Moderator: Moderafo's
Parsifal schreef:Toch kan ik me er iets bij voorstellen. Ik zelf spreek liever over Christus of De Heere Jezus. Alleen de Naam klinkt zo dichtbij, natuurlijk is de Heere ook dichtbij, maar ik moet er ook wel eens aan herinnerd worden om niet te vergeten om te beven als ik tot Hem spreek.
Het is ook algemeen respect denk ik. Ik zal niet snel Beatrix zeggen als ik het over de koningin heb, ik zal niet snel JP zeggen als ik het over de premier heb. Je gebruikt er dan toch ook snel een titel bij.
Marnix schreef:
De vraag is nou juist of dat goed is. Alleen de naam "Jezus" klinkt zo dichtbij zeg je... maar is dat niet juist wat Jezus ook wil zijn?! Hij wil inderdaad koning over ons leven zijn, maar tegelijk wil Hij ook heel dichtbij zijn. Hij noemt ons zelfs zijn broeders en zusters. Juist was jij zegt over dat je niet moet vergeten te beven als je tot Hem spreekt, daar gaat het mis. Jezus is ontzettend groot en machtig... Maar als je angstig tot Hem spreekt, en bevend tot Hem nadert klopt er volgens mij iets niet. God kwam in Jezus naar ons toe, Hij maakte te weg naar God weer open en vergeeft ons onze zonden, waardoor we met vrijmoedigheid bij God mogen komen... dankzij Jezus, de Zoon van God. Misschien is dit nog niet voldoende in sommige kerken doorgedrongen, omdat men daar juist een soort van angst preekt die er tegenover God zou moeten zijn, het beven wat je hier noemt. Ten onrechte wordt dit echter als teken van respect en eerbied (die er zeker moet zijn) aangehaald. Kijk maar eens naar de volgende bijbeltekst:
14 Nu wij een hooggeplaatste hogepriester hebben die de hemel is doorgegaan, Jezus, de Zoon van God, moeten we vasthouden aan het geloof dat we belijden. 15 Want de hogepriester die wij hebben is er een die met onze zwakheden kan meevoelen, juist omdat hij, net als wij, in elk opzicht op de proef is gesteld, met dit verschil dat hij niet vervallen is tot zonde. 16 Laten we dus zonder schroom naderen tot de troon van de Genadige, waar we telkens als we hulp nodig hebben barmhartigheid en genade vinden.
parsifal schreef:Marnix schreef:
De vraag is nou juist of dat goed is. Alleen de naam "Jezus" klinkt zo dichtbij zeg je... maar is dat niet juist wat Jezus ook wil zijn?! Hij wil inderdaad koning over ons leven zijn, maar tegelijk wil Hij ook heel dichtbij zijn. Hij noemt ons zelfs zijn broeders en zusters. Juist was jij zegt over dat je niet moet vergeten te beven als je tot Hem spreekt, daar gaat het mis. Jezus is ontzettend groot en machtig... Maar als je angstig tot Hem spreekt, en bevend tot Hem nadert klopt er volgens mij iets niet. God kwam in Jezus naar ons toe, Hij maakte te weg naar God weer open en vergeeft ons onze zonden, waardoor we met vrijmoedigheid bij God mogen komen... dankzij Jezus, de Zoon van God. Misschien is dit nog niet voldoende in sommige kerken doorgedrongen, omdat men daar juist een soort van angst preekt die er tegenover God zou moeten zijn, het beven wat je hier noemt. Ten onrechte wordt dit echter als teken van respect en eerbied (die er zeker moet zijn) aangehaald. Kijk maar eens naar de volgende bijbeltekst:
14 Nu wij een hooggeplaatste hogepriester hebben die de hemel is doorgegaan, Jezus, de Zoon van God, moeten we vasthouden aan het geloof dat we belijden. 15 Want de hogepriester die wij hebben is er een die met onze zwakheden kan meevoelen, juist omdat hij, net als wij, in elk opzicht op de proef is gesteld, met dit verschil dat hij niet vervallen is tot zonde. 16 Laten we dus zonder schroom naderen tot de troon van de Genadige, waar we telkens als we hulp nodig hebben barmhartigheid en genade vinden.
Het beven waar ik over spreek is niet perse van angst, eerder van groot ontzag. De Heere Jezus is nu in de hemel, hij is Heerser van hemel en aarde, wij mogen tot Hem komen. Hij heeft dicht bij ons gestaan en is nog steeds heel dichtbij. Maar ik mag gewoon niet vergeten dat Hij God is en ik niet. Daarom zal ik Hem Heere noemen. Dit schept geen afstand in de zin dat het moeilijker wordt tot Hem te komen. Godzijdank is de weg open. Het geeft wel afstand aan in de zin dat ik afhankelijk ben van Hem en Hij niet van mij.
Ef. 6:5 Gij dienstknechten, zijt gehoorzaam uw heren naar het vlees, met vreze en beven, in eenvoudigheid uws harten, gelijk als aan Christus;
Fil. 2:12 Alzo dan, mijn geliefden, gelijk gij te allen tijd gehoorzaam geweest zijt, niet als in mijn tegenwoordigheid alleen, maar veelmeer nu in mijn afwezen, werkt uws zelfs zaligheid met vreze en beven:
13 Want het is God, Die in u werkt beide het willen en het werken, naar Zijn welbehagen.
Wie kan het me uitleggen?!
In je omschrijving kan ik me prima vinden Gelukkig is er de Heilige Geest die jou hand pakt en jou door Jezus tot de Vader brengt, en de Vader jou aan wil nemen als jou kind... juist omdat jij zo zondig bent.. want is onze God toch intenst groot.PeterD schreef:Zou het vrezen en beven ook niet slaan op het kennen van het eigen hart, en daardoor het onwaardig achten voor God? Als een mens zichzelf leert kennen, en zijn plaats leer kennen tov God, is beven en vrezen op zijn plaats!
Raido schreef:Gelukkig is er de Heilige Geest die jou hand pakt en jou door Jezus tot de Vader brengt, en de Vader jou aan wil nemen als jou kind... juist omdat jij zo zondig bent.. want is onze God toch intenst groot.PeterD schreef:Zou het vrezen en beven ook niet slaan op het kennen van het eigen hart, en daardoor het onwaardig achten voor God? Als een mens zichzelf leert kennen, en zijn plaats leer kennen tov God, is beven en vrezen op zijn plaats!
PeterD schreef:Raido schreef:Gelukkig is er de Heilige Geest die jou hand pakt en jou door Jezus tot de Vader brengt, en de Vader jou aan wil nemen als jou kind... juist omdat jij zo zondig bent.. want is onze God toch intenst groot.PeterD schreef:Zou het vrezen en beven ook niet slaan op het kennen van het eigen hart, en daardoor het onwaardig achten voor God? Als een mens zichzelf leert kennen, en zijn plaats leer kennen tov God, is beven en vrezen op zijn plaats!
Maar dat zegt nog niets over onze houding tot God. Denk jij echt dat als het door jouw beschrevene plaatsvindt, dat je niet met vrezen en beven tot God gaat?
Als je je eigen zwakheid leert kennen ga je inderdaad met vrees en beven naar God. Maar als je Jezus Christus leert kennen als Verlosser, dan ga je met vrijmoedigheid tot Hem, omdat je niet meer uit eigen kracht het wil doen... dan heb je reden om te vrezen en te beven... maar omdat Christus je Verlosser heb je dat niet.
Want je weet toch PeterD, dat Hij je zonden droeg, en dat als je je daarop beroept bij God, Hij naar jou kijkt alsof je nooit enige zonde had gedaan, omdat Hij op Christus ziet? Dát is vergeving van zonden. Niet dat God zegt: Goed... dit zijn al je zonden... maar ik zal ze door de vingers zien.... De zonden zijn weg, verdwenen, bestaan niet meer. Ze zijn immers betaald. Ze staan niet meer tussen jou en de Vader in. Staan ze dat wel, dan heb je alle reden om te vrezen en te beven.
Gebruikers op dit forum: Google [Bot] en 18 gasten
