Smurffie schreef:Stoppen dus. En overgaan op het onderwerp zelf. Al heb ik het idee dat daar niets zinnigs meer over te zeggen is.
Idd, ik vind dit steeds meer lijken op een gebed zonder eind.
Ieder heeft zijn/haar eigen beleving. De één staat dichter bij God dan de ander. Maar waar is het respect? Wie ben je om te (ver)oordelen over het geestelijk leven van de ander, over de manier van stiltemomenten, gebeden enz? Eenieder belijdt zijn/haar geloof toch op zijn eigen manier, blijf daar (om het maar even plat te zeggen) met je fikken vanaf. Als iemand voor zichzelf zeker mag weten dat de schuld van hem/haar afgenomen is, dat hij/zij bekeerd is en daar hier openlijk voor uitkomt, wat is dan je punt? De enige die daar over kan oordelen, is namelijk God Zelf.
Het is m.i. prima als je het niet met iemand eens bent en hem/haar wilt wijzen op wat jij beschouwt als dwalingen of weet ik hoe je dat wil noemen, maar zeg dat dan minstens respectvol en val de ander niet aan. Mijn haren rezen toch wel een weinigje ten berge toen ik de bladzijdes na mijn laatste reactie doorlas.
*heeft zich er weer genoeg tegenaan bemoeid* sorry daarvoor, maar ik moest het even kwijt.