Supper wat een preek!
het ging over deze text:
hooglied 2:
Als een appelboom onder de bomen des wouds, zo is mijn Liefste onder de zonen; ik heb groten lust in Zijn schaduw, en zit er onder, en Zijn vrucht is mijn gehemelte zoet.
Jezus wordt hier door zijn Kerk vergeleken met een appelboom.
De appelboom met zo schoonheid, tussen alle begeerten van de wereld(bomen des wouds). De Kerk die hem vergelijkt met een appelboom kent de schaduw. En is blij dat hij uit de zon(wereld) is. De zon van het recht (het recht dat wij van nature niet kunnen leven voor hem) en dat wij voor eeuwig omkomen als er nx gebeurt in ons leven.
Kinderen van God hebben soms last van de zon, en verlangen er dan naar om in de schaduw te zitten (zijn lijdenswerk).
En als je onder die appelboom (jezus) zit. Dat er dan vruchten boven je hangen waar je onbeperkt van mag eten. Als je dorst hebt helpt het en als je honger hebt helpt het. Want een appel is goed voor de dorst en voor de honger! Want wie honger of dorst heeft komt tot mij en ik zal u te eten of te drinken geven. En je zult dan ervaren dat zijn appels echt supper zijn!
Ik vondt het echt een supper preek!
1 ding vraag ik me nog af. Kan ik bij die appels komen van die appelboom? Ik proef wel eens van die appels. Maar ik weet niet of ik er zelf bij kan komen. Ik heb meer het gevoel dat ze van de boom afvallen en terecht komen in mijn handen.
(ik zal de dominee maar eens ff een mailtje sturen (als ie al zo ver is dat ie elktronische post kan ontvangen)
)
