Verval in de kerk

[mw]

ja daar ben ik het mee eens.

Maar het punt is: ik mis in de kerk het wijzen op de eigenverantwoording om naast tot God te bidden, ook Hem te gaan volgen. Het stopt mij te vaak na het punt bidden tot God

groot gelijk.

[Gerdien B.]

groot gelijk dat het dan stopt of groot gelijk dat ik dit in de kerk mis?

[broeloe]

Ik bedoel meer....de kerk is al jaaaaaaaaaaaaaaaren tegen homosexualiteit...ineens is het deels al geoorloofd........
En daarmeee doel ik op nog veel meer van dit soort onderwerpen!

Helemaal mee eens. De laatste jaren is de kerk sneller geseculariseerd dan in 2000 jaar daarvoor.

Men noemt dat met een walgelijke zin "het doorbreken van taboes"

[Gerdien B.]

ik denk dat homo's opzich vroeger niet afgekeurd werden maar wel een relatie tussen 2 homo's.

Ik heb het altijd zo uitgelegt gekregen. Dat is niet oppeens verandert. Dus dit punt herken ik niet

[broeloe]

ik denk dat homo's opzich vroeger niet afgekeurd werden maar wel een relatie tussen 2 homo's.

Ik heb het altijd zo uitgelegt gekregen. Dat is niet oppeens verandert. Dus dit punt herken ik niet

Nooit gehoord van een dominee die opnlijk uitkomt voor zijn homofilie?

[essieee]

ik denk dat homo's opzich vroeger niet afgekeurd werden maar wel een relatie tussen 2 homo's.

Ik heb het altijd zo uitgelegt gekregen. Dat is niet oppeens verandert. Dus dit punt herken ik niet

Niet?
Zoals je hier op het forum kunt lezen wordt een homosexuele relatie steeds meer goed gekeurd...en homohuwelijken worden ook steeds meer geaccepteerd!!

(btw ik wil niemand kwetsen of veroordelen)

[broeloe]

ik denk dat homo's opzich vroeger niet afgekeurd werden maar wel een relatie tussen 2 homo's.

Ik heb het altijd zo uitgelegt gekregen. Dat is niet oppeens verandert. Dus dit punt herken ik niet

Niet?
Zoals je hier op het forum kunt lezen wordt een homosexuele relatie steeds meer goed gekeurd...en homohuwelijken worden ook steeds meer geaccepteerd!!

(btw ik wil niemand kwetsen of veroordelen)

Kijk ook eens naar deze site: http://www.chjc.nl/doelstel.htm

btw. dit is niet het topiconderwerp

[Aragorn]

Valt het jullie ook op dat er nog nooit zo'n groot verval is geweest in de kerken dan vandaag de dag? Onder het mom van "weg met de tradities" heeft men alles wat nog enigszins tegen het geweten spreekt weg gedaan en hiervoor in de plaats een ingebeelde Jezus voor terug gezet.

Nee dat vind ik niet. Het is nu weinig 'erger' dan 50, 200 of 500 jaar geleden. Het heeft alleen steeds een andere vorm.

[Brion]

Ik ga even op een zijspoor, maar zelfs een standvastige partij als SGP gaat overstag als het op bepaalde punten aankomt.
toen ik dit interview las: http://www.sgp.nl/Page/sp8/ml1/from_sp_id=162/nctrue/system_id=174/so_id=280/Index.html
besprong mij 1 gedachte: geen stelling durven te nemen.

broeloe, ik heb het interview gelezen, en ik heb een zelfde soort gedachte als jij. "Geen stelling durven nemen". Eigenlijk noem ik het liever "geen stelling kunnen nemen". Want het lijkt me bijna onmogelijk om met dit soort standpunten, nog enige logica in je overwegingen aan te brengen. Wèl inperking godsdientsvrijheid, geen inperking vrijheid van onderwijs. Wèl aktie tegen bouw moskeeen, geen aktie tegen bouw RK kerken. In bestaande kerken moskee wèl, nieuwbouw niet. Als ik van der Vlies was zou ik geen oog meer dicht doen, omdat ik werkelijk niet meer zou weten wat nou nog net wel of net niet toegestaan is.

Vreemd vind ik eigenlijk dat je schrijft dat de SGP "overstag" gaat. In welk opzicht? En hoe zou jij het standpunt over dit onderwerp van de SGP graag willen zien?

[Lalage]

ooit van christelijke vrijheid gehoord? Ik hou niet van die Farizeeische regeltjes. En de afgod traditie moet vooral niet gediend worden. Radicaliteit kan heel goed samengaan met moderne liturgische vormen. Gericht zijn op de wereld om je heen kan misschien zelfs voor nieuwe christenen zorgen, jawel, mensen die niet christelijk opgevoed zijn maar wel voor Jezus kiezen! Woei eng he, want die mensen kennen de traditie niet en snappen daar niets van.

[Raido]

Valt het jullie ook op dat er nog nooit zo'n groot verval is geweest in de kerken dan vandaag de dag?

Ja zeker valt mij dat op. Vooral door het krampachtig vasthouden aan allerhande niet functionele tradities vervallen de bevindelijk-gereformeerde kerken in welhaast sektarische taferelen en wordt men steeds wereldvreemder.

Onder het mom van "weg met de tradities" heeft men alles wat nog enigszins tegen het geweten spreekt weg gedaan

Gelukkig zijn de meeste dingen in je geweten geschapen door de cultuur waarin je bent opgegroeid, zijn ze niet verkeerd maar voel je je er niet goed bij.

en hiervoor in de plaats een ingebeelde Jezus voor terug gezet.

Dat vind ik en een enge, en een vreemde, gevaarlijke uitspraak. Een bevindelijk-gereformeerde mystieke Jezus-ervaring/Heilservaring is teveel als absolute weg naar voren geschoven waardoor het verval van die kerken steeds harder gaat. Mensen hebben een bepaald verwachtingspatroon en zijn bang om 'enige hand en spandiensten ter zaligheid te verrichten' en blijven zo vast geroest in oude zonden en stilzittende vroomheid.

Hoezo tien geboden?

Ik heb niet het gevoel dat er veel kerken zijn die de Tien Geboden niet accepteren..

Psalmen?

De Nederlandse kerken zijn een van de weinige wereldwijd die psalmen zingen en hebben gezongen. Zelfs de bevindelijke broeders in Groot-Brittanië zingen ze niet omdat ze Oud-Testamentisch zijn en er honderen fantastische Hymnen zijn.

Heidelbergse Catechismus?

De HC wordt door veel kerken gezien als een mooi geschrift maar het heeft niet overal de traditionele waarde/plaats in de kerk als in de bevindelijk gereformeerde kerken. Bijvoorbeeld de GKV heeft een fantastische hertaling van dit geschrift.

Acceptatie van homofilie

Homofilie moeten we ook accepteren, net als homofielen. Of accepteer je ook ziektes en zieke mensen?

Islam

Ik denk dat de Islam door christenen wordt geresepecteerd; niet direct geaccepteerd. Het is een onderdeel van de werkelijkheid; uitaard kun je dat wegfilteren voor je persoonlijke werkelijkheid.

wereldgelijkvormigheid.....

wat is de definitie van wereld?

Lauwe preken met zeer veel zingen, waarin respect centraal staat, niet wetende dat zachte heelmeesters stinkende wonden maken.

Zang is een wezenlijk onderdeel van de aanbidding van God. Wat is jou visie hoe een dienst moet zijn: kerkdienst, godsdienst, eredienst of leerdienst?

En onder het mom van: 'geloven zit niet aan de buitenkant maar in je hart' alles recht praten. Mijn bijbel leert anders: uit het hart komen voort.....

Opwekking, gitaren en ritmische psalmen?

[broeloe]

ooit van christelijke vrijheid gehoord? Ik hou niet van die Farizeeische regeltjes. En de afgod traditie moet vooral niet gediend worden. Radicaliteit kan heel goed samengaan met moderne liturgische vormen. Gericht zijn op de wereld om je heen kan misschien zelfs voor nieuwe christenen zorgen, jawel, mensen die niet christelijk opgevoed zijn maar wel voor Jezus kiezen! Woei eng he, want die mensen kennen de traditie niet en snappen daar niets van.

Christelijke vrijheid met welke maatstaf?
Wanneer een bijbels gebod niet in overeenstemming komt met de manier zo als ik zou willen leven (het Carpe Diem), dan doen we dit af als traditie, orthodoxie of fundamentalisme. Om dat we niet om deze bijbelteksten heen kunnen, geven we er ook maar een andere interpretatie aan.

[Lalage]

hmz broeloe, zo lees ik de bijbel niet. Al denk ik wel dat het goed is de bijbelboeken in hun context te plaatsen. Maar nu een vraag aan jou: wat is er erg aan dat sommige tradities worden losgelaten? Ik kan me helemaal vinden in wat Raido zegt. Reageer daar eens op.

[broeloe]

hmz broeloe, zo lees ik de bijbel niet. Al denk ik wel dat het goed is de bijbelboeken in hun context te plaatsen. Maar nu een vraag aan jou: wat is er erg aan dat sommige tradities worden losgelaten? Ik kan me helemaal vinden in wat Raido zegt. Reageer daar eens op.

In het loslaten van 'tradities' die niet op de bijbel zijn gebaseerd zie ik geen probleem. Maar kun je mij zo'n 'traditie' noemen?
Of bedoel je dat leven naar Gods wet een 'traditie' is?

Ja zeker valt mij dat op. Vooral door het krampachtig vasthouden aan allerhande niet functionele tradities vervallen de bevindelijk-gereformeerde kerken in welhaast sektarische taferelen en wordt men steeds wereldvreemder.

kan je een voorbeeld noemen van zo'n sektarisch tafereel?

Gelukkig zijn de meeste dingen in je geweten geschapen door de cultuur waarin je bent opgegroeid, zijn ze niet verkeerd maar voel je je er niet goed bij.

ooit wel eens van een dicht geschroeid geweten gehoord? Dan is het alleen maar genade wanneer men iedere zondag op je zonden wordt gewezen.

Dat vind ik en een enge, en een vreemde, gevaarlijke uitspraak. Een bevindelijk-gereformeerde mystieke Jezus-ervaring/Heilservaring is teveel als absolute weg naar voren geschoven waardoor het verval van die kerken steeds harder gaat. Mensen hebben een bepaald verwachtingspatroon en zijn bang om 'enige hand en spandiensten ter zaligheid te verrichten' en blijven zo vast geroest in oude zonden en stilzittende vroomheid.

Liever leven met de wetenschap dat ik nog bekeerd kan worden, dan sterven met een gestolen Jezus. Overigens is de onwil om 'enige hand en spandiensten ter zaligheid te verrichten' niet alleen een bevindelijk gereformeerd probleem, maar ook in de niet bevindelijke kringen een voorkomend verschijnsel. En is een fout verschijnsel!

[Wullimpie]

ELKE ZONDAG EEN ‘HAPPY MEAL’?

Henk Bakker – ‘De Oogst’

In 1986 verbleven mijn vrouw en ik drie maanden in Memphis, Tenessee, en we genoten van de Amerikaanse cultuur, die zo anders was dan de onze. Een van de verschillen had met eten te maken. Na drie dagen brood eten, kwamen we erachter dat het echtpaar dat ons gastvrij onderdak bood, de koelkast vol had staan, maar dat wij er geen gebruik van maakten.
De code in Amerika is: je haalt uit de koelkast wat je nodig hebt. Je eet maar op je eigen tijd. Zij zorgen er wel voor dat de koelkast vol blijft. Toen ze erachter kwamen dat wij dat nogal brutaal van onszelf zouden vinden, werd er gekookt en gezamenlijk gegeten. Erg gezellig, met veel goede gesprekken. Voor hen was dit behoorlijk nieuw. Amerikanen kennen onze typische Nederlandse 'gezelligheid' niet. Iedereen is bezig en druk, ook thuis.

Productief
Ik herinner me nog goed hoe we slenterend door het snikhete Memphis voor het eerst een McDo¬nald's ontdekten, waar we een lekkere en verfris¬sende milkshake konden halen. We waren onder de indruk van de wijze waarop het bedrijf zichzelf presenteerde. Alles liep er gesmeerd. Dorstige en hongerige klanten konden niet om het kleurrijke restaurant heen. Men werd er zeer klantvriendelijk te woord gestaan en de bestelling werd razendsnel verwerkt. Het resultaat was een smaakvol geheel, verpakt in een eigen huisstijl - en dat allemaal voor niet te veel geld. Wat was men hier voortva¬rend, efficiënt en productief!

McDonaldisering
In de jaren tachtig waren er nog niet zo veel vestigingen van de hamburgerketen in Nederland. Nu, zo’n twintig jaar later, is McDonald's ook hier een begrip dat staat voor een goedkope, snelle en smakelijke hap. Onze cultuur veramerikaniseert steeds meer en dit beïnvloedt heel onze 'lifestyle', ook binnen de kerken. We spreken daarom wel van de 'McDonaldisering' van kerken. Het McDonalds¬concept wordt dan ook op de gemeente toegepast, als een soort succesformule. Wees klantgericht,
efficiënt, representatief en productgericht. Sinds enkele jaren is de 'McChurch' als fenomeen zelfs gethematiseerd in debatten, lezingen en artikelen.1

Open
Op zichzelf is er niets op tegen om een kerkelijke structuur wat opener en vriendelijker te maken, zodat juist buitenstaanders zich er welkom voelen. Een kerk die zich van haar opdracht bewust is, probeert zoveel mogelijk de taal te spreken van de geïnteresseerde bezoeker en de drempel zo laag mogelijk te houden. Ook valt er veel voor te zeg¬gen om in de liederenkeuze en bij alles wat op het podium gebeurt rekening te houden met de domi¬nante beeldcultuur van onze tijd. Je wilt immers niet over de hoofden van bezoekers heen praten, maar hen - zoals Jezus deed - ontmoeten en raken, daar waar zij zijn. We kunnen veel van de diverse gemeentegroeibewegingen leren over gemeenteop¬bouw. Jaarlijks worden op dat terrein veel boeken geproduceerd en sommige daarvan zijn bijbels en theologisch goed onderbouwd en zeker de moeite waard.

Klant is koning
Toch kleven er bezwaren aan de huidige hypes vanwege hun hoog 'McChurch'-gehalte. Nederland¬se kerken lopen bij de amerikanisering van Europa te kritiekloos voorop en haken te gemakkelijk aan bij grote overzeese partners. De Amerikaanse kerkelijke bedrijfsvoering wordt daarbij als ideaal management gekopieerd, evenals veel van de liturgie, bijbelstudies en soms ook de preekinhoud. Omdat het in Amerika 'werkt', zijn de formules ook hier het proberen waard, vindt men. De simpele argumentatie daarachter is: iets kan niet verkeerd zijn als het succesvol is. Kerken moeten daarom meer als bedrijven 'gerund' worden, veel klanten trekken en die tevreden zien te houden. De klant is koning.

Emochristen
Mijn grootste bezwaar tegen dit soort sociopragma¬tisme is de simplistische eenzijdigheid die het uit¬draagt. Het betekent een reductie van het Evangelie, waarbij veel aandacht uitgaat naar de mens en het lenigen van zijn behoeften. Menselijke behoeften worden als een 'markt' beschouwd en geestelijke producten kunnen daarop 'vermarkt' worden. Ook christelijke emoties hebben een marktwaarde. Videobanden en dvd's vol christelijke tranentrek¬kers doen het goed in de handel. De 'emochristen' heeft er geen moeite mee als de diepste ellende van een broeder of zuster landelijk wordt uitgezonden en verhandeld.
Enkele jaren geleden konden we er zelfs getuige van zijn dat een moordenaar in de VS een kerk was binnengelopen en enkele jongeren had doodge¬schoten. Locale journalisten waren gauw ter plekke - camera's draaiden. In opperste staat van verwar¬ring werden aangeslagen jongeren geïnterviewd. Het ongegeneerd christelijk vermarkten van mense¬lijke emoties kent blijkbaar geen grenzen.

Behoeften creëren
Behoeften kunnen gecreëerd worden en pre¬cies daar ligt volgens mij de zwakke plek van de gemeentegroei-eenzijdigheid. Een kerk die zich plooit naar klandizie, heeft automatisch de neiging om zichzelf te bevestigen door behoeften bij het publiek te creëren en klanten daarmee van zich afhankelijk te maken. Gemeentegroei verwordt zo tot een trucje, dat geleerd kan worden. Het draait dan feitelijk meer om antropologie dan om theo¬logie, meer om mensenkennis dan om Godsken¬nis, meer om sentimenten dan om argumenten. De 'oneliner' tegeltjeswijsheden winnen het dan van de ingewikkelde diepgang. Er moet simpel¬weg gegraaid worden naar bezoekersaantallen en kijkcijfers.

Het zondagse 'happy meal'
Misschien betekent dat verzakelijkingsproces ook wel de ontluistering van de spiritualiteit. Wat 'leven' had moeten zijn, blijkt een techniek of een goed geoliede machine waar mensen worden geani¬meerd en van het kerkelijk amusement afhankelijk worden gemaakt. Elke zondag opnieuw verwacht men een 'happy meal'.
De McChurch biedt religieus entertainment met lichte kost en flinterdunne 'fijne' gevoelens. Er wordt openlijk geflirt met onze westerse 'consu¬mentocratie', waar een opgedrongen gevoel van zogenaamde vrijheid wordt gekocht, maar in wezen zwakke en afhankelijke burgers aan het lijn¬tje worden gehouden. De christen staat als melk¬koetje in het centrum van de belangstelling van het McChurch-beleid, precies zoals in religieuze sektes het geval is. Onnozele christenen laten zich helaas maar al te gemakkelijk commercialiseren - hun aanwezigheid wordt omgezet in grafieken, getallen, geefbeleid en verwachtingpercentages.

Kruisgericht
Kerken die naar een McChurch wegglijden, vallen wat mij betreft in de categorie christenen waar Paulus op doelde toen hij schreef: 'Nu gij echter God hebt leren kennen, ja, meer nog, door God gekend zijt, hoe kunt gij thans terugkeren tot die zwakke en armelijke wereldgeesten, waaraan gij u weder van meet aan dienstbaar wilt maken?' (Galaten 4:9). Met de notie 'wereldgeesten' bedoel¬de Paulus wat wij nu 'tijdgeesten' zouden noemen. Het oprukken van de McChurch in Nederland heeft helaas het tij van de consumentistische tijdgeest mee, en dat gaat ten koste van ware vrijheidsbele¬ving onder christenen. Gelukkig komen christenen daar ook van terug. Ware vrijheid belooft Christus aan wie bereid is de tijdgeest te weerstaan en het aanstotelijke van het kruis niet krachteloos te maken (Galaten 5:1, 11). Een kerk moet daarom niet klantgericht of doelgericht zijn, maar kruisgericht, dat wil zeggen: gericht op de navolging van Jezus in de zelfverloochening.

Geen egomassage
Zelfverloochening in de voetsporen van Jezus is de enige weg tot ware vrijheid. Wie zijn leven verliest, die vindt het (Mattheüs 16:24-25). Een kerkelijke cultuur waarin marketing en menselijke behoeften centraal staan, zet christenen op het verkeerde been. Wie Jezus volgt, maakt eigen ambities en behoeften ondergeschikt aan het leven met Hem. Het draait bij ware navolging niet meer om mijn persoontje, mijn zelfverwerkelijking en mijn lekke¬re gevoel. Bovendien kom ik niet naar de kerk om onderuitgezakt naar een show vol zoet gepamper en egomassage te kijken. Het profetische Woord¬karakter van de christelijke samenkomst moet volop de ruimte krijgen, waar wenselijk onder¬steund met symbolische kunst. Bezoekers worden dan minder in hun gevoel bevestigd en beginnen te beseffen dat God heilig is. Het is dit besef dat in de McChurch achter de 'geestelijke hamburgers' ver¬dwijnt. Mensen willen immers liever in hun mens¬zijn bevestigd worden, niet in hun zondig-zijn.

Dr. Henk Bakker leidt als voormalig
baptistenpredikant
predikanten op voor
de BBN, doceert
theologie aan de CHE en
historische theologie en
theologie aan de VU.



Een kerk moet
niet klantgericht
of doelgericht
zijn, maar
kruisgericht, dat
wil zeggen: gericht
op de navolging
van Jezus in de
zelfverloochening.
Eindnoot
1. Zie bijvoorbeeld Paul Appéré, 'The Impact on the Church of a Postmodem Culture' in Andrew M. Fountain, Loving the God of' Truth. Preparing the Church For the Twenty- First Century (Toronto: The Toronto Baptist Seminary and Bible College) p. 71-114.

N.a.v. Henk Bakker, Ze hebben lief, maar worden vervolgd. Radicaal christendom in de tweede eeuw en nu. Uitgeverij Boekencentrum, 2005 (ISBN 90 239 1806 1). Prijs: 18,90 euro.