Dippie schreef:MissF schreef:Aragorn schreef:Ik begrijp niet waarom jullie nu allemaal zo over Dippie moeten vallen terwijl het al lang bekend is dat je in een aantal kerken belijdenis doet van de leer en niet perse van je persoonlijk geloof. Ook lijkt het me helemaal niet vreemd om te zeggen dat het avondmaal bedoeld is voor 'ware gelovigen'.
Tuurlijk weet ik dat prima!
Ik heb een nogal uitgebreide vriendengroep waarvan zeker de helft zich in de gergem of oud-gergem of gergeminNed bevindt...
Maar mijn punt hierbij is, dat OF mensen amper zelf nadenken over de dingen zoals belijdenis en Avondmaal, maar lekker de dominee en ouders naleven, OF blijven hangen in hun idee over het Avondmaal, terwijl ze drommels goed doorhebben dat het eigenlijk niet echt Bijbel is...
En het Avondmaal is zeker bedoelt voor gelovigen, maar gelovig zijn is echt niet nadat je een prachtig teken of wonder hebt gezien, waardoor God je opeens, pats boem, aanraakte. Het kan zeker zo zijn, maar hoeft helemaal niet! En mensen kunnen erop blijven wachten, tevergeefs, en zien over het hoofd dat God hen allang aangeraakt HEEFT!
Dat bedoelde ik alleen maar

Jezus had het avondmaal ingesteld voor Zijn Kinderen. Waarom zou je dan aan tafel gaan, als je voelt dat je (nog) geen Kind van Hem bent??
Is dat niet het ontheiligen van de tafel?
Bij mij in gemeente is het idd zo dat je aan Zijn Tafel gaat als je een kind van Hem bent,
Maar waar ik me aan stoor is, dat mensen blijven hangen in hun ellendekennis. Is die wel genoeg? Ow hellep, stel toch dat ik te weinig zonden belijdt...
Denk je dat God zo denkt?
Ik geloof dat niet.
Doordat je geloof dat Hij er is voor je, en je Zijn Woord gelooft, zie je 'automatisch' je zonden in.
Hij wacht echt niet tot jij wel genoeg zonden doet en genoeg beleden hebt hoor, echt niet.
Hij is eerder blij, voor zover ik dat als mens kan bepalen als je eerlijk tegen Hem zegt: 'ik weet het niet, wilt U me helpen?'
Ellende, verlossing en dankbaarheid zijn geen strikte volgorde ofzo, die je vast moet houden.
Ik merk heel erg dat het elke dag weer ongeveer samen gaat.
Met Pasen merk ik die verlossing wat extra, en dankbaarheid, op andere dagen kan ik mezelf wel tegen mn kop slaan door mijn ellendekennis.
Het is echt niet zo dat eerst deel 1 afgesloten moet zijn voor de andere delen beginnen...
Uw Woord is een Lamp voor mijn voet, en een Licht op mijn pad...