Berichtdoor Raido » 06 apr 2006 10:23
De wind mompelde, verwoed pogingen doende, om hijgend en zuchtend binnen te dringen in de warme genegenheid van mijn kleding. Het kleefde mij aan, als een modderig kleed, doorstak mij als duizend doornen. Het rukte, en trok als een braamstruik, binnendringende in het diepste van mij ziel. Als een gesel sloop het over mijn rug, ploegend als een stampende oeros wiens dauw en zweet mij liet huiveren. Het gaf niet, de wind wurgde mijn gevoelens en nam ze mee, om ze daar, onder een boom van het vlees te ontdoen en ze te verslinden. Ik stierf een stille dood. Ik trok mijn huid wat dichter en knoopte mijzelf met een resoluut gebaar dicht.
| Progressief reformatorisch | neutraal gereformeerd | neobevindelijk |