
PeterD schreef:Of wij Hem nu met onze vleselijke ogen zien of niet, Hij is en blijft dezelfde. Zou het al dan niet zien van Jezus met onze vleselijke ogen een maatstaf moeten zijn van de dosis eerbied die we ten toon moeten spreiden?
Ik heb deze 2 voorbeelden genomen, er zijn er uiteraard meer te noemen, maar toch zijn ze in mijn ogen representatief voor de eerbied die tentoon gespreid wordt.
PeterD schreef:Of wij Hem nu met onze vleselijke ogen zien of niet, Hij is en blijft dezelfde. Zou het al dan niet zien van Jezus met onze vleselijke ogen een maatstaf moeten zijn van de dosis eerbied die we ten toon moeten spreiden?
Ik heb deze 2 voorbeelden genomen, er zijn er uiteraard meer te noemen, maar toch zijn ze in mijn ogen representatief voor de eerbied die tentoon gespreid wordt.
PeterD schreef:Al een tijdje vraag ik me af of velen van ons hier op RefoWeb wel beseffen wie God is. In diverse topics zijn zaken naar voren gekomen als "Jezus is mijn vriend", "Jezus houdt van mij", "Hij is mijn pappa", "Ik mag ook mijn frustraties uiten tegenover Hem" etc. etc.
Ik vraag me af of de grootheid van God, het hoogste Opperwezen wel wordt gevoeld. Als ik lees dat jezus zich openbaarde aan Johannes op padmos, lees ik van Johannes: "En ik viel als dood neer". En dat terwijl hij toch omgang had gehad met Jezus tijdens Zijn omwandeling op aarde! En nu Johannes na de hemelvaart een ontmoeting heeft met Jezus, voelt hij de afstand, zodanig dat hij als dood neervalt.
Een ander voorbeeld in dit geval is de bekering van Saulus. Ook hij valt op de grond neer.
Als ik bovenstaande 2 voorbeelden zet tegenover de houding van velen tegenover God, kan ik niet anders dan concluderen dat er iets is veranderd. Zou God dan minder hoog en verheven zijn geworden? Zou Hij genoegen nemen met minder? Waarom dat Hij in de Bijbel nog bij een verschijning moest zeggen "Vreest niet"? Is dat achterhaald, ouderwets? Ik heb het gevoel dat we nu soms helemaal niet meer vrezen!
Maar nog belangrijker zijn mijn uitvoerige redenen. De eerste - en voor mij was deze reden op zichzelf al afdoende - is dat over God niet gediscussieerd of gedebatteerd moet worden. God is geen onderwerp voor discussie omdat Hij is Wie Hij is en Wat Hij is. Men vertelt ons dat de ongelovige het daar natuurlijk niet mee eens is; en dat is volkomen waar; maar dat maakt geen verschil. Wij geloven het en ook dit zullen we in ons betoog uiteenzetten. Als we bij ons standpunt blijven en geloven wat we omtrent God geloven, kunnen we in geen enkele omstandigheid Hem tot een onderwerp van gesprek, debat of onderzoek maken. Ik baseer mijn argument hiervoor op het Woord dat God zelf tot Mozes sprak bij het brandende braambos (Ex. 3:1-6). Mozes zag plotseling dit opmerkelijke verschijnsel van het brandende braambos en zou dit wonderlijke verschijnsel gaan bezien. Maar hij wordt onmiddelijk berispt door de stem die tot hem sprak: "Nader hier niet toe: trek uw schoenen uit van uw voeten, want de plaats waarop gij staat, is heilig land". Mij dunkt is dit het principe waardoor we ons in deze hele zaak moeten laten leiden. Onze houding is belangrijker dan al onze activiteiten, en in de Brief aan de Hebreeën worden we eraan herinnerd dat we altijd tot God moeten naderen "met eerbied en godvruchtigheid: want onze God is een verterend vuur" (Hebr. 12:28,29).
Dit is voor mij van wezenlijk belang. Wij zullen nooit toestaan dat men onder het roken van een pijp, een sigaret of een sigaar en hangend in een gemakkelijke stoel op een oppervlakkige manier over het wezen van God spreekt, omdat God, zoals ik al zei, niet een of ander filosofisch begrip is. Wij geloven in de Almachtige, de Verhevene, de levende God; en wat andere mensen ook goed vinden, wij moeten nooit de gelegenheid zoeken of ons in een gelegenheid laten brengen waarbij wij over God debatteren alsof hij een filosofisch probleem zou zijn. Dit is voor mij overtuigend genoeg.
...
(D.M. Lloyd-Jones, Prediking en predikers, blz. 34)
PeterD schreef:...het hoogste Opperwezen...
Ik vind het in de eerste plaatst een belachelijk opmerking. Alsof ik God als een soort Knuffelbeer zie. Natuurlijk zing ik Psalm 38 mee, maar ook Psalm 116:1 (zonder de volgende verzen direct te zingen).Raido, zing jij psalm 38:1 niet mee bij jullie in de kerk?
Nee, bijbelteksten uit hun verbandrukken kan iedereen, en dan is dat niet autoritair. Ja ik weet zeker dat mijn reactie totaal het zelfde zou zijn als Saulus en Johannes als ik in zijn Heerlijkheid zou aanschouwen, maar een bekering gaat over het algemee genomen niet meer samen met het aanschouwen van de Heerlijkheid van God, als dat wel gebeurd is dat echt een uitzondering en ik hoop niet dat jij die nodig hebt of gehad hebt.Twee voorbeelden zijn niet genoeg om je te overtuigen? Wat moet er dan gebeuren Raido? Is de Bijbel niet autoritair in dit opzicht?
Afstand, respect en eerbied komt ook naar voren in een Vriendschappelijke Relatie met je schepper?En nogmaals, ik heb het niet over bangheid, ik heb het over afstand, respect, eerbied.
Klopt het voorbeeld gaat ook wat scheef. Maar vriendje dat klinkt als een relatie van mens op mens, van broertje op zusje een gelijke relatie, je hebt hier met een hogere Iemand te maken en dus zul je daar ook aan moeten denken. Jezus was mens; vanuit dat oogpunt mag je als mens op mens met Hem praten, maar Jezus was ook God en dat moet je ook meenemen in je relatie met Hem.Volgens mij ben ik wel vreemd, want ik heb Jezus wel trouw beloofd (bij mijn belijdenis), huil wel bij Hem uit en geef Hem in gedachten soms een knuffel. In de bijbel wordt Gods volk toch heel vaak vergeleken met een bruid. Christenen hebben een liefdesrelatie met God.
Lalage schreef:Natuurlijk schrik je als je iemand ziet rondlopen die eerst dood was.
Probleem is echter dat wij altijd claimen dat God niet meer op die manier werkt, ook op de berg was Hij in zijn Heerlijkheid aanwezig (jeweetwel, Mozes met een doek over zijn hoofd, engelen met vleugelen voor hun gezicht).Israel durfde toen de Heere zijn wet gaf, niet te naderen tot de berg, omdat de Heere zo ontzagwekkend aanwezig was.
Othello schreef:Israel durfde toen de Heere zijn wet gaf, niet te naderen tot de berg, omdat de Heere zo ontzagwekkend aanwezig was.
De vraag is echter of dat een eerbiedig vrezen was, of louter angst. Datzelfde volk danste even later immers onderaan diezelfde berg rondom het gouden kalf...
PeterD schreef:Othello schreef:Israel durfde toen de Heere zijn wet gaf, niet te naderen tot de berg, omdat de Heere zo ontzagwekkend aanwezig was.
De vraag is echter of dat een eerbiedig vrezen was, of louter angst. Datzelfde volk danste even later immers onderaan diezelfde berg rondom het gouden kalf...
Feit blijft dat er eerbied was op dat moment.
Ja, als ze dat niet deden dan werden ze gedood, ik heb ook echt wel eerbied als ze me met de doodbedreigen. Als ik in mijn kerk een ouderling naast mij had met een jachtgeweer en ik zou op zijn manier eerbied moeten hebben dan zou ik dat doen.Feit blijft dat er eerbied was op dat moment.
Raido schreef:Ja, als ze dat niet deden dan werden ze gedood, ik heb ook echt wel eerbied als ze me met de doodbedreigen. Als ik in mijn kerk een ouderling naast mij had met een jachtgeweer en ik zou op zijn manier eerbied moeten hebben dan zou ik dat doen.Feit blijft dat er eerbied was op dat moment.
Naar mijn gevoel zijn er wel wat dingen veranderd (de tijd is voorbij dat God 23.000 mensen dood omdat 1 kerkganger een Midianitische vrouw heeft).
Lees jij dan je Bijbel maar eens goed.PeterD schreef:Raido schreef:Neem bijvoorbeeld Lot, Abraham, Simson, Jefta, Rachab, Lea, de Moorman, 3000 gelovigen tijdens Pinksteren, Lydia, Salomo, David waar staat over hen dat ze vol schrik en beven opzagen?
Laatste keer: Mijn punt gaat nu niet over schrik en beven. Lezen Raido, lezen...
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 11 gasten
