@stotterende Refowebbers:-)

[guitarfreak777]

Ik weet niet of die er Uberhaupt zijn, maar toch een vraag, ik ben nu al een jaar niet meer bij de logopedist geweest en heb de laatste tijd het gevoel dat het stotteren me steeds meer gaat beheersen. In die zin van dingen ontlopen enz. ik wil wel weer in therapie zeg maar. maar niet meer bij de logopedist omdat dat weinig uithaald mi.
http://www.mcguire.nl/ zag dit staan op www.nd.nl misschien is dat wel wat. (alleen beetje duur, alhoewel als Trias mee betaald...)
zijn hier mensen die doeltreffende therapie gehad hebben waardoor ze (nog wel) stotteren maar hier geen hinder meer van hebben? -ik geloof namelijk niet in therapieen die je van je stotteren verlossen-
Ben erg benieuwd!

Ja, ik ben het prototype van de stotterende refowebber!

Tis lastig en vermoeiend, ik heb alles geprobeerd om eraf te komen, niet gelukt, in sommige perioden is het erger dan in andere perioden.

Overigens heeft het me niet weerhouden om datgene te gaan doen wat ik supergaaf vond en daarmee mijn dromen achterna te jagen.

ik ben beroepsmuzikant geworden, ik speel gitaar, ik geef gitaarles, ook aan groepen basisschoolkids. Enne met veel plezier!!!

ik hoop nog steeds dat God mij er eens in een klap geheel van vrijzet, ik heb daar geloof voor.

[Yael]

ik hoop nog steeds dat God mij er eens in een klap geheel van vrijzet, ik heb daar geloof voor.

Dat is mijn stille hoop ook.

Ga jij naar therapie of logopedie?

Wel super dat je, je niet van je droom af hebt laten zetten!

[guitarfreak777]

ik hoop nog steeds dat God mij er eens in een klap geheel van vrijzet, ik heb daar geloof voor.

Dat is mijn stille hoop ook.

Ga jij naar therapie of logopedie?

Wel super dat je, je niet van je droom af hebt laten zetten!

Ik ben doodgegooid met allerlei therapien, toen ik 16 was heb ik de keuze gemaakt om ermee te stoppen, ik ben weer met logopedie aan de slag gegaan rond m'n 27e. Technieken die ik aangereikt kreeg waren dingen als woorden en klanken uitrekken en verlengen, je kent t vast wel.

aanvankelijk hielp t t beetje, uiteindelijk werd t toch weer nix, ben 2 jaar geleden nog een paar keer terug geweest, maar..........

ik heb een maand of zes geleden info gekregen over de Hausdorfer methode, werkt met klanksturing, misschien ga ik daar nog eens serieus mee aan de slag.

Mijn ervaring met therapien is kort door de bocht, het doet allemaal wel wat maar therapien leiden niet tot werkelijke genezing, sommige therapien werkten bij mij zelfs volkomen averechts.

Ik heb nu goede dagen en slechte dagen (qua vloeiendheid met spreken)
is soms erg lastig, frustrerend enzo, maar je moet toch door!
Mensen hebben wel tegen mij gezegd: "als ik zo zou stotteren als jou, zou ik niets meer zeggen en wegkruipen in een hoek......" t zal je gezegd worden.........

ik ontmoette ook eens op een feest een of andere arts, die het idee opperde om zeer plaatstelijk curare in mijn stembanden te injekteren, zodat deze een beetje verlamd zouden raken en daardoor wat beter stuurbaar zouden worden...........(diepe zucht)....

ik doe gewoon de dingen die ik doe, een nonverbale carriere als bijv produktiemedewerker of tiepmiep heb ik nooit zien zitten. ik ben de muziek in gegaan, ik dacht: " dan hoef ik niet zo veel te praten", was naief gedacht. Voor ik t wist vond ik mezelf terug als zelfstandig ondernemer met 60 gitaarleerlingen, ik gaf heel veel les, regelde alles zelf, onderhandelde met opdrachtgevers en horecabazen over optredens, kortom, ik was vergroeid met m'n gsm.

Laat je niet gek maken!

Keep it up!

[Acire]

Ik had vanavond een preek van een dominee die af en toe stotterde. Apart, maar niet hinderlijk vond ik.

[marilyn]

'k heb een keer een gedicht gemaakt over stotteren, voor een vriendin.
iemand die stottert is niet hinderlijk, iedereen heeft zijn ongemakken!
NIEMAND IS VOLMAAKT!!


Stotteren

Ik wil je graag spreken,
wil je heel veel vertellen
Maar het moet met gebreken,
de woorden blijven knellen

Anderen vertellen vlot
wat ze hebben meegemaakt
Ik wil ook, maar zit op slot
iets wat me zo erg raakt

De woorden liggen klaar,
nog ongesproken,
mijn lippen maken een gebaar,
de woorden komen, maar gebroken,

Na het eerste woord blijf ik steken
Ik herhaal ‘m nog een keer
Ik praat, met gebreken,
woorden komen telkens weer

’t Kan zo moeilijk zijn in ’t leven
Waarom ben ik niet net als zij?
Praten… ’t is je gegeven
Maar waarom is dat anders bij mij?

[Evelien]

mooi gedicht.

Wij hebben een ouderling die ook last heeft van stotteren. Bij leesdiensten hoor je het heel weinig.

[Yael]

mooi gedicht, herkenbaar!

[Cherry]

Ik heb ook een poos gestotterd en ik ben er nog steeds niet vanaf. Ik heb moeite met woorden met ge- en ver- ervoor: als ik weet dat ik zo'n woord moet gaan zeggen, kan ik gewoon niet meer verder, ik blijf hangen, zeg maar.
Daardoor vermijd ik die woorden, inmiddels ben ik heel creatief in het verzinnen van andere woorden.

Met mij valt het op zich nog wel mee, maar het is af en toe wel super irritant!!

[Hippieblijhoofd]

Ik stotter eigenlijk nooit, alleen als ik iets wil gaan zeggen, en ondertussen bedenk ik me dat het nergens op slaat of dat het niet relevant is
En als ik engels praat, stotter ik ook vaker, maar dat komt omdat ik twijfel of ik het wel goed zeg..

Het lijkt me wel ontzettend lastig als je erg stottert. Ik ben een keer op kamp geweest, en een staflid stotterde daar ook. Om het af te leren, formuleerde hij eerst de hele zin in zijn hoofd, en dan probeerde hij het te zeggen zonder te stotteren.. wat meestal lukte. Het probleem was wel dat het echt ontzettend lang duurde wat niet alleen voor ons, maar vooral voor hem heel lastig was. Ik had er wel bewondering voor, dat hij daar zo fanatiek in was

[Andréa B.]

bij m'n zwager in de kerk hebben ze een ds. die stotter, hij staat heel verwaand maar daarmee is het stotteren een stuk minder, als het anders staat, versta je er niets van.

Ik stotter alleen als ik iets te snel wil zeggen, maar dat heb iedereen volgens mij...

[karreman]

Ik heb vroeger ook erg gestotterd (basisschool). Nu is dat "vanzelf" veel minder geworden en heb ik het vooral/alleen nog als ik gestresst ben. Dat het psychologisch is merk ik dus zelf ook. Soms houdt je dan je mond dicht terwijl je toch iets had willen zeggen. Nu ben ik niet de bangste wat dat betreft dus stap ik daar snel overheen. En anders schakel ik gewoon m'n vrouw in om het woord te doen

[hermanmulder]

Het probleem is dan om de juiste woorden te vinden om iets te zeggen en die dan ook nog in de juiste volgorde naar buiten te laten komen.

Dat komt denk ik omdat je denkt en ondertussen wat je denkt uitspreekt dat doe ik namelijk ook vaak, zonder de woorden echt goed te ordenen. Dat is erg vervelend soms, omdat je dan gewoon echt niet op een woord kunt komen. Ben je druk wat aan het uitleggen en dant weetje het woord niet voor 'dat ding' (lepel ofzo).

Eerst denken dan praten zegt mijn moeder altijd, maar ja dat lukt mijn vaak niet. Soms is het wel heel hilarisch

Haha, dat heb ik ook Dan ben ik bang, dat als ik het niet héél snel zeg, weer vergeten ben, wat ik nou precies wilde zeggen

Dat had ik vanavond nog. Wou ik even aan een kennis of hij nog een auto theorieboekje had. Kon ik gewoon niet op dat woord komen.. En hij maar lachen..

[Ezzie]

Ik heb ook gestotterd, niet echt op de manier dat je de beginletter steeds opnieuw zegt (b-b-boek ofzo), maar meer dat ik hele woorden niet uit m'n strot kreeg. Dan ging ik heel vaak euh zeggen, klinkt ook nogal stom als je 10x euh zegt voor er een woord uitkomt.

Nu heb ik dat eigenlijk vrijwel niet meer, en dat komt doordat ik zelfverzekerder ben geworden. Alleen in spannende situaties zoals referaten of spreekbeurten heb ik nog weleens "opstartproblemen". En wat ik nog steeds absoluut niét durf: iemand opbellen! Alleen hele goede vrienden bel ik weleens mobiel. Maar als ik een afspraak bij de dokter moet maken ofzo... totale stress! Weet ook niet precies waarom, maar ik zou er graag vanaf zijn... ach, in elk geval heb ik geen hoge telefoonrekening :p

[J@Sp3R]

Beetje laat als ik laatste post zie. Maar wilde toch wel wat kwijt. Ik stotter af en toe omdat ik te snel praat en alles tegelijk wil zeggen. Eerder was het heel erg "kwam later achter omdat ik onzeker was" . Heb toen poos taekwon-do gedaan, werd daar veel zekerder van. En sindsdien stotter ik alleen als mijn tong mijn praatsnelheid niet bij kan houden . Verder werk ik ook in de horeca misschien dat dat scheelt.

Ow ja en ik kan nooit uit mijn woorden komen als er een leuke meid tegen me praat (is bijzaak toch...... )

[Cherry]

Ik ben er inmiddels wel achter dat het stotteren bij mij vooral onzekerheid was. Ik had er in de groep weinig last van, maar juist wel als ik alleen met iemand aan het praten was of als iedereen naar mij luisterde.
Zo af en toe als ik moe of gespannen ben, komt het weer om de hoek kijken.