mw schreef:Marnix schreef:mw schreef:Marnix schreef:mw schreef:ik vind dat nog wel belangrijk... ik bedoel niet dat hij echt boven de gemeente moet staan. Maar dat hij nog wel met titel en/of achternaam aangesproken moeten worden. Hij heeft tenslotte een bijzonder beroep. Een dokter spreken we toch ook aan met dokter of meneer/mevrouw.
Een ds staat in een bijzonder ambt, daarom zeg ik als ik hem aanspreek altijd dominee
En wat nou als jou dominee naar je toekomt en zegt: Heej noem me voortaan gewoon bij de voornaam of voornaam/achternaam?.
als ik gewoon met hem te maken heb in zijn werk/ambt, doe ik het niet. Ik zou het niet kunnen. Ik heb er verder geen bezwaar tegen als iemand het wel doet omdat de ds het zelf wil
Ik denk dat het ook wel scheelt of je de dominee heel goed persoonlijk kent, als vriend zeg maar, of dat je hem alleen kent in zijn ambt.
Hehe. Ik vraag me af of je het daadwerkelijk niet kan. Natuurlijk is het wennen... want je bent het niet gewend. Maar zeggen dat je het niet kan? Waarom zou je dat niet kunnen? Omdat dominee een vrij weinig voorkomend beroep is?
Toen mijn ouders zeiden: "je mag ook we "je" zeggen hoor" vond ik dat ook wennen... zei ik vaak nog u en zo... doe ik nog steeds wel eens... maar dan meer als automatisme... Ik heb wel gemerkt dat aanspreekvorm en eerbied niet zoveel gemeen hebben als het vaak lijkt.
kunnen en kunnen is 2. Het gewoon zeggen is niet zo moeilijk.. maar het ook uit mn mond krijgen als de ds voor me staat, nee. Lukt me gewoon niet. De ds in een mijn ogen toch nog een steeds een speciaal iemand.
Daarnaast, ik zeg in het dagelijks leven gewoon altijd je. Dat is in het urkers gewoon. Ik heb werkelijk nooit u gezegd tegen mn ouders. En doe ik het wel, dan kijken ze me aan of ze het in keulen horen donderen.
Tegen de ds praat ik altijd nederlands. Dan schakel in automatisch over op het u.
Dus de combinatie speciaal persoon- automatisme maakt het voor mij moeilijker om je te zeggen. snappie?
Oke
Duidelijk. Overigens heeft de dominee een bijzondere functie maar zijn we allemaal actief als burgers (en werkers) voor Zijn Koninkrijk. En nog een aparte vraag: Zou je Jezus wel gewoon Jezus kunnen noemen? Zo werd Hij vaak aangesproken en genoemd... en dat was zijn voornaam
Ik snap de redenen en vind het ook goed hoor. Het enige waar ik bang voor ben is de afstandelijkheid die zoiets ook kan scheppen. Bij Jezus is dat natuurlijk heel complex, Hij is heel dichtbij, Hij noemt ons zelfs zijn vrienden... en tegelijk is Hij Gods Zoon. Bij een dominee ligt dat natuurlijk wel wat anders... Respect voor zijn functie kan je inderdaad in de aanspreekvorm laten merken... daar is niks mis mee.
